به گزارش الوقت، در شرایطی که تنشهای مسکو و غرب بر سر تحرکات اوکراین برای عضویت در ناتو ادامه دارد، وزیر خارجه روسیه در نیویورک با طعنه درباره ایده عضویت مسکو در این ائتلاف نظامی غربی سخن گفت.
به گزارش رسانههای روس، سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک یک دیدار پشت درهای بسته با ینس استولتنبرگ دبیرکل ناتو انجام داد.
دیدار لاوروف و استولتنبرگ در شرایطی انجام شده که تنشهای میان روسیه و کشورهای غربی بر سر تحرکات اوکراین برای عضویت در ناتو شدت گرفته و مسکو بارها درباره تبعات چنین اقدامی هشدار داده است.
به گزارش خبرگزاری تاس، پیش از آغاز دیدار وزیر خارجه روسیه و دبیرکل ناتو آنها در جمع خبرنگاران برای گرفتن عکس حضور یافتند.
سرگئی لاوروف در جریان این حضور کوتاه در جمع خبرنگاران خطاب به آنها گفتند: «شانستان را امتحان نکنید. روسیه قصد عضویت در ناتو ندارد.»
وزارت خارجه روسیه در سایت خود بیانیه کوتاهی منتشر کرد و درباره این نشست توضیحات مختصری داد. طبق اعلام این وزارتخانه، لاوروف و استولتنبرگ درباره وضعیت جاری در روابط روسیه و ناتو صحبت کردند.
وزارت خارجه روسیه افزود: «طرف روسی قاطعانه به طور جدی توجهات را به سمت پیشنهادات مشخص ما درباره کاهش تنشها و تشنجزدایی در خط تماس (میان روسیه و ناتو) سوق داد.»
رایزنی دوجانبه این مقام ارشد مسکو و دبیرکل ناتو در حالی انجام شده که از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، موضوع گسترش ناتو به سمت شرق و الحاق کشورهای همسایه روسیه به این ائتلاف نظامی غربی، همواره از مسائل تنش زا بوده است.
مسکو بارها به واشنگتن و دیگر طرفهای غربی هشدار داده که حضور ناتو در مرزهای روسیه را تهدیدی مستقیم میداند و با آن مقابله میکند.
به رغم هشدارهای روسیه، مقامهای مختلف اوکراین بارها به صورت علنی از برنامه این کشور برای عضویت در ناتو سخن گفتهاند و از آمریکا حمایت از الحاق اوکراین به این ائتلاف را خواستار شدهاند.
سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در 4 آوریل 1949 با محوریت ایالات متحده آمریکا و عضویت 11 کشور اروپای غربی و آمریکای شمالی شامل کانادا، هلند، بلژیک، لوکزامبورگ، فرانسه، دانمارک، ایسلند، ایتالیا، نروژ، پرتغال و انگلستان تشکیل گردید. هدف اصلی این کشورها از تأسیس چنین اتحادیه نظامی در آن زمان، جلوگیری از اشاعه نفوذ کمونیسم به پیکره سیاسی، اجتماعی و اقتصادی دولت های یاد شده بود. پیمان 14 ماده ای ناتو که بعدها با عضویت ترکیه و یونان در 1952 و آلمان غربی در 1955 بر اهمیت آن افزوده گردید، ماهیتی «منطقه ای» و «تدافعی» داشت؛ زیرا بر اساس مواد 5و6 منشور ناتو، این اتحادیه تنها وظیفه داشت تا در قالب تز امنیت دسته جمعی (همه علیه یکی) به محافظت از امنیت کشورهای عضو (که عمدتاً اروپایی بودند) در برابر تهدیدات شوروی کمونیست بپردازند.
به گفته کارشناسان، مطالعه رفتارشناسانه سیاست روسیه (چه در دوران یلتسین و چه پوتین) در قبال مسأله گسترش ناتو به شرق حاکی از آن است که با وجود مخالفت های متناوب کلامی این کشور نسبت به این مسأله، مسکو همواره رفتاری آشتی جویانه و یا بهتر بگوئیم همکاری خواهانه در قبال این سازمان داشته است.