از زمانی که مشخص شد عامل کشتار کلوپ شبانه در اورلاندو یک افغانستانی است، افغانستانی‌های مقیم آمریکا مانند سایر آمریکایی‌ها هم در شوک به سر می‌برند و هم هراس دارند که مباداً مورد پیش‌داوری‌های جامعه قرار بگیرند.
به گزارش دویچه وله، «فاطمه رحمتی» وقتی که خبردار شد عامل کشتار «اورلاندو »یک آمریکایی-افغانستانی است، شوکه و هراسان شد.
هراسان از اینکه جماعت افغانستانی‌ها در آمریکا هدف انتقام‌گیری در فضای زهرآگین سیاسی این کشور قرار بگیرد.
وی که برای هماهنگی برنامه زنان افغانستانی کار می‌کند، گفت: همگی هنوز هم در شوک هستند و این ترسناک است.» گروهی که وی برایش کار می‌کند، برای زنان افغانستانی مقیم نیویورک خدماتی مانند دوره زبان انگلیسی و رانندگی فراهم می‌کند.
دویچه‌وله نوشت: جمعیت افغانستان-آمریکایی‌ها بین 80 تا 300 هزار نفر می‌رسد و بزرگترین گروه آنها در کالیفرنیا و ورجنیا زندگی می‌کنند، اما هزاران تن در نیویورک به سر می‌برند، جایی که عمر متین در سال 1986 به دنیا آمده است.
افغانستانی‌ها مانند بسیاری آمریکایی‌های دیگر از عدم ممنوعیت فروش اسلحه مایوس شده‌اند. آنها همچنین هراس دارند که به دلیل اعمال جنون آمیز برخی افراد مورد سوء‌ظن قرار گرفته و یا از آنها خواسته شود که معذرت‌خواهی کنند.
فاطمه رحمتی 37 ساله می‌گوید: در این مرحله، شاهد عکس العمل‌ها نیستیم. وی در تلاش برگزاری یک جلسه اضطراری زنان است تا در صورتی که به عنوان مثال شاهد فعالیت‌های مظنون باشند و یا کودکانشان در مدرسه مورد اذیت قرار بگیرند، اطلاع رسانی کنند.
تحقیقات روزنامه «نیویورک تایمز» بعد از حملات تروریستی ماه نوامبر در پاریس و تیراندازی سان برناردینو در ماه دسامبر نشان داد که میزان جرایم نفرت انگیزانه علیه مسلمان‌ها در آمریکا 3 برابر شده است.
فعالان می‌گویند که اسلام هراسی به میزان بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است که اعمال تروریستی و اظهارات «دونالد ترامپ» جمهوریخواه راجع به ممنوعیت ورود مسلمان‌ها به امریکا آن را بیشتر شعله ور کرده است.
نگرانی از پیروزی ترامپ
رحمتی با نگرانی از موفقیت‌های دونالد ترامپ در جریان انتخابات مقدماتی آمریکا می‌گوید: «من چنین احساس می‌کنم که فضای سیاسی وضعیت را بدتر می‌کند. آیا این بازتاب کشور به صورت کل است؟»
وی می‌گوید: آمریکایی‌ها وقتی می‌دانند که وی یک افغانستانی و مسلمان هست متعجب می‌شوند، زیرا ظاهر و لباس سبک غربی‌اش در تضاد با تصاویر زنان چادری پوش در جاده‌های خاکی افغانستان قرار دارد.
با وجود این، وی مانند بسیاری افغانستانی- آمریکایی‌ها زمانی مهاجر بود. وی در افغانستان تولد شد، در استرالیا بزرگ بزرگ شد و 12 سال پیش به ایالات متحده آمریکا رفت.
این گزارش می‌افزاید: تا زمان شعله ور شدن جنگ سوریه، افغان‌ها بزرگترین جمعیت مهاجران را در سطح جهان تشکیل می‌دادند. در نتیجه تهاجم قشون سرخ شوروی سابق در دهه 1980 میلیون‌ها افغان به کشورهای همسایه، ایران و پاکستان، آواره شدند و کشور شان به میدان جنگ سرد تبدیل شد.
این مهاجران غالباً زندگی آسوده نداشته‌اند. افغانستانی‌هایی که در کشور خود پزشک و معلم بودند، مجبور به کارهای غیر از حرفه‌شان در خارج شدند.
جماعت افغانستانی‌ها در نیویورک گوناگون است. اعضای این جماعت مشغول شغل‌هایی مانند تاکسی رانی، ، جراحی، کسبه‌کاری و کارهای بشردوستانه‌اند.
نخبگان افغانستانی- آمریکایی
در سطح ملی در آمریکا یک گروه کوچک اما ملموس نخبگان افغان- آمریکایی نیز وجود دارد. به عنوان مثال، «زلمی خلیلزاد» در زمان ریاست جمهوری «جورج دبلیو بوش» به عنوان سفیر در افغانستان، عراق و سازمان ملل متحد کار کرده است.
«خالد حسینی» نویسنده رمان پرفروش «گدی پران باز» دیگر فرد مشهور افغان- آمریکایی است.
«وژمه عثمان» دیگر زن افغان-آمریکایی می‌گوید که از حادثه اورلاندو وحشت زده شده است.وی عضو انجمن نویسندگان و هنرمندان افغان-امریکایی است که از حقوق همجنسگرایان حمایت می‌کند.
عثمان گفت: این انجمن در تلاش صدور یک بیانیه‌ای در محکومیت این حادثه و بی‌تاثیر کردن «لفاظی‌های تند و نفرت انگیز» رسانه‌ها بوده است.
«وحید مهمند» رئیس «اتحاد افغان» که بزرگترین گروه افغان‌ها در آمریکاست، گفت: «هر افغانستانی احساس ناگوار دارد، زیرا افراد بیگناه زیادی توسط یک فرد دیوانه کشته شدند.»
«خالد عبدالملک» محصل رشته مهندسی که درعین حال به کودکان قرآن درس می‌دهد نیز از کاری که متین انجام داده است خشمگین است و می‌گوید عمل وی ربطی به اسلام ندارد.
عبدالملک گفت: «من واقعاً عصبانی شدم. این گونه اعمال باعث می‌شود که ما بد جلوه کنیم و مجبوریم که با پیامدهای آن زندگی کنیم؛ نه تنها ما، بلکه همه مسلمان‌ها در همه جا.»
وی که در مسجد لباس اسلامی می‌پوشد، محتاط است که وقتی بیرون می‌رود لباس‌های غربی بپوشد. عبدالملک می‌گوید برخی به همسرش که حجاب اسلامی می‌پوشد گفته‌اند «پس به کشورت برگرد.»
عبدالملک می‌گوید که قانون سختگیرانه تر حمل اسلحه شاید بتواند این مشکل را حل کند، در غیر آن ممکن است افغان‌ها مانند هر آمریکایی دیگر هدف دیگر این گونه تیراندازی باشند.
