اهداف و منافع آنکارا و واشنگتن در سوریه عموماٌ اگر در تعارض با یکدیگر نباشند کاملاٌ منطبق هم نیز نیستند و در اولویت بندی ها اختلاف دارند، لذا کنار گذاردن کردها در کوتاه مدت برای واشنگتن ممکن نیست.
الوقت- با نزدیک شدن به زمان آغاز عملیات احتمالی آزادسازی رقه توسط نیروهای ائتلاف به رهبری واشنگتن در سوریه، گمانه زنی ها در رابطه با مشارکت ترکیه و پاسخ واشنگتن به پیش شرط آنکارا در عدم حمایت آمریکا از حضور کردهای ی.پ.گ در این عملیات بالا گرفته است. و این در حالی است که گزینه های انتخابی برای دو طرف محدود هستند.
علی رغم اینکه در طول سالهای اخیر اردوغان نشان داده است که در ورای ژست های سیاسی قاطع منشانه، برای چرخش های ناگهانی و دور از انتظار از مواضع قبلی خود در صحنه عمل پروایی ندارد؛ اما بررسی راهبرد آنکارا در قبال نقش آفرینی کردها در سوریه خلاف این رویه را نشان میدهد.
در 14 آگوست 2016، هنگامی که منبج به کنترل ارتش دموکراتیک سوری (SDF)در آمد؛ آنکارا از اینکه مبادا این گروه به سوی جرابلس و الباب پیشروی کند و با کنترل این مناطق کانتون های کردنشین موجود در امتداد مرز ترکیه و سوریه را به هم متصل سازد، عملیات سپر فرات در خاک سوریه را آغاز کرد. عملیاتی که بدون چراغ سبز قدرت های بزرگ ممکن نمی بود. همچنین کشف اسلحۀ ضد تانک پیشرفته در دست نیروهای پ ک ک در مناطق جنوب شرقی ترکیه و شباهت آنها با سلاح هایی که ایالات متحده برای نیروهای یگان های مدافع خلق سوریه فراهم می کند، موجب خشم ترکیه و اصرار مقامات این کشور بر لزوم کنار گذاشتن YPG از ادامۀ عملیات آزاد سازی شهر رقه شد.
بر این اساس اکنون ایالات متحده باید میان همکاری با کردها- که هزینه و وقت زیادی برای آموزش و تجهیز آنها در طول سالهای گذشته کرده است- یا دولت ترکیه در نهایت یکی را انتخاب کند که انتخاب هرکدام نیز بدون هزینه نخواهد بود. در صورت ادامه حمایت از کردها، احتمال گرایش بیشتر ترکیه به سمت همکاری با روسیه وجود دارد و اینکه ترکیه خود مستقیماٌ با نیروهای YPG وارد جنگ شود. در 10 مارس سناتور آمریکایی جان مک‌کین در کمیته سنا در مورد همکاری ترکیه و روسیه گفته بود: "به‌دلیل نگرانی‌های کردها بطور کاملا اشتباهی ترکیه را به سوی همکاری با روسیه سوق دادیم."
اهداف و منافع آنکارا و واشنگتن در سوریه عموماٌ اگر در تعارض با یکدیگر نباشند کاملاٌ منطبق هم نیز نیستند و در اولویت بندی ها اختلاف دارند، لذا کنار گذاردن کردها در کوتاه مدت برای واشنگتن ممکن نیست اما با توجه به اهمیت حفظ اتحاد استراتژیک غرب با ترکیه به عنوان یکی از اعضای مهم ناتو که میزبان پایگاه نظامی آمریکا با موشک های هسته ای در منطقه است به طور قطع آمریکا حاضر به دادن تضمین های لازم به آنکارا برای عدم حمایت از طرح شکل گیری منطقه خودمختار کردی در امتداد مرزهای این کشور در شمال سوریه در آینده خواهد شد. سفر اخیر وزیر خارجه آمریکا به ترکیه برای بررسی اوضاع سوریه و از جمله عملیات رقه را در این راستا میتوان ارزیابی کرد.
از طرف دیگر ترکیه نیز در وضعیت بغرنجی در سوریه گرفتار آمده است. عملیات نظامی و پیشروی های نیروهای مورد حمایت ترکیه در تصرفات نیروهای دموکراتیک سوریه در غرب ال-آریما پس از فتح الباب، با واگذاری نوار مشترک کوچک در اطراف لبه غربی منطقه تحت کنترل ارتش دموکراتیک به نیروهای دولتی در 1 ماه مارس به بن بست رسید تا اردوغان چاره ای جز اعلام پایان عملیات موسوم به سپر فرات را نداشته باشد. علاوه بر این، روسیه اکنون به حمایت از YPG در عفرین روی آورده است و در سایه حمایت روسها این گروه می تواند به سمت جنوب برای کنترل مرز ریحانلی / باب الهوا حرکت کند. ریدور خلیل سخنگوی ی پ گ روز 20 مارس اعلام کرد که روسیه نیروهایی را در منطقه ی جندرس استان عفرین مستقر می کند. به دنبال اعلام این خبر عکس هایی از ماشین آلات نظامی منتشر شد که پرچم روسیه بر روی آنها در اهتزاز بود. خلیل همچنین گفت:"حضور نیروهای روسی در جندرس نتیجه ی توافقی است که نیروهای ما و ارتش روسیه به آن رسیده اند. در این موافقت نامه همکاری در نبرد با تروریسم و آموزش پیکارجویان ما توسط ارتش روسیه پیش بینی شده است. ما با روسیه ارتباط مستقیم داریم." بر اساس گزارش المانیتور طبق توافق ترکیه و روسیه، ترکیه قرار بود که الباب را پس از گرفتن آن از دست داعش به ارتش سوریه واگذار کند اما ترکیه الباب را ترک نکرد بلکه برعکس، در حال ساخت دومین پایگاه خود در این شهر است. ترکیه قبلاً پایگاهی در آکتارن ساخته بود. از این رو روسیه خواسته است که پیغام جدیدی به آنکارا بدهد. روسیه به راحتی می تواند چنین اقداماتی را برای شکست گروه وابسته به القاعده در سوریه، که حضور پر رنگی در ادلب دارد، موجه جلوه دهد. برای جلوگیری از چنین اقدامی آنکارا بایستی با خطر درگیری با نیروهای روسی مواجهه شود.
با این وجود روسیه همچنان ابزار باارزشی در دست ترکیه برای تحت فشار قرار دادن ایالات متحده است. ترکیه متحد روسیه نیست اما آنکارا با نشان دادن تمایل نزدیکی به مسکو این پیام را مخابره میکند که در صورت عدم در نظر گرفتن نگرانی های ترکیه، این کشور گزینه هایی فراتر از ائتلاف با آمریکا و بنابراین اتکای به ناتو برای تامین امنیت خود، در اختیار دارد.
اردوغان در 3 آوریل طی سخنانی با اعلام پایان عملیات سپر فرات از آمادگی برای انجام عملیات‌های جدید با هدف آنچه وی نابود کردن گروه های تروریستی در سوریه بود سخن گفت. ایراد این سخنان به نظر می رسد از اخذ توافقی پنهانی با ایالات متحده برای شرکت در عملیات آزادسازی رقه البته با پذیرش مشارکت نیروهای دموکراتیک سوریه خبر می دهد.
