به گزارش الوقت بومیان آمریکا باردیگر در اعتراض به تبعیض نژادی در این کشور و وضعیت بغرنج و نامساعد خود دست به اعتراض زدند.
برخی از بومیان معترض آمریکایی در هوای برفی واشنگتن لباس سنتی به تن داشتند و دست نوشته‌هایی از جمله "عدالت برای زن بومی گمشده، به قتل رسیده" و "ما ساکت نخواهیم شد" به همراه داشتند.
در بیانیه‌ای که در شبکه‌های اجتماعی متعلق به بومیان آمریکا منتشر شده، آمده است که اکنون بسیاری از مردمان بومی قربانیان سرکوب هستند، بسیاری از خانواده‌ها با دیوارها و مرزها جدا افتادند، با هولوکاست محیط زیستی، قاچاق جنسی و انسان و همچنین خشونت ارتش/پلیس روبرو هستیم.
یکی از معترضان با نام مالیا سیمون، ۲۰ ساله و از اعضای قبیله ناواهو در گفتگو با خبرنگاران گفت: من برای نسل‌های آیندگان مردمانم آمده‌ام. من برای بی عدالتی‌های محیط زیستی که در منابع ما رخ می‌دهد، اینجا هستم. آب‌های ما آلوده می‌شود و هیچ کاری برای آن انجام نمی‌شود.
جوامع بومی همچنین محدودیت‌ها در آزادی جابجایی خودشان و مرزهایی که نقشی در تعیین آنها نداشتند را محکوم کردند. در همین ارتباط نیز جویی مورالس، از قبیله مردم پیخائو کلمبیا تاکید کرد: سکنه این مرز را تعیین کردند و این چیزی نیست که ما به رسمیت بشناسیم. از زمانیکه ما اینجا هستیم، از زمانی که به یاد داریم، مردمان بومی از شمال به جنوب حرکت می‌کردند.
شکرگذاری دردسرساز برای بومیان آمریکا
به رسم سنت چهل ساله در آمریکا، بومیان امریکایی همزمان با برگزاری مراسم جشن روز شکرگزاری در این کشور از اواخر پائیز تا اوایل زمستان ، تظاهراتی را به یاد کشتار خاموش سرخپوستان برگزار می‌کنند و تظاهرات روز گذشته در واشنگتن در ادامه همین اعتراضات سالانه است.
این تظاهرات نخستین بار چهل سال پیش با تجمع گروهی از فعالان مدنی بومیان آمریکا شکل گرفت و از آن زمان هرساله برگزار می‌شود.
تظاهرکنندگان در این تجمعات ضمن ابراز انزجاز از کشتار اجدادشان توسط مهاجران اروپایی، خواهان احقاق حقوق از دست رفته خود هستند، هرچند همچنان حقوق آنها پایمال و نادیده گرفته می‌شود.
در واقع برای بومیان امریکایی و امریکایی های مهاجر، روز شکرگزاری دو معنی متفاوت دارد.
در زمستان سال 1620، انگلیسی هایی تازه وارد به سرزمین جدید با قحطی و گرسنگی مرگباری مواجه شدند و نیمی از آنان در اثر گرسنگی جان خود را از دست دادند، اما کمک رسانی بومیان منطقه به مهاجران که خود را زائران می نامیدند، بقیه گروه انگلیسی ها را از مرگ حتمی نجات دادند و موجب شد تا نخستین مکان استقرار اروپایی ها در امریکای شمالی به حیات خود ادامه دهد.
به همین دلیل نیز نوادگان مهاجران اولیه سال ها بعد به شکرانه نجات اجدادشان از گرسنگی و مرگ، چهارمین پنجشنبه ماه نوامبر را به عنوان روزشکرگزاری جشن می گیرند.
با این حال، نجات انگلیسی ها از مرگ حتمی، کشتار و نسل کشی بومیانی را به همراه آورد که انگلیسی ها را از گرسنگی رهایی بخشیده بودند.
طی سه قرن پس از زمستان جانسوز سال 1620، سرزمین بسیار وسیع بین دو اقیانوس اطلس و آرام به اشغال و تصرف مهاجران در آمد و با مرگ قریب به اتفاق تمامی بومیان امریکایی، بزرگترین نسل کشی تاریخ بشر رقم خورد.
در این مدت صدها جنگ بزرگ و کوچک به قبایل مختلف سرخپوستان تحمیل شد و قدم به قدم آنان از زمین هایشان به عقب رانده شدند.
استعمارگران اروپایی و سپس، اتباع کشور تازه تاسیس ایالات متحده امریکا با بهره مندی از برتری تسلیحاتی و مدنی میلیون ها بومی را به قتل رساندند یا در اثر گرسنگی از بین بردند. البته در این جنگ نیز بومیان از شیوه های مرسوم خود برای مقاومت و کشتار دشمنانشان بهره بردند و فجایع هولناکی را نیز رقم زدند.
با این حال، آنچه از 250 سال نبرد بی امان میان مهاجمان و بومیان باقی ماند، نشان می دهد که سرخپوستان چگونه جان و مال و ناموسشان را از دست دادند و اکنون در زمین های محدود و محصور در مناطق کوچکی از سرزمین وسیع ایالات متحده گرد آمده اند.
از این رو، از حدود 40 سال پیش برخی از گروه های مدافع حقوق بومیان دست به کار شده اند تا با برگزاری تجمعاتی و تاباندن نور به بخش های سیاه تاریخ استعمار اروپایی در امریکای شمالی و دوران بسط ایالات متحده، از نابودی کامل جامعه و فرهنگ سرخپوستان جلوگیری بعمل آورند.
وضعیت بغرنج بومیان آمریکایی
بومیان آمریکا در حال حاضر گرفتار فقر، بیکاری و انواع ناهنجاری های اجتماعی نظیر قمار، فساد، مواد مخدر و بی سوادی است؛ به گونه ای که این معضلات به همراه گسترش اختلاط نژادی و از بین رفتن فرهنگ بومیان، سرخپوستان را در حال حاضر در معرض نابودی کامل قرار داده است.
در ایالات متحده آمریکا، آمریکایی‌های بومی جزو جوامع فقیر هستند و از تعطیلی دولت فدرال که به یکماهی نزدیک می‌شود، متضرر می‌شوند. به گفته یکی از معترضان، بسیاری از مردم پول و مزایایشان را نگرفتند. همزمان بسیاری از قبایل با مقام‌های کانادایی و آمریکایی بر سر مسیری که خط لوله گاز از اراضی آنها می‌گذرد، کشمکش دارند.
در این شرایط طبیعی است که بومیان آمریکایی جز آسیب‌پذیرترین جامعه آمریکاست و با وجود اعتراضاتی که تا کنون صورت گرفته، اما همچنان این بخش از مردم آمریکا توسط سیاستمداران و رهبران این کشور نادیده گرفته می‌شود و این بی‌توجهی بدون تردید در دولت افراطی و به شدت راست‌گرای دونالد ترامپ که به داشتن عقاید نژادپرستانه معروف است دو چندان خواهد بود و شرایط وضعیت فعلی بومیان آمریکا را بیش از گذشته با دشواری روبرو ساخته است.
