الوقت- بنیامین نتانیاهو قرار است روز چهارشنبه برای دیدار با پوتین به مسکو سفر کند. این ملاقات هفته قبل به بهانه مسائل داخلی رژیم صهیونیستی یک هفته به تعویق افتاد.
همان طور که نتانیاهو روز یکشنبه اعلام کرد به نظر می رسد "ایران" مهمترین موضوع مورد گفتگو وی با رئیس جمهور روسیه باشد. رژیم صهیونیستی در یکسال گذشته و پس از مشخص شدن برتری میدانی ارتش سوریه و نیروهای مقاومت در مقابله با گروه های تروریستی، چندین بار به دلایل و بهانه های مختلف مناطقی از سوریه را هدف بمباران قرار داده است.
نخست وزیر رژیم صهیونیستی در شرایطی بنا دارد با پوتین به گفتگو بنشیند که وی در داخل با چالش های جدی مواجه است. از یک سو نتانیاهو با اتهام فساد دست به گریبان است و از سوی دیگر به دلیل نزدیک شدن به برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی با ائتلاف احزاب میانه برای شکست حزب لیکود روبرو شده که می تواند آینده سیاسی وی و حزبش را به مخاطره بیندازد.
در همین رابطه رسانه های اسرائیلی هفته گذشته اعلام کردند دلیل به تعویق افتادن سفر نتانیاهو به روسیه، برنامه وی برای یکپارچه سازی میان احزاب راست افراطی در انتخابات پیشرو بود. اما به نظر می رسد واقعیت امر چیز دیگری باشد.
اگرچه نتانیاهو با هجمه سیاسی مخالفانش در داخل و احتمال اثبات مفاسدش در دادگاه روبرو است ولی بعید است که وی سفر از پیش برنامه ریزی شده به روسیه را به این دلیل به تعویق بیندازد. از زمان هدف قرار گرفتن جنگنده روسی توسط موشک های اسرائیلی در سپتامبر سال 2018، این اولین ملاقات رودرویی رهبران دو طرف خواهد بود و با توجه به نقش موثر روسیه در تحولات سوریه، احتمال نمی رود نتانیاهو به دلیل مسائل انتخاباتی که می توانست آن را از قبل ساماندهی کند، سفرش را به زمان دیگری موکول کرده باشد.
بحث برگزاری انتخابات زودهنگام از چند ماه قبل مطرح است و رهبران حزب لیکود می دانند که ممکن است گروههای مخالف دست به ائتلاف بزنند لذا آمادگی برای مواجه به این سناریو صرفا یک امر ناگهانی و لحظهای نیست.
براین اساس به نظر می رسد آنچه موجب تعویق سفر نتانیاهو شده بود، اختلاف مسکو و تل آویو بر سر وضعیت ایران در سوریه است. نتانیاهو امیدوار است بتواند نظر مساعد پوتین را برای تحدید قدرت در حال فزونی نیروهای مقاومت و ایران در نزدیک مرزهای رژیم صهیونیستی بدست آورد. این نیاز وقتی بهتر درک میشود که سخنان دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران مبنی بر موفقیت کامل ایران در پیشبرد تمامی برنامه ها و اهدافش در سوریه و عدم تاثیر راهبردی حملات رژیم صهیونیستی در این کشور را در نظر گرفت که ضربه سختی بر اعتبار ادعاهای تبلیغاتی نتانیاهو در مورد تأثیر اقدامات و برنامههای نظامی- امنیتی کابینه وی بود.
پیش از این نیز روسیه و رژیم صهیونیستی در خرداد سال جاری بر سر خروج نیروهای همپیمان ارتش سوریه از جنوب غرب سوریه، توافق کرده بودند. از این رو نتانیاهو تلاش دارد یکبار دیگر بتواند با پوتین به توافقی مشابه برسد. درصورتی که چنین اتفاقی رخ دهد، نتانیاهو به یک امتیاز سیاسی بزرگ برای احیای دوباره موقعیت تزلزل یافته خود در انتخابات دست خواهد یافت.
اما سوال اینجا است که آیا روسیه حاضر خواهد بود یکبار دیگر با رژیم صهیونیستی در مساله سوریه به توافق برسد؟
واقعیت این است که هنوز زمان زیادی از نشست روئسای جمهوری سه کشور ترکیه، ایران و روسیه در سوچی نمیگذرد. نتیجه این نشست تاکید طرفین بر حفظ تمامیت ارضی سوریه و جلوگیری از مداخلات خارجی بود. بدون شک موفقیت روند بازسازی سیاسی در این کشور نیازمند پیروزی ارتش بر تروریست ها است که در سالهای گذشته زیر چتر حمایتی اتحاد روسیه و نیروهای مقاومت، این مهم به دست آمد.
تعویق دیدار هفته قبل نتانیاهو هم می تواند به دلیل واکنش منفی روسیه به حملات موشکی این رژیم به حومه دمشق باشد. روس ها با قاعده بازی در خاورمیانه آشنا هستند. مسکو که طی سالهای گذشته با رهبری پوتین به بازیابی نفوذ گذشته خود در تحولات غرب آسیا میاندیشد اکنون توانسته است در پی اتحاد و همراهی با محور مقاومت به مهمترین بازیگر بینالمللی معادلات منطقه تبدیل شود. در این شرایط هرگونه انعطاف در برابر رژیم صهیوینستی- که متحد اصلی خود را آمریکا میداند- نه تنها به قدرتیابی بیشتر روسها کمک نخواهد کرد بلکه ضربه سختی هم به منافع متقابل تداوم همکاریهای راهبردی با ایران خواهد بود و هم موجب زیر سوال رفتن امکان اتکا به روسیه به عنوان متحدی راهبردی خواهد بود آنهم در شرایطی که رویکرد تاجر مآبانه و یکجانبهگرای ترامپ به سیاست خارجی و روابط با کشورهای عربی موجب گرایش دولت ها و افکار عمومی این کشورها برای جلب اتحاد و پشتیبانی قدرتهای بینالمللی دیگر بجرای آمریکا شده است.
علاوه بر این در شرایطی که رژیم صهیونیستی اعتباری برای گروه های مقاومت فلسطینی قائل نیست، چند ماه قبل مسکو میزبان آنها بود تا بلکه به اجماع نظری در خصوص آینده فلسطین برسند. این موضوع که با واکنش منفی تل آویو روبرو شد، در حال حاضر اختلاف نظر قابل توجهی میان دو طرف به شمار می رود. همچنین روسیه یکی از کشورهایی بود که با برگزاری نشست ورشو مخالفت جدی داشت. دستورکار کنفرانس لهستان مورد تایید رهبران کرملین نبود و آنها به این مساله واکنش نشان داد.
براین اساس به نظر نمی رسد نخست وزیر رژیم صهیونیستی بتواند در این سفر به دستاورد قابل توجهی به ویژه در حوزه ایجاد محدودیت بیشتر برای ایران در منطقه برسد.