الوقت- فرسایشی شدن روند جنگ در غزه موجب به تحلیل رفتن توان نظامی رژیم صهیونیستی شده است به صورتی که ارتش این رژیم در روزهای اخیر به صورت بی سابقه ای، نسبت به کمبود تجهیزات زرهی برای تداوم برنامه‌های آموزشی اعتراف کرده است. اعترافی که می‌تواند ملاک مهمی برای ارزیابی روند جنگ تاکنون و پیشبینی آینده تحولات به دست دهد.
روز دوشنبه گذشته ارتش صهیونیستی اعتراف کرد که در جریان جنگ با حماس تانک‌های بسیاری را از دست داده است و به همین دلیل برنامه آموزشی ویژه از قبل برنامه ریزی شده برای اپراتوری تانک را به تعویق انداخته است. وبگاه «تایمز اسرائیل» نوشت در این بیانیه آمده است:«در طی جنگ بسیاری از تانک‌ها آسیب دیده‌اند و قادر به استفاده در میدان جنگ یا امور آموزشی نیستند. انتظار نمی‌رود که بتوانیم به این زودی‌ها تانک‌های جدیدی را برای امر آموزش به نیروهای زرهی اختصاص دهیم.»
این اعتراف که در نوع خود طی برهه 9 ماهه سپری شده از جنگ بی‌سابقه محسوب می‌شود از جهات مختلفی بسیار حائز اهمیت است.
در حالی که یگان زرهی ستون فقرات عملیات زمینی ارتش صهیونیستی در غزه بوده است اما تاکنون آمار دقیقی از نابودی و از کارافتادگی تانک‌ها و زره پوشهای این رژیم در جنگ ارائه نشده است.
صهیونیست‌ها از زمان یورش زمینی به غزه سیاست سانسور رسانه‌ای شدید در مورد میزان تلفات و خسارات مستقیم در جنگ را در پیش گرفته اند به صورتی که حتی رسانه‌های صهیونیستی نیز از این خبر شوکه شده اند چنانکه وبگاه «تایمز اسرائیل» این تناقض را یادآوری کرد و نوشت: «پیشتر افسران ارشد واحد زرهی گفته بودند که ارتش اسرائیل تانک‌های کمی را در نبرد با حماس در غزه از دست داده و موارد آسیب دیده به سرعت در حال تعمیر برای بازگشت به میدان نبرد هستند».
با این حال گردان‌های القسام شاخه نظامی جنبش اسلامی حماس بارها از هدف‌گیری تجهیزات سنگین همانند تانک‌های «مرکاوا» رژیم در عملیات‌های مداوم رزمندگان بویژه با راکت یاسین 105خبر داده اند.
گردان‌های القسام در آخرین آمار خود از انهدام بیش از 1500 خودروی نظامی اسرائیل - به طور کلی یا جزئی - خبر داده و خاطرنشان کرده که در این آمار هنوز تعداد تانک‌ها و زره پوشهای نابودی شده در نبرد رفح محاسبه نشده است.
بنابراین در وهله اول اعتراف صهیونیست‌ها به کاهش شمار زره‌پوش‌ها نشاندهنده خسارات و تلفات گسترده‌ای است که ارتش در 9 ماه گذشته در برابر نیروهای مقاومت متحمل شده است. کشته و یا مجروح شدن مربیان تانک در میان جنگ موجب شده تا حتی روند، ادغام سربازان زن در نیروهای ذخیره به تعویق بیافتد.
به نوشته منابع صهیونیستی، تیپ های زرهی ارتش اسرائیل متشکل از گردان هایی است که دارای دو گروهان تانک با سربازان عادی ارتش، به علاوه گروهان سوم از نیروهای ذخیره هستند که دوران آموزش خدمه تانک را می‌بینند. برخی بر این اعتقاد هستند که اعلام تعلیق عملیات آموزشی زمینه‌ای برای به‌کارگیری نیروهای ذخیره در میدان جنگ و جایگزینی آنها با نیروهای پپاده نظام مستهلک می‌باشد.
اسرائیل پس از حمله 7 اکتبر توسط حماس، 300000 نیروی ذخیره را وارد خدمت کرد، اما با افزایش تلفات و مجروحان جنگی، اکنون مساله کمبود نیروی انسانی در جنگ کاملاً مشهود است به صورتی که اخیراً شبکه ۱۲ تلویزیون رژیم صهیونیستی از وخامت وضعیت نیروی انسانی در ارتش این رژیم خبر داد و آن را یک بحران برای تل‌آویو توصیف کرد.
از بعدی دیگر، داده‌های میدانی نشان می‌دهد که با عبور جنگ از 9 ماه و با وجود محاصره شدید نوار غزه که امکان ورود کمک‌های بشردوستانه هم به سختی ممکن است نیروهای مقاومت فلسطین توانایی کامل خود را برای ساخت تجهیزات نظامی به دست آورده است و قادر به انجام عملیات مشترک علیه ارتش اشغالگر به صورت کاملا حرفه‌ای تا ماه‌های دیگر می‌باشد.
همچنین به موازت بومی سازی و تولید گسترده ساخت انواع راکت‌ها و موشک‌های دوش‌پرتاب ضدزره، تحلیلگران نظامی می‌گویند تکرار گرفتار شدن نیروهای اشغالگر در «کمین‌های پیچیده» موید این است که مقاومت در حال پیگیری شیوه «مبارزه ویژه» است که مبتنی بر تله‌های انفجاری و عملیات غافلگیرانه است.
تحلیلگران تصریح کرده‌اند که عواملی همانند فقدان اطلاعات و اشراف بر وضعیت میدانی جنگ، نداشتن تجربه رزمی نظامیان صهیونیستی و روحیه پایین آنها که منجر به تکرار اشتباهات می‌شود و نیز استفاده مقاومت از اصل غافلگیری موجب تلفات بالای اشغالگران در غزه شده است.
برای مثال در یک نمونه در 30 خرداد رزمندگان حماس موفق شدند در جنوب رفح و شمال شهر غزه با یک بمب قوی کنار جاده ای، یک تانک پیشرفته مرکاوا و یک خمپاره‌انداز مرکز فرماندهی و کنترل ارتش اسرائیل را منهدم کنند.
از طرف دیگر رزمندگان مقاومت شیوه جدیدی برای شکار تانک‌های مدرن مرکاوای 4 و 5 و نفربرهای زرهی Namer ، که به سامانه‌های پیشرفته حفاظت فعال و جنگ الکترونیک (همانند سامانه Trophy ) مجهز هستند تا کمترین آسیب را در میدان رزم از انواع موشک‌های دوش پرتاب داشته باشند، ابداع کرده اند.
در این روش نیروهای مقاومت برای از کار انداختن سامانه‌های دفاعی تانک‌ها و زره‌پوش‌های ارتش صهیونیستی آنها را ابتدا با موشک‌های آر پی جی هدف قرار داده و سپس موشک های ضدتانک دیگری شلیک می‌شود که هدف را از بین می‌برد.
برای مثال در عملیاتی که به این شیوه در 31 اکتبر به وقوع پیوست یک نامر APC ارتش صهیونیستی مورد اصابت قرار گرفت و طی آن 11 سرباز تیپ گیواتی به هلاکت رسیدند.
ناتوانی در ادامه جنگ و گشودن جبهه‌های جدید
از زمان آغاز یورش زمینی و هوایی رژیم صهیونیستی به غزه، تیپ های زرهی نقش کلیدی در این عملیات ایفا کردند؛ جایی که تانک های ارتش در سراسر نوار مرزی با مصر (محور فیلادلفیا)، خط ساحلی و قطع کردن کمربند مواصلاتی شهر غزه از مرکز و جنوب (محور نتساریم) حضور گسترده داشته اند.
به نوشته تحلیلگران نظامی تانک‌ها همچنان ستون فقرات نیروی زمینی ارتش صهیونیستی محسوب می‌شوند. تا پیش از شروع جنگ در غزه، صهیونیست‌ها از در دست داشتن ناوگان بزرگی از تانک‌ها، با موجودی تخمینی بیش از 2200 تانک شامل انواع نسخه های مدرن و ارتقا یافته مرکاوا و باراک و ماگاش سخن می‌گفتند.
با این حال نابودی بخش زیادی از این توانمندی زرهی در نیروی زمینی و تأثیرات غیرقابل جبران آن بر قدرت عملیاتی ارتش صهیونیستی این پرسش را بوجود آورده است که با توجه به کمبود تجهیزات و ماشین آلات به ویژه تانک های مرکاوا، ارتش اشغالگر چگونه از گشودن جبهه‌ای جدید در شمال با حزب الله و تهاجم زمینی به جنوب لبنان صحبت می‌کند؟
در واقع انتشار این بیانیه و اعتراف بزرگی که ارتش صهیونیستی در برهه کنونی جنگ کرده است شاید با هدف تحت فشار قرار دادن دولت نتانیاهو برای در نظر گرفتن واقعیات میدانی صحنه نبرد و خطرات بزرگی که فرماندهان نظامی، از دانیل هاگاری، سخنگوی ارتش تا هرزی هالوی، رئیس ستاد کل ارتش، بر خلاف خوش‌خیالی نخست‌وزیر و هم‌قطاران تندرو‌اش در کابینه از درگیر شدن با حزب الله احساس می‌کنند صورت گرفته باشد.
