الوقت - پاکستان و عربستان همواره از سطح بالایی از روابط برخوردار بوده‌اند. این کشورها در دهه هشتاد از مجاهدین افغانی در پیکار علیه نیروهای ارتش سرخ شوروی پشتیبانی كرده و پس از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، عربستان و پاکستان در کنار امارات متحده عربی، تنها کشورهایی بودند که حکومت طالبان را به رسمیت شناختند. به علاوه عربستان از برنامه اتمی پاکستان پشتیبانی مالی كرده و حتی در لغو تحریم‌های آمریکا علیه برنامه‌های هسته‌ای این کشور مذاکرات گسترده‌ای را به نفع پاکستان انجام داده بود. این مناسبات گسترده در دوره‌های پس از کودتا علیه نواز شریف نیز ادامه یافت، هرچند در دوره به قدرت رسیدن آصف علی زرداری به واسطه سیاست‌های مستقلانه وی و نزدیکی به ایران، اين روابط تحت الشعاع قرار گرفت. اسلام‌آباد در این دوره به دنبال دریافت کمک‌های مالی از متحدانش بود تا بتواند اقتصاد بیمار خود را تا حدودی بهبود بخشیده و در وضعیت پرداخت‌هایش تعادل ايجاد كند. نگراني عربستان، از نزديكي ايران و پاكستان به دليل بر هم خوردن توازن قدرت در منطقه خلیج فارس بوده و این که حوزه نفوذ ایران گسترش می‌یافت،. موضوع مهم ديگري که روابط پاکستان و عربستان را متأثر ساخت اجرایی شدن خط لوله صلح و انتقال گاز ایران به پاکستان علی رغم تلاش های گسترده عربستان برای منصرف کردن زرداری بود که با شکست مواجه شد. این مسایل باعث شد تا عربستان به طور كامل از حزب مسلم لیگ شاخه نواز در انتخابات حمايت نمايد تا زمینه به قدرت رسیدن یار دیرینه خود یعنی نواز شریف را فراهم آورد. با این وجود مسایلی در دوره حاضر در عرصه داخلی پاکستان و منطقه وجود دارد که رفتارهای نواز در عرصه خارجی را متأثر ساخته و فرصت بازیگری مطلق را از عربستان مي‌گيرد.
اولین موضوع این است که پاکستان یکی از معدود کشورهای منطقه است که با ایران و عربستان رابطه‌ای دوستانه دارد و به نظر می‌رسد حاضر نیست رابطه خود با تهران یا ریاض را فدای یکی از دو طرف کند. اسلام آباد همسایه ایران است و بزرگ‌ترین اقلیت مذهبی این کشور پرجمعیت، شیعیان هستند و این مساله از نظر پاکستان نفوذ و برد منافع ایران در پاکستان را افزایش می‌دهد؛ ولی در همین حال پاکستان نیازمند کمک‌های مالی آل سعود است. اسلام آباد از دوران جنگ سرد به کمک‌های مالی عربستان وابسته بود و این مساله همچنان ادامه دارد. .
البته نواز شریف همواره به غرب و آل سعود نسبت به ایران نزدیک‌تر بوده است و مواضع محتاطی را نسبت به همسایه غربی خود گرفته است. در اين ميان رشد جمعیت زیاد و نیاز فزاینده صنعت و اقتصاد پاکستان به منابع انرژی آن هم از نوع ارزان و باثبات، باعث شده كه اين كشور در پی دست یافتن به راهی جهت پاسخ‌گويي به نیازهای خود باشد. همسایگی با یکی از دارندگان منابع غنی گازی یعنی ایران این فرصت مناسب را در اختیار پاکستان قرار داده تا نیاز خود را تا حدودی تأمین نماید. پیش‌بینی می‌شود که با کاهش تولید گاز داخلی و افزایش تقاضای گاز این کشور، به ویژه در بخش تولید برق، پاکستان با افزایش قابل توجه تقاضا برای گاز روبه رو شود. پاکستان در آینده نمی‌تواند تقاضای انرژی داخلی خود را تأمین کنند؛ از این رو، به دنبال واردات انرژی است. یکی از مطمئن‌ترین و ارزان‌ترین منابع انرژی برای این کشورها، گاز ایران است که می‌توان آن را به وسیله خط لوله از ایران به این کشورها انتقال داد. بنابر اظهارات مقامات پاکستانی در صورتی که انتقال گاز از ایران به پاکستان تا سال ۲۰۱۴ آغاز نشود این کشور با بحران کمبود گاز روبرو خواهد شد.
موضوع مهم دیگر طالبان و گروه‌های وابسته بدان است که در این سالها یکی از ابزارهای موفق عربستان برای حفظ نفوذ خود بوده است. تعامل غیرمستقیم طالبان با حزب مسلم لیگ نواز شریف و توجه به نقش کشور عربستان در تجهیز و تعامل پنهان با طالبان و حضور نواز شریف در طی دوران تبعید خود در عربستان همه موضوعاتی است که به طور مجزا حاكي از آن است كه نواز به تبع سعودی‌ها همچنان سیاست حمایت از طالبان را در پیش خواهد گرفت ولی يكي از دغدغه‌های اصلی مردم که نواز شریف نیز سعی در حل آن دارد، تأمین امنیت داخلی پاکستان و کاهش خشونت‌های قومی و فرقه‌ای در این کشور است. در زمینه خروج ناتو از افغانستان، احتمال افزایش خشونت‌های داخلی در پاکستان را نیز افزایش خواهد داد . لازم به ذكر است كه هر چند نیازهای مشترک و دو سویه ای دو کشور یعنی نیاز پاکستان به دریافت کمک های اقتصادی و مالی از ریاض و نیاز عربستان به کمک های نظامی و امنیتی پاکستان هر دو کشور را در موقعیتی قرار داده که روابط خود را گسترش بخشند. ولی تغییراتی به وجود آمده در حوزه داخلی و منطقه ای، سبب شده که دولت نواز شریف به بازیگران دیگر از جمله ایران نیاز داشته باشد. بنابراين نوع و ميزان مناسبات دو كشور متاثر از متغيرهاي منطقه‌اي مي‌باشد كه ضرورت توجه به آن اهميت دو چندان در حفظ امنيت منطقه به طور عام و منافع پاكستان به طور خاص دارد.
