الوقت- اختلافات مرزی موجب شده است تا رژیم صهیونیستی تهدیدات خود را علیه لبنان در ماههای اخیر به مراتب افزایش دهد. تنشهایی که البته سابقه طولانی داشته و ریشههای بسیار گستردهتری دارد. اولین تحریک تهاجمی زمانی اتفاق افتاد که آویگدور لیبرمن وزیر دفاع رژیم صهیونیستی در اوایل فوریه ادعا کرد که بلوک شماره 9 گاز دریایی لبنان در آبهای اسرائیل قرار دارد و به کنسرسیوم شرکتهای فرانسوی-ایتالیایی و روسی هشدار داد که فعالیت های خود را پایان دهند. این کنسرسیوم شامل شرکتهای توتال فرانسه، انی ایتالیا و نواتک روسیه است که قرارداد استخراج و تولید در این منطقه را با لبنان منعقد کردهاند.
شرکت های کاوش نفت اسرائیلی و شرکت "هیوستون تگزاس نوبل" میزان گاز در میدان گازی عظیم مشترک در سواحل دریای مدیترانه را 16 تریلیون فوت مکعب تخمین زده اند که بزرگترین میدان گازی کشف شده در دهه اخیر بوده و به تنهایی برای استفاده یکصد سال رژیم صهیونیستی کافی است.
در مقابل این تهدید تلاویو، مجلس ملی لبنان اوت 2011 قانونی را تصویب کرد که براساس آن مرز دریایی این کشور منطقه آزاد اقتصادی انحصاری اعلام شد. لبنان همچنین یک نقشه دریایی را به سازمان ملل تسلیم کرده است که به نحو قابل توجهی با نقشه ای که اسرائیل ارائه کرده، مغایرت دارد. دولت لبنان همچنین هشدار داده است که به هیچ وجه از حقوق دریایی خود چشم پوشی نخواهد کرد و اسرائیل را به نقض آبهای سرزمینی اش متهم کرده است.
اختلافات مرزی پیش آمده به این موضوع محدود نمانده چنانکه پیش از آن نیز، تلاویو به بهانه جلوگیری از ورود مهاجران غیرقانونی و همچنین تهدیدات تروریستی، شروع به ساختن یک دیوار در در امتداد مرزهای خود با لبنان کرد که این امر به طور موثری ده ها کیلومتر مربع از قلمرو لبنان را به اسرائیل می افزاید. بخشی از علت ادامه اشغالگری مزارع شبعا از سوی رژیم اسرائیل نیز به همین طمع ورزی ها باز می گردد، چرا که این منطقه ، مهم ترین منطقه در زمینه منابع آبی و بارش برف و باران است.
در همین حال، شورای عالی دفاع لبنان به ریاست رئیس جمهور میشل آون، و با حضور نخست وزیر، سخنگوی پارلمان، فرمانده ارتش و افسران ارشد در کاخ ریاست جمهوری در بابدا تشکیل شد که در این جلسه قطعنامه ای برای جلوگیری از ساختن مرز اسرائیل دیوار در قلمرو لبنان تصویب شد. در این قطعنامه ضمن نام بردن از این اقدام به عنوان یک اقدام تجاوزکارانه و نقض حاکمیت لبنان اعلام شد: تحریم های اسرائیل در مورد مرزهای دریایی و دریایی یک نمایش عمدی از اهانت به لبنان و حاکمیت آن است و به اعلام جنگ می انجامد. رهبران سیاسی و نظامی کشور، وظیفه دارند اعلام کنند که در برابر این اقدامات مقاومت خواهند کرد و آنها توانایی این را دارند.
در عین حال، مقامات اسرائیلی بارها و بارها تهدید کرده اند که در صورت وقوع جنگ دیگری، به ویرانی کامل در لبنان منجر می شود و یا به گفته وزیر حمل و نقل اسرائیل کاتس، "لبنان را به عصر حجر بازمی گردانند".
وحشت از تقویت بازدارندگی
علاوه بر مبحث مزیت های اقتصادی و توسعه ارضی که همواره از سوی تلاویو نسبت به تنظیم روابط خارجی خود با همسایگان در اولویت قرار داشته است در شرایط کنونی مهمترین دلیل تهدیدات این رژیم علیه لبنان به موضوع ترس مقامات صهیونیستی از توسعه قدرت بازدارندگی حزب الله میباشد که در طی سالیان اخیر نسبت به جنگ 33 روزه سال 2006 افزایش قابل ملاحظهای داشته است. تلاویو این امر را به معنای محدودیتی غیرقابل توجیه برای منافع راهبردی خود در منطقه قلمداد میکند. حزب الله در موازات حضور نظامی در سوریه، زمانی که به دفاع از مرزهای شرقی لبنان که محل تردد گروه های تروریستی بود پرداخت، توانست با غلبه بر این گروه ها به خصوص جبهه النصره در منطقه عرسال و قلمون نقش خود را بیش از پیش پررنگ کندکه این امر برای رژیم صهیونیستی به عنوان یک چالش و تهدید قلمداد می شود.
سید حسن نصرالله، رهبر حزب الله، مدتهاست که به برنامه های تهاجمی اسرائیل هشدار داده است. وی در یک سخنرانی در سال 2011 هشدار داد که هر کسی که به تاسیسات نفت و گاز لبنان آسیب برساند، تاسیسات دریایی خود را نیز به خطر می اندازد. از آن زمان، حزب الله علاوه بر توسعه قابلیت های موشکی خود، تجربه نظامی چهار سال جنگ در سوریه را نیز به دست آورده است.
صهیونیست ها ممکن است از بازگشت لبنان به عصر حجر به عنوان تهدید استفاده کند، اما واقعیت می تواند کاملا متفاوت باشد. تجاوز به لبنان می تواند یک حمله متقابل را ایجاد کند که ده ها هزار موشک را مانند باران بر اسرائیل فرود خواهد آورد. کارشناسان غربی و ژنرال های سابق ارتش این رژیم زنگ خطر را در مورد این قابلیت اعلام کرده اند و هشدار می دهند که حزب الله می تواند تا 150،000 موشک ذخیره شده در زیر تپه های جنوب لبنان داشته باشد. این در حالی است که سامانه دفاع موشکی پرهزینه صهیونیستها با عنوان گنبد آهنین تاکنون نتوانسته است امنیت شهرکهای صهیونیستی را در برابر موشک های دستساز شده در نوار غزه نگاه دارد، این مسئله با توجه به سلاح های مشابه و احتمالا پیچیدهتر نیروهای مقاومت در سوریه- که نمونهای از آنها در سقوط هواپیمای اف 16 اسرائیلی طی روزهای گذشته موجب حیرت صهیونیستها شده بود- و هشدارهای متقاعد کننده و مکرر سید حسن نصرالله مبنی بر تلافی موشکی عظیم در صورت حمله اسرائیل کاملاً نشان از دستیابی به بازدارندگی لازم و وحشتآور برای تلاویو میباشد. چند ماه پیش، رهبر حزب الله لبنان به مهاجران یهودی در سرزمینهای اشغالی "توصیه" کرد که برای جلوگیری از تبدیل شدن به سوخت علوفه در جنگ آینده به کشورهای خود مبدأ خود بازگردند.
اتحاد لبنان و بازیهای منطقه ای
هنگامی که اسرائیل نیروهای ارتش را به مرز با لبنان فرستاد، علاوه بر حزب الله، ارتش لبنان نیز نیروهای خود را در مرز با این رژِم مستقر کرد که پاسخ هشدارآمیزی برای ماجراجویی تلاویو بود که در برابر هر گونه حمله اسرائیل با هم متحد هستند. در همین راستا 17 ژانویه ژنرال «جوزف عون» فرمانده ارتش لبنان اعلام کرد که نیروهای ارتش این کشور آمادگی مقابله با هرگونه تجاوزی از سوی اسرائیل را دارند. این در حالی است که در جنگ سال 2006 ارتش صهیونیستی تنها با نیروهای حزب الله میجنگید که شکست خورد.
علاوه بر این موضوع عامل دیگر بازدارنده به تلاش لبنان برای بهرهگیری از رقابتهای موجود میان قدرتهای بین المللی و منطقه ای در منطقه به عنوان فرصتی برای ارتقا ضریب امنیتی خود در مقابل تهدیدات تل آویو باز میگردد. در همین راستا لبنان طی روزهای گذشته به انعقاد یک پیماننامه نظامی با روسیه شامل باز شدن بنادر و فرودگاه های لبنان برای کشتیها و هواپیماهای نظامی روسی و ارسال کارشناسان نظامی روسیه به منظور آموزش و تقویت توانایی های ارتش لبنان اقدام نمود که عمدتاً با توجه به علاقهمندی مسکو برای تقویت جای پا و نفوذ در خاورمیانه پس از 2 دهه دوری از حضور مؤثر در تحولات منطقه صورت پذیرفته است. توافقی که می تواند محدودیت های جدی برای تداوم ماجراجویی های تل آویو در لبنان باشد. تهدیدات و حملات هوایی متعدد اسرائیل همزمان با سفرهای مکرر نتانیاهو به مسکو طی ماه های اخیر و در خواست های وی از روسیه برای درج ملاحظات امنیتی این رژیم در موضوع آینده سوریه و نقش نیروهای مقاومت در این کشور نشان دهنده این موضوع است که تل آویو پاسخ مورد انتظار خود را از مسکو دریافت نکرده است.