الوقت- در 30 مارس 1976، نیروهای اشغالگر رژیم صهیونیستی هزاران هکتار از زمین‌های فلسطینیان در اراضی اشغالی 1948را تصرف کردند در حالی که هنوز اکثریت این مناطق فلسطینی بودند. در همان برهه اعتصاب بزرگی سازماندهی شد و راهپیمایی هزاران فلسطینی از الجلیل تا نقب برگزار شد. نظامیان اشغالگر صهیونیستی به تظاهرکنندگان یورش بردند و درگیری‌ها منجر به کشته شدن ده فلسطینی شد و صدها نفر توسط نیروهای امنیتی اسرائیل مجروح یا دستگیر شدند.
این اولین باری بود که فلسطینیان ساکن سرزمینهای اشغالی یا دراصطلاح «اسرائیلی‌های عرب» از سال 1948 تظاهرات گسترده‌ای را در پاسخ به سیاست‌های اشغالگرانه دولت صهیونیستی سازماندهی کردند و در یک ظرفیت ملی فلسطینی عمل کردند.
از آن زمان تاکنون روز زمین به عنوان یک رویداد مهم در مسئله مبارزه تاریخی ملت فلسطین با اشغالگری محسوب می‌شود و فلسطینیان این روز را گرامی می‌دارند.
اما مطمئناً مراسم روز زمین امسال در شرایط بسیار متفاوتی از سالهای قبل برگزار خواهد شد. فلسطینی‌ها این روزها در غزه مشغول دفاع از سرزمین خود در برابر تهاجم وحشیانه نظامیان صهیونیست هستند و از زمان آغاز تهاجم تاکنون بیش از 30 هزار شهید و صدها هزار زخمی داده‌اند و زیر فشار سنگین آوارگی و بحران قحطی و گرسنگی زندگی طاقت‌فرسایی را سپری می‌کنند. در این مدت نوار غزه به طور سیستماتیک به یک ویرانه تبدیل شده است. زیرساخت‌های غیرنظامی از جمله خانه ها، بیمارستان ها، مدارس، مساجد، عبادتگاه ها و موسسات دولتی و غیردولتی مورد هدف حملات زمینی و هوایی رژیم صهیونیستی قرار گرفته است. ساختمان های زیر مجموعه سازمان ملل «آنروا » نیز هدف حملات هوایی قرار گرفته و تخریب شده اند. اکنون این باریکه به طور کامل غیرقابل سکونت شده است.
از طرف دیگر روز زمین امسال با روزهای پایانی ماه مبارک رمضان مصادف شده است جایی که مسلمانان جهان و بالاخص ساکنان کرانه باختری خود را برای جمعه پایانی این ماه و روز مهم قدس آماده می‌کنند. صهیونیست‌ها هر ساله با فراسیدن ماه مبارک رمضان تمهیدات و پروتکل‌های امنیتی گسترده ای را بویژه در مسجدالقصی به اجرا می‌گذارند. امسال نیز کابینه صهیونیستی به دلیل جنگ در غزه به شدت نگران بحرانی شدن اوضاع کرانه باختری در حال و هوای ماه مبارک رمضان است و فشارهای امنیتی را بر ساکنان کرانه باختری افزایش داده است. بنابراین این همزمانی روز زمین و ماه رمضان و جنگ غزه می‌تواند کابوس صهیونیست‌هارا به واقعیتی شیرین برای قیام فلسطنیان تبدیل کند.
فلسطینیان بر خلاف ادعاهای رهبران صهیونیستی مانند دیوید بن گوریون و گلدن مایر مبنی بر اینکه پیرها خواهند مرد و جوانان یوم نکبت 1948 را فراموش خواهند کرد، هرگز آرمان آزادی فلسطین را فراموش نکردند. پیرها از دنیا رفتند ، اما بعد از آن بود که کلیدهای خانه‌هایی که مجبور به ترک آن شده بودند و مشعل مبارزه برای آزادی را به جوانان تحویل دادند تا راهشان را ادامه دهند. حالا جوانان خودشان پیر شده‌اند، اما نه خود و نه فرزندانشان هیچ گاه این روز را فراموش نمی کنند.
آنها شکنجه می شوند، معلول و شهید می شوند، اما همچنان برای دفاع از سرزمین و ناموس خود، زمین زیر پای صهیونیست ها را می لرزانند.
محمود درویش، شاعر فقید فلسطینی در گرامیداشت «روز زمین » می گوید: «در ماه مارس، در سال انتفاضه، سرزمین ما اسرار خشونت آمیز خود را به ما گفت.» و اگر امروز زندگی می کرد، بی‌شک می گفت: «در ماه مارس، در زمان طوفان الاقصی، زمین همه اسرار خشونت آمیز خود را به ما بازگو کرد».
تمامی فلسطینیان در سرزمین های اشغالی فلسطین در تقویم جهانی 30 مارس را به عنوان روز زمین گرامی می دارند. شکی نیست که این روز نماد و چالش بزرگی است که مرزهای تحمیل شده توسط اشغالگری با فجایع و جنایت‌آفرینی‌های آن را در هم می شکند. این یادآور مبارزات 76 ساله فلسطینیان است. هیچ چیز ارزشمندتر از سرزمینی نیست که بتواند بیانگر میهن پرستی فلسطینیان و مظهر مبارزه برای بازگرداندن هماهنگی و وحدت ملی بین همه جناح های فلسطینی باشد. همچنین بیانگر امیدها و دردهای ملتی است که قدرت های جهانی و کفتارهای این جهان تلاش می کنند تا فلسطینی‌ها را از بین ببرند.
انتفاضه پادزهر آپارتاید یهودی
دولت های متوالی اسرائیل از سال 1948 قوانین متعددی را در تلاش برای مشروعیت بخشیدن به کنترل خود بر سرزمین های اشغالی فلسطین صادر کرده اند، از جمله «قانون اموال غایب» و «قانون زمین».
طبق قوانین اموال غایب، «غایبان» ساکنان غیریهودی فلسطین هستند که پس از تصویب قطعنامه تقسیم فلسطین توسط سازمان ملل، محل سکونت معمول خود را به مقصد هر مکانی در داخل یا خارج از کشور ترک کرده‌اند. بر اساس این قوانین، مالکان «غایب» ملزم به اثبات «حضور» خود برای به رسمیت شناختن حقوق مالکیت خود توسط دولت اسرائیل بودند.
اینها به رژیم آپارتاید صهیونیستی اجازه داده است که بیش از صدهزار هکتار از حاصلخیزترین سرزمین فلسطین را به تصرف درآورد.
همچنین تعدادی دیگر از قوانین، تحرک جمعیتی اعراب بین سرزمینهای اشغالی سال 1948 و سرزمینهای اشغالی سال 1967 را محدود می‌کنند. این قوانین همگی به منظور تقویت یهودی سازی کامل سرزمینهای اشغالی که در حال حاضر حداقل 20 درصد آن را غیریهودیان تشکیل می‌دهند صورت می‌گیرد. سیاست‌های یهودی سازی سیستماتیک در مکان های تاریخی فلسطین و همچنین مساجد و کلیسا ها نیز تحمیل شده است.
روند یهودی سازی در مناطق «جلیل» و «نقب» در فلسطین اشغالی و همچنین در بیت‌المقدس متمرکز شده است. کابینه نژادپرست بنیامین نتانیاهو، تلاش کرده است که دستگاه قضایی اسرائیل را تحت کنترل سیاسی قرار دهد که بیش از آنکه مربوط به صهیونیست های اشغالگر باشد، به تضییع حقوق فلسطینی ها مربوط می شود. نتانیاهو و وزرای راست افراطی اش ایتامار بن گویر و بزالل اسموتریچ می خواهند فرآیند تصمیم گیری سیاسی را بدون نظارت قضایی که توسط دستور کار احزاب مذهبی افراطی و نژادپرست دیکته می شود، کنترل کنند.از جمله تصمیماتی که پاکسازی قومی بومیان را تداوم می بخشد.
این در حالی است که دادگاه عالی هر بار که مواردی کاملاً آشکار از نقض حقوق فلسطینیان روی می‌دهد، از اشغالگری حمایت می کند، و هیچ اقدامی علیه عاملان آن انجام نمی‌دهد. موضوعی که نشان می‌دهد تنها را ملت فلسطین برای حفظ حقوق و بازستاندن سرزمین‌هایشان دست بردن به سلاح مقاومت و انتفاضه، همانند آنچه مبارزه قهرمانانه ساکنان غزه در جریان طوفان الاقصی و دفاع 6 ماه گذشته از خود نشان داده‌اند، می‌باشد.
