پایگاه تحلیلی الوقت - کابینه امنیتی رژیم صهیونیستی به تازگی در اقدامی مناقشه‌برانگیز در میانه جنگ غزه، طرحی را برای اشغال کامل شهر غزه تصویب کرده است. طرحی که با واکنش‌های بسیاری روبرو شده و همزمان نیز سازمان ملل متحد هشدار داده است که این طرح منجر به «آوارگی اجباری گسترده‌تر» و «کشتار بیشتر» در غزه خواهد شد. «بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی به فاکس نیوز گفته است که اسرائیل قصد دارد کل نوار غزه را اشغال کند. با وجود این ادعا اما هنوز خیلی جزئیات مشخص نیست و به نظر نمی‌رسد که تل آویو به راحتی بتواند اشغال کامل غزه را به سرانجام برساند.
از جزئیات طرح اشغال کامل غزه چه می‌دانیم؟
دفتر نخست وزیری رژیم صهیونیستی در بیانیه‌ای پنج «اصل» را برای پایان دادن به جنگ عنوان کرده است:
خلع سلاح حماس
بازگشت همه اسرا، چه زنده و چه مرده
غیرنظامی شدن نوار غزه
کنترل امنیتی اسرائیل بر نوار غزه
اجرای این اصول در عمل به معنای اشغال کامل غزه خواهد بود و همزمان ارتش اسرائیل اعلام کرده است که برای کنترل کامل شهر غزه آماده خواهد شد. با این حال جنبش مقاومت حماس اعلام کرده است که تصویب طرح اشغال غزه «یک جنایت جنگی جدید» است.
به نظر می‌رسد که پس از انتقادات گسترده، نوعی عقب نشینی از سوی اسرائیل درباره طرح اشغال کامل غزه دیده می‌شود. نتانیاهو پیش از جلسه کابینه گفته بود که می‌خواهد اسرائیل بر تمام غزه کنترل داشته باشد، اما در طرح جدید ارتش فقط از شهر غزه نام برده شده است. گزارش‌های رسانه‌های اسرائیلی نیز حاکی از آن است که مشاجرات تندی میان نتانیاهو با رئیس ستاد ارتش صورت گرفته است و رئیس ستاد ارتش مخالفت شدید خود را با تصرف کامل غزه ابراز کرده است. براین اساس اختلاف در داخل کابینه رژیم صهیونیستی و ستاد ارتش این رژیم بر سر اشغال کامل غزه وجود دارد.
وضعیت فعلی اشغال غزه
ارتش رژیم صهیونیستی اعلام کرده است که در حال حاضر ۷۵ درصد از غزه را تحت کنترل دارد، در حالی که سازمان ملل تخمین می‌زند حدود ۸۶ درصد از این سرزمین یا در مناطق نظامی تحت اشغال ارتش قرار دارد یا دستور تخلیه آن صادر شده است. «هوگو باچگا»، خبرنگار بی بی سی در گزارشی گفته است که اشغال کامل شهر غزه احتمالاً اولین مرحله از اشغال کامل نوار غزه خواهد بود . همچنین گمانه‌زنی‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه تهدید به اشغال غزه شاید بخشی از یک استراتژی برای اعمال فشار بر حماس باشد تا در مذاکرات آتش بس امتیاز بدهد.
تل آویو هنوز اعلام نکرده است که عملیات تصرف غزه چه زمانی آغاز خواهد شد، اما گزارش‌های رسانه‌های عبری حاکی از آن است که ارتش رژیم به زودی وارد شهر غزه نخواهد شد و ساکنان شهر غزه پیش از ورود ارتش باید آنجا را ترک کنند.
«لیز دوسه»، خبرنگار دیگر بی‌بی‌سی هم طرح نتانیاهو درباره غزه را بی برنامه و مبهم اعلام کرده و گفته است که نتانیاهو«عمدا مبهم» صحبت می‌کند، همانطور که در گذشته نیز در مورد برنامه‌هایش درباره غزه چنین بوده است.
جزئیات بیشتری در مورد جدول زمانی رژیم صهیونیستی پس از اشغال غزه اعلام نشده است.
محکومیت گسترده پیش از اشغال غزه
ادعای نتانیاهو برای اشغال غزه با انتقادهای بسیاری از سوی خانواده‌های اسرای اسرائیلی و رهبران جهان روبرو شده است و حتی نزدیک‌ترین متحدان اسرائیل نیز این طرح را به شدت محکوم کرده‌اند.
«کی‌یر استارمر»، نخست وزیر انگلیس، تشدید تنش توسط اسرائیل را «اشتباه» خوانده و گفته است که این اقدام «فقط خونریزی بیشتر را به دنبال خواهد داشت.»
«فریدریش مرتس»، صدراعظم آلمان هم که از متحدان بسیار نزدیک صهیونیستها در تجاوز به غزه به شمار می‌رود، اعلام کرد که دولتش تا اطلاع ثانوی هیچ گونه صادرات تجهیزات نظامی به اسرائیل را که می‌تواند در غزه مورد استفاده قرار گیرد، تأیید نخواهد کرد. این در حالی است که آلمان از نظر تاریخی، یکی از بزرگترین تأمین‌کنندگان سلاح برای رژیم صهیونیستی به شمار می‌رود.
وزارت امور خارجه ترکیه هم اعلام کرد که اسرائیل قصد دارد «فلسطینی‌ها را به زور از سرزمین خودشان آواره کند.»
«ولکر تورک»، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد هم هشدار داده است که اقدامات تل آویو در غزه «منجر به آوارگی اجباری گسترده‌تر، کشتار بیشتر، رنج غیرقابل تحمل‌تر، ویرانی بی‌معنی و جنایات فجیع خواهد شد.»
ستاد انجمن خانواده‌های اسرای اسرائیلی در غزه نیز اعلام کرد که تصمیم اشغال غزه «ما را به سمت فاجعه‌ای عظیم برای گروگان‌ها و سربازانمان سوق می‌دهد.»
آن چه مشخص است
براساس طرح ارائه شده برای اشغال کامل غزه، مشخص شده است:
رژیم صهیونیستی پس از نزدیک به دو سال عملیات نظامی در غزه هنوز نتوانسته این باریکه را به طور کامل اشغال کند. این در حالی است که ارتش صهیونیستی طی حدود دو سال گذشته با بیشترین حجم تسلیحات مدرن روز و حمایت‌های همه جانبه تسلیحاتی و سیاسی ایالات متحده آمریکا مورد پشتیبانی قرار گرفته است.
وقتی در طرح نتانیاهو تلاش برای شکست حماس اعلام می‌شود، به معنای آن است که ارتش اسرائیل پس از حدود دو سال نبرد شبانه روزی هنوز نتوانسته مقاومت فلسطین را به تسلیم وادارد و یا آنها را شکست دهد. شکست و یا تسلیم مقاومت فلسطین حتی با وجود اشغال 100 درصدی غزه نیز دور از ذهن است.
اختلاف شدید در داخل و مخالت گسترده بین‌المللی برای اشغال کامل غزه وجود دارد. براین اساس نتانیاهو راه بسیار دشواری را برای اشغال غزه در پیش خواهد داشت. مضاف بر مخالفت خانواده‌های اسرای اسرائیلی، حتی در ستاد ارتش اسرائیل و همچنین در میان بسیاری از چهره‌های سیاسی نیز مخالفت زیادی با اشغال کامل غزه اعلام شده است و بعید است که ارتش اسرائیل به آسانی به هدف نتانیاهو برای اشغال غزه دست یابد.
پیشینه اشغال غزه: از خروج تا ثبت نام برای اشغال دوباره
اشغال غزه توسط ارتش رژیم صهیونیستی سابقه طولانی دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت:
نوار غزه اولین بار در ابتدای «جنگ شش روزه» در سال 1967 توسط رژیم صهیونیستی اشغال شد. در ۵ ژوئن ۱۹۶۷، سرلشکر «یشایاهو گویش»، از نیروهای ارتش اسرائیل (IDF)، به نیروهای خود دستور داد نوار غزه را که در آن زمان تحت کنترل مصر بود، اشغال کنند. او این کار را برخلاف دستور «موشه دایان»، وزیر جنگ وقت اسرائیل، انجام داد. دایان نسبت به «درگیری با یک چهارم فلسطینی‌ها» در منطقه‌ای «پر از مشکلات به نام غزه» هشدار داده بود. اما به محض اینکه نیروهای نظامی اسرائیل به نوار غزه منتقل شدند، کابینه صهیونیستها با ایجاد پایگاه‌های نظامی که سپس به شهرک‌های غیرنظامی تبدیل شدند، سیاست تجزیه مناطق مسکونی فلسطینی‌ها در نوار غزه را در پیش گرفت.
در سال ۱۹۷۰، کابینه وقت اسرائیل که در دست حزب کارگر بود، دو شهرک به نام «شهرک‌های ناهال» را تأسیس کرد. این شهرک‌ها که به نام تیپ نظامی ناهال نامگذاری شده بودند، جوامع کشاورزی بودند که توسط نیروهای نظامی اشغالگر تأسیس شده بودند.
تا سال ۲۰۰۵، ۲۱ شهرک غیرنظامی در نوار غزه تاسیس شد که جمعیت تخمینی آنها ۸۶۰۰ نفر بود. جمعیت کل فلسطینی‌های غزه نیز در آن زمان حدود ۱.۳ میلیون نفر بودند.
انتفاضه دوم فلسطینی‌ها که در سال ۲۰۰۰ شدت گرفت، منجر به ارزیابی مجدد سیاست شهرک‌سازی اسرائیل شد و اوضاع شروع به تغییر کرد. ملاحظات امنیتی و تمایل به کاهش درگیری‌ها با فلسطینی‌ها ، سیاست جدیدی را برای صهیونیست‌های حاضر در غزه ضروری ساخت . بنابراین، «آریل شارون»، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی که پیش از این به عنوان پدر پروژه‌های شهرک‌سازی رژیم صهیونیستی شناخته می‌شد، در سال ۲۰۰۴ دستور تخلیه تمام شهرک‌های اسرائیلی از نوار غزه و چهار شهرک در شمال کرانه باختری را صادر کرد. پروژه‌ای که در سال ۲۰۰۵ به پایان رسید و غزه به طور کامل از شهرک نشینان تخلیه شد.
از زمان آغاز تجاوز اسرائیل به غزه، گروه‌های شهرک‌نشین خواستار اسکان مجدد در غزه شده‌اند. این گروه‌های افراطی صهیونیست بسیار فراتر از خانواده‌هایی هستند که در سال ۲۰۰۵ از غزه تخلیه شدند. از جمله این گروهها می‌توان به سازمان شهرک‌نشینان نَچالا اشاره کرد که هدف اصلی آن ایجاد شهرک‌های یهودی‌نشین برای کنترل کامل کرانه باختری و غزه است. روزنامه هاآرتص به تازگی از راهپیمایی هزاران اسرائیلی که توسط سازمان نچالا سازماندهی شده بود، خبر داد که در آن این افراد خواستار اسکان دوباره در مناطقی از نوار غزه شدند. حتی برنامه‌های عملیاتی برای ایجاد شهرک‌ها تدوین شده و 1000 خانواده برای ایجاد مجدد یک جامعه یهودی در غزه ثبت نام کرده‌اند.
