ناتو پس از جنگ سرد و فروپاشی شوروی برای تداوم حیات خود دست به بازتعریف امنیت زده و مشکلات جهانی دیگری را نظیر تروریسم، رادیکالیسم اسلامی، ظهور سرمايه‌داري انحصاري و پيدايش قدرتهاي هژمونيك، مانند چين و ترس از احياي قدرت مجدد روسيه را برای احیا و حفظ هویت خود برشمرده است.
الوقت- ینس استولتنبرگ دبیر کل پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) امروز 8 آبان در جمع متخصصین امنیتی و مقامات دفاعی ژاپن با تأکید بر تهدید کره شمالی برای ژاپن و منطقه شرق آسیا اعلام کرد که این کشور نه تنها برای ژاپن و شرق آسیا بلکه برای کل جهان یک تهدید خطرناک محسوب می‌شود. وی با ابراز نگرانی از رفتار بی پروای پیونگ یانگ، به برد موشک های این کشور اشاره کرد و گفت: همه می‌دانند که بُرد موشک‌های کره شمالی به سواحل غربی آمریکا می‌رسد و همان موشک‌ها به مرز برخی کشورهای اروپایی نیز خواهد رسید. همچنین دبیرکل ناتو بر لزوم افزایش تحریم ها و فشارهای سیاسی و اقتصادی بر این کشور تاکید نموده و راه حل مذاکره از طریق فشار و قطعنامه و تحریم را موثرتر از قدرت نظامی عنوان نمود. وی در چند مدت اخیر همچنان بر افزایش فشار برای رام کردن پیونگ یانگ تاکید داشته است. این اظهارات در شرایطی عنوان شده است که«کیم جونگ اون» در واکنش به سخنرانی دونالد ترامپ در سازمان ملل که پیونگ یانگ را به نابودی کامل تهدید کرد و رزمایش مشترکی را با نیروهای ژاپن و کره جنوبی در شرق جهان تدارک داده است، طی یک نامه به غرب، اعلام کرده که پارلمان‌های کشورهای مختلفی که خواهان استقلال، صلح و عدالت هستند، باید رویه خود را تغییر داده و تمایل مردم برای صلح و عدالت بین‌المللی را درک کنند و در برابر تحرکات شرورانه و بدون فکر دولت ترامپ که سعی دارد جهان را به سمت یک فاجعه وحشتناک هسته‌ای بکشاند، حداکثر هوشیاری را به خرج دهند. این سطور نشان دهنده آن است که پیونگ یانگ در برابر دیگر کشورهای غربی و نیز اروپا دیدگاه خصمانه ای نداشته و آنان را به تقابل با ترامپ فراخوانده است. حال این پرسش مطرح است که اهداف ناتو از دخالت در این مورد و موضع گیری در برابر پیونگ یانگ چیست؟
اول: مشکلات جهانی و موجودیت ناتو: پیمان اتلانتیک شمالی که در سال 1949 و برای مقابله با تهدیدات شوروی علیه اروپا تشکیل شد تا پیش از پایان جنگ سرد تعداد اعضای آن افزایش یافت اما پس از فروپاشی شوروی عملا هویت آن دچار مشکل شده و کارایی خود را از دست داده است. اما این پیمان امنیت منطقه ای برای تداوم حیات خود دست به بازتعریف امنیت زده و مشکلات جهانی دیگری را نظیر تروریسم، رادیکالیسم اسلامی، ظهور سرمايه‌داري انحصاري و پيدايش قدرتهاي هژمونيك، مانند چين و ترس از احياي قدرت مجدد روسيه را برای احیا و حفظ هویت خود برشمرده است. از این رو نگاه به شرق برای ادامه روند موجودیت ناتو ضروری و الزامی می نماید. این نگاه از سال 1990 وجود داشته و تا کنون نیز ادامه دارد. از این طریق وجود هرگونه بحران و تنش در مناطق دیگر جهان بالاخص شرق دور، خاورمیانه، و آسیای مرکزی می تواند دلیل وجودی ناتو را تقویت کرده و از طریق مداخله در این مسائل بعد هویتی خود را پررنگ نماید. تهدید کره شمالی یکی از موضوعاتی است که ناتو دخالت در آن را به منظور کارا نشان دادن خود الزامی می داند.
دوم: تامین بودجه ناتو و منافع آمریکا: موجودیت ناتو برای دفاع از اروپای غربی در حالی شکل گرفت که خود اروپا توان تامین هزینه های هنگفت آن را نداشت بنابراین بزرگترین سهم از پرداخت این هزینه ها متعلق به آمریکا می باشد. این کشور با پرداخت سهم حدود دوسوم از بودجه ناتو مهمترین عضو این پیمان به شمار رفته و بنابر منطق رئالیستی قدرت، منافع آن در این سازمان ارجح می باشد. بر این اساس حال که کره شمالی با ترامپ در جدال لفظی به سر می برد استفاده از موجودیت چنین سازمانی برای تقویت مواضع جهانی واشنگتن علیه پیونگ یانگ نباید دور از ذهن باشد.
سوم: کنترل خطرات بالقوه شرق دور برای آمریکا: روسیه به عنوان رقیب دیرینه امریکا خصوصا در بعد نظامی و چین به عنوان ابرقدرت جدید جهانی که با موفقیت های خود در بعد اقتصادی به ویژه موقعیت ایالات متحده را متزلزل کرده است، دو قدرتی هستند که همواره مورد توجه امریکا هستند تا بتواند از تحرکات و پیشرفت آنها جلوگیری کند. حضور و نفوذ در شرق به بهانه حفظ امنیت جهانی یکی از راهبردهای امریکا برای مقابله با رقبای شرقی خود می باشد. مسئله کره شمالی به واشنگتن بهانه های لازم را می دهد. ایجاد پایگاه های نظامی در کره جنوبی و استقرار سیستم های موشکی به تعبیر مقامات مسکو و پکن تعادل نظامی منطقه را بر هم زده است. در عین حال آزمایشات موشکی پیونگ یانگ بهانه استقرار سیستم ضد موشکی تاد را توسط آمریکا در کره جنوبی مهیا نمود. این سیستم به شدت مورد اعتراض مسکو و پکن قرار داشته و مقامات این دو کشور معتقدند علاوه بر اینکه امریکا از طریق این سامانه توان رصد فعالیت های نظامی آنها را خواهد داشت در عین حال بسیاری از تحرکات پیونگ یانگ نظیر آزمایش بمب هیدروژنی از تبعات استقرار این سیستم ها و فعالیت های نظامی آمریکا در کره جنوبی است. در عین حال فعالیت های امریکا به این موارد ختم نشده و علنا با برگزاری رزمایش های مشترک با توکیو و سئول، حضور ناوگان دریایی امریکا در این مناطق و عقد پیمان نامه های نظامی با کشورهای منطقه به بهانه مقابله با تهدیدهایی نظیر تهدید کره شمالی، حضور نظامی مستقیم خود را در منطقه تقویت می نماید. در حقیقت بزرگنمایی تهدید پیونگ یانگ در افزایش نفوذ و حضور ایالات متحده در شرق آسیا سهم بسزایی داشته است و این کشور با سوار شدن بر موج مشکلات منطقه ای در ظاهر برای مقابله با تهدید پیونگ یانگ و در باطن برای مقابله با پیشرفت های رقبای خود یعنی چین و روسیه موفق به یافتن جای پایی در منطقه شرق شده است که حضور ناتو در این مرحله کمک موثری به پیشبرد اهداف آن خواهد نمود.
