با نگاهی به ابعاد و زوایای این رویداد می توان این مهم را دلیل واقعی عصبانیت دولت آمریکا دانست که طرح ها و خواب هایی که برای آینده منطقه دیده بودند تا نظم جدید مطابق با منافع خود را بر منطقه حساس خاورمیانه حاکم کنند را اکنون کاملاً بر باد رفته می بینند.
الوقت- انتخاب سوریه به عنوان رئیس دوره ای کمیته خلع سلاح سازمان ملل متحد خبری بود که روند پیروزی های نظامی دولت سوریه بر گروه های ترویستی و دولت های غربی و عربی حامی آنها را به فاز سیاسی نیز تسری داد. تلخی چنین شکستی برای کشورهای مخالف سوریه که در طول سالهای گذشته از تمامی ابزارهای مالی، نظامی و سیاسی خود به منظور سرنگون کردن حکومت و تجزیه سرزمینی سوریه استفاده کرده بودند، را می توان در واکنش کشورهای غربی بویژه نماینده دولت آمریکا مشاهده کرد که خواستار لغو ریاست سوریه بر این کنفرانس مهم بین المللی شده است. «رابرت تول» نماینده آمریکا در این مجموعه بین المللی دوشنبه این هفته را یکی از تاریک‌ترین روز‌ها در تاریخ خلع سلاح دانسته است. اما با نگاهی به ابعاد و زوایای این رویداد می توان این مهم را دلیل واقعی عصبانیت دولت آمریکا دانست که طرح ها و خواب هایی که برای آینده منطقه دیده بودند تا نظم جدید مطابق با منافع خود را بر منطقه حساس خاورمیانه حاکم کنند را اکنون کاملاً بر باد رفته می بینند.
واقعیت آن است که ایالات متحده در طول سالهای پس از واقعه 11 سپتامبر تمام تلاش خود را به عمل آورد تا نظم منطقه ای خاورمیانه را به سود خود و مطابق با منافع رژیم صهیونیستی تغییر دهد. تلاش برای گسترش هژمونی خود بر جهان از طریق تسلط بر منابع انرژی این منطقه و همچنین نابود کردن گفتمان مقاومت در منطقه که با چنین هدفی در تقابل قرار داشت عواملی بود که واشنگتن را به لشگرکشی به عراق و افغانستان ترغیب کرد. اما پس از شکست واشنگتن در پیاده سازی اغراض خود از طریق لشگرکشی مستقیم نظامی در نتیجه اولاً کارنامه بسیار مخرب و ننگین نظامی گری واشنگتن در این کشورها که موجب تشدید ناامنی در کل منطقه شد و همچنین روند رو به رشد مخالفت جهانی با جنگ طلبی های آمریکا در دوران جرج بوش، واشنگتن در سال های پس از 2011 برای اجرای هدف نهایی خود برای منطقه یعنی ایجاد «خاورمیانه جدید»، سناریو دیگری را در دستور کار قرار داد که همان فروپاشی سوریه و عراق به عنوان دو بال مهم محور مقاومت از طریق جنگ داخلی و با ابزار گروه های ترویستی بود.
این طرح نیز اما اگرچه با هوشمندی مقاومت و روسیه در حمایت از ملت های عراق و سوریه در برابر تروریسم مورد حمایت غرب و مرتجعین منطقه ای در فاز نظامی ناکام ماند، با این وجود آمریکا همچنان امیدوار است به اینکه بتواند در فاز سیاسی و با تاکید بر عدم مشروعیت حکومت دمشق برای مشارکت در آینده سیاسی سوریه طرح تضعیف مقاومت را به پیش برد. در همین راستا طی یک سال اخیر واشنگتن برای مشروعیت زدایی از دولت سوریه در نزد افکار عمومی جهانی و نظام بین المللی، مکرراً اتهام استفاده از سلاح های شیمیایی را متوجه دمشق کرد.
اما در پی سفر هیئت های دیپلماتیک برخی دولت ها به سوریه و تاکید آنها بر حمایت از مقابله ملت سوریه با تروریسم و مداخلات خارجی، درخواست برخی دولت ها همچون عراق و لبنان برای بازگرداندن کرسی دمشق در اتحادیه عرب و اکنون انتخاب سوریه به عنوان رئیس دوره ای کمیته خلع سلاح سازمان ملل متحد این نقشه واشنگتن نیز در حال فروپاشی است. در واقع واشنگتن همواره برنامه خود برای کنار رفتن دولت سوریه را خواست جامعه جهانی عنوان کرده است؛ لذا اکنون روشن می شود که جامعه جهانی از دید واشنگتن تنها چند کشور غربی و متحد با آمریکا می باشد چرا که اکنون می توان پرسید که انتخاب سوریه به عنوان رئیس دوره ای کفرانس خلع سلاح جز به معنای ابطال ادعای کاخ سفید می باشد؟ پرسش دیگری که می توان مطرح کرد آن است که در شرایطی که کمیته خلع سلاح از سال 1952 تاکنون به تلاش برای کنترل و جمع آوری تسلیحات هسته ای و سلاح های نامتعارف دیگر می پردازد، آیا سوریه که با اراده و اختیار ذخایر سالح های شیمیایی خود را نابود کرد بیشتر شایستگی ریاست بر این مجمع را دارد و یا آمریکا که روز به روز زرادخانه سلاحهای هسته ای غیرمتعارف خود را بزرگتر و مدرن تر میکند و تنها کشوری است که آن را بر علیه انسانها به کارگرفته است صلاحیت ابراز نظر در مورد شایستگی دیگر کشورها؟
در همین راستا «حسام الدین آلا» نماینده سوریه در سازمان‌های بین‌المللی واقع در ژنو، با تأکید بر مخالفت آمریکا و شکست اقدامات رسانه‌ای رژیم صهیونیستی در هفته‌های گذشته جهت به حاشیه بردن و یا لغو ریاست سوریه بر این کنفرانس، گفت: سوریه با کمال وظیفه‌شناسی و برای دفاع از اولویات و مبانی که به آن ایمان دارد و در سازمان ملل بر آنها صحه گذاشته شده است ریاست این دوره را بر عهده می‌گیرد. 65 کشور عضو این کنفرانس هستند. عضویت در این کنفرانس بر اساس اصل برابری بین کشورهاست که منشور سازمان ملل متحد نیز بر آن صحه گذاشته است و در نتیجه آمریکا و هم پیمانانش نمی‌توانند جلوی ریاست سوریه را بگیرند.
ایالات متحده در دوره ترامپ رویکرد یکجانبه گرایی و عدم اتکا و پایبندی به قوانین برآمده از تصمیمات جمعی در سازمان های بین المللی را به صورت کاملاً آشکار و بدون پرده پوشی در پی گرفته است. خروج از پیمان های بین المللی و شانه خالی کردن از بار مسئولیت انجام تعهدات خود ، به طور مثال در مورد پیمان آب و هوایی پاریس، قرارداد ترانس پاسفیک، برجام و ... نمونه های آشکار رویکرد قلدرمآبانه آمریکا در این مدت می باشد. اما در این موضوع واشنگتن قدرت تاثیرگذاری برای تغییر معادله بر اساس دیدگاه خود را ندارد زیرا واقعیت آن است که دیگر هیچ گوش شنوایی برای شنیدن شعارهای حقوق بشردوستانه و حمایت آمریکا از گسترش دمکراسی به عنوان دلیل دخالت در دیگر کشورها، وجود ندارد و این ناتوانی و انزوای بین المللی موجب عصبانیت کاخ سفید شده است.
