به گزارش الوقت، در سایه تغییرات قریب‌الوقوع در هرم قدرت در امارات به منظور تقویت سیطره «محمد بن زاید» ولی‌عهد ابوظبی در تمامی بخش‌های حکومتی امارات، برخی منابع اماراتی نیز از وجود توطئه بن زاید برای رهایی از «سلطان القاسمی» حاکم امارت شارجه خبر می‌دهند.
«بوغانم» از فعالان مشهور امارات در شبکه‌های اجتماعی به نقل از این منابع نوشت که ولی‌عهد ابوظبی با هدف بررسی راهکار رهایی از حاکم شارجه، اخیرا در مغرب با «حمد النعیمی» حاکم عجمان دیدار کرد.
وی در صفحه توییتر خود نوشت: «خبرهایی از امارات به من رسیده است که البته ضد و نقیض است اما من آن را برای شما نقل می‌کنم و آن اینکه محمد بن زاید با «حمید النعیمی» حاکم عجمان در مغرب دیدار و موضوع کنار گذاشتن «سلطان القاسمی» حاکم شارجه را بررسی کرده است اما «محمد بن راشد المکتوم» و «حمید النعیمی» با آن مخالفت کردند».
بوغانم با اشاره به اینکه خبرهای رسیده به دلیل شرایط طرف مقابل هنوز ابهام دارد، افزود: «اما آنچه هست حاکم شارجه یا از منصبش عزل می‌شود یا به دستور محمد بن زاید کشته می‌شود».
وبگاه خبری «وطن» با اعلام این خبر نوشت که پیش از این نیز «مجتهد» فعال اجتماعی مشهور سعودی از ایجاد تغییرات بزرگ در امارات و عزل «خلیفه بن زاید» برادر ولی‌عهد ابوظبی از قدرت، خبر داده و نوشته بود که «قدرت به طور رسمی به محمد بن زاید ولی‌عهد ابوظبی منتقل خواهد شد».
«محمد بن راشد» حاکم دبی نیز اخیرا در صفحه توئیتر خود به سیاستمداران عرب حمله کرده بود که برخی تحلیلگران معتقند این سخنان وی پیامی به بن زاید و مخالفت با سیاست‌های مداخله‌جویانه وی در امور دیگر کشورها بود.
پیش از این نیز، برخی کارشناسان از اختلافات سیاسی میان برخی امارت‌های «امارات عربی متحده» بخصوص امارت ابوظبی و دبی خبر داده و اعلام کرده بودند که ابوظبی در حال نابود کردن دبی است.
برخی ناظران می‌گویند، «دبی به تجارت و سیاست‌های اقتصادی بدون دخالت دولت اعتقاد دارد و در مقابل، ابوظبی به دلیل ماهیت رانتی و تکیه بر درآمدهای انرژی تمایل به دخالت در امور مختلف و تبع آن به دنبال سیطره بر کل اتحادیه از طریق توزیع سوبسید و وابسته کردن دیگر امارت ها دنبال تسلط کامل بر اتحادیه است که همین رویه منجر به این شد تا سال ۱۹۹۶ امارت ها حاضر به پذیرش قوانین اتحادیه نباشند و حتی دبی حاضر به ادغام نیروهای نظامی خود در نیروهای فدرال نبود.
دو امارات ابوظبی و دبی قدرتمندترین امارت‌ها از هفت امارتِ کشور «امارات عربی متحده» هستند که رقابت و اختلاف عنصر پایدار رابطه آنها بوده است. هرچند این دو امارت در ۱۹۷۱ از حامیان اصلی تشکیل دولت اتحادی با پنج امارت (شارجه، عجمان، راس الخیمه، ام القوین و فجیره) دیگر بودند اما به مرور تضاد میان این دو امارت آغاز شد.
از سوی دیگر روند اختلافات گذشته و اختلافات کنونی میان شیخ نشین های امارات متحده عربی، بویژه اوضاع دبی را تحت تاثیر قرار داده است. این شیخ نشین بیش از آنکه بر درآمد نفت تکیه داشته باشد بر سرمایه گذاری های خارجی متکی است.
موضوع قطر و یمن از جمله موارد مهم اختلاف میان شیوخ کشوری است که مورد توجه سرمایه داران خارجی بوده است.
در این میان اما اقدامات و مواضع افراطی مسوولان ابوظبی بویژه در خصوص جنگ ضد یمن و مناسبات با قطر ریشه و عامل اصلی تشدید و افزایش اختلافات میان شیخ نشین های امارات متحده عربی بوده است.
این مواضع و اقدام ها خود عاملی برای افزایش فشار به دیگر شیخ نشین های امارات، بویژه شهر یا امارت الفجیره بوده تا جایی که شانزدهم ماه مه گذشته، این امارت بصورت غیر منتظره اعلام جدایی کرد و حتی «شیخ راشد بن حمد الشرقی» فرزند دوم حاکم آن به دوحه، پایتخت قطر سفر و پناهنده این کشور شد.
این جدایی برای اولین بار در تاریخ امارات رقم خورد، هرچند خیلی زود بر آن سرپوش گذاشته شد و خبرگزاری رسمی امارات آن را تکذیب کرد، اما نکته قابل توجه اینکه شیخ راشد درست پس از آنکه قطر اعلام کرده بود از سوی عربستان سعودی محاصره شده است، دست به چنین اقدامی زد.
این اختلافات بیشتر بیانگر وضعیت خطرناک حاکم در میان شیخ نشین های امارات است و به اعتقاد کارشناسان ثبات بلند مدت در امارات متحده عربی را دچار تردید خواهد کرد.
