به گزارش الوقت، با گذشت چند روز از توافق جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی، در نهایت «آنتونی بلینکن» وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا درباره این توافق واکنش نشان داد.
بلینکن روز گذشته (چهارشنبه) در جریان یک کنفرانس خبری در دانشگاه «آدیس آبابا» در حین سفر به اتیوپی در خصوص ازسرگیری روابط تهران و ریاض ابراز خوشبینی کرد.
وزیر خارجه آمریکا در ابراز خوشبینی خود نیز بار دیگر شک و شبهاتی درباره پایبندی ایران به تعهداتش مطرح کرد و گفت: «اگر این توافق واقعاً محقق شود و بهویژه اگر ایران به تعهداتی که ظاهراً مطرح کرده، عمل کند، باز هم مثبت خواهد بود».
وی ادامه داد: «از دیدگاه ما، هر آنچه که بتواند به کاهش تنشها، جلوگیری از درگیری، و مهار اقدامات خطرناک یا ثباتزدای ایران کمک کند، چیز خوبی است».
وزیر امور خارجه آمریکا همچنین به نقش چین در از سرگیری روابط تهران و ریاض اشاره کرد و گفت: ««من فکر میکنم این ارزشمند است که کشورها در جاییکه میتوانند، اقدام کنند و مسئولیت پیشبرد امنیت و پیشبرد روابط صلحآمیز را بر عهده بگیرند».
پیش از این نیز روز سه شنبه هفته جاری، «جان کربی» هماهنگ کننده امور راهبردی در کاخ سفید در خصوص توافق تهران و ریاض گفته بود: «امیدواریم که توافق بین تهران و ریاض به توقف جنگ در یمن منجر شده و باعث توقف حملات علیه سرزمینهای عربستان سعودی شود».
امضای توافق صلح خاورمیانه در پکن بجای واشنگتن یا لندن یکی از بدترین تحولاتی است که سران غربی و بویژه آمریکا می توانند تصور کنند، اتحادها و رقابتهایی که برای دهه در منطقه حاکم بوده است، به ناگهان دچار چرخش کامل و فروپاشی شده است. عربستان سعودی بخشی از کارزار فشارحداکثری علیه ایران بود، اما اکنون ریاض با تهران پشت یک میز می نشینند و با هم توافق صلح امضا می کنند.
آمریکاییها که در سه ربع قرن گذشته بازیگران اصلی خاورمیانه بودهاند، اکنون در تغییری چشمگیر خود را در حاشیه تحولات غرب آسیا میبینند. چینیها که سالها تنها نقشی فرعی و اقتصادی در منطقه داشتند، ناگهان خود را به قدرت امنیتی جدید این منطقه تبدیل کردند و همه با شگفتی به تغییرات امنیتی در منطقه می نگرند. چه بر سر ائتلافهای سنتی در غرب آسیا آمده که آمریکا نظارهگر صرف و چین به بازیگر تعیین کننده امنیتی منطقه تبدیل می شود؟ مذاکرات صلح میان عربستان و ایران حداقل از یکسال گذشته در عراق و سپس عمان جریان داشته، اما این مذاکرات سرانجام در پکن به نتیجه می رسند تا ثابت شود که چین جایگزین آمریکا به عنوان قدرت اول جهانی در منطقه شده است.