به گزارش الوقت، محور مقاومت بارها در سوریه اراده برتر و قدرت فائقه خود را به رخ ایالات متحده کشیده است. به طوری که واشنگتن از «خط قرمز» خود عقب‌نشینی می‌کرد و در ادامه به جایی می‌رسد که حتی نمی‌تواند نسبت به حملات پردامنه و مؤثر مقاومت به نظامیان و پایگاه‌های خود، به اقدام متقابل تأثیرگذار و بازدارنده دست بزند!
در این گزارش، مهم‌ترین مواردی که ایالات متحده مجبور به عقب‌نشینی در برابر اراده مقاومت شد را مرور می‌کنیم.
در جریان عملیات آزادسازی شرق سوریه، رزمندگان محور مقاومت در دو محور از بادیه حمص و جنوب سوریه به سمت شرق پیش رفتند. مسیر عبوری آنها به صورتی بود که باید از نزدیکی پایگاه آمریکایی «التنف» عبور می‌کردند. واشنگتن که نمی‌توانست به صورت علنی از داعش حمایت کند، به صورت غیرمستقیم تلاش کرد مانع پیشروی رزمندگان مقاومت شود! در نتیجه با پخش اعلامیه در مسیر رزمندگان و همچنین انتقال پیام از طریق واسطه‌های روسی، به فرماندهان مقاومت هشدار داد که حق ندارند از شعاع 100 کیلومتری پایگاه «التنف» عبور کنند.
اما اراده قاطع مقاومت برای آزادسازی شرق سوریه و به خصوص اتصال جغرافیایی کشورهای سوریه و عراق (با پاکسازی نوار مرزی میان دو کشور) باعث شد تا ایالات متحده از تهدید قبلی خود مبنی بر بمباران ستون‌های نظامی مقاومت خودداری کرده و طی پیام جدیدی اعلام کند محدوده خط قرمز را به نصف کاهش می‌دهد.
به دنبال این رخداد بود که رزمندگان مقاومت به شرق سوریه رسیده و با آزادسازی کرانه‌های غربی رود فرات در استان دیرالزور، شهرهایی مانند «المیادین»، «البوکمال» و... را پاکسازی کردند. دقیقا همین نقطه را می‌توان نقطه عطفی دانست که این بار رزمندگان مقاومت، نه در برابر نیروهای مورد حمایت آمریکا، بلکه به صورت مستقیم در برابر نیروهای رسمی ارتش آمریکا قدرت برتر خود را نشان داده و اراده خود را به پنتاگون دیکته کردند.
آمریکا در زمان احداث پایگاه‌های نظامی خود در شرق سوریه، خط قرمزهای سختگیرانه‌ای برای نزدیکی به پایگاه‌ها اعلام کرد. آنها حتی به نیروهای واگنر روسی نیز رحم نکردند. اما در ادامه، مقاومت به تدریج معادلات را دگرگون کرده و محدودیت‌ها را یکی پس از دیگری نقض کرد.
محمود مبیض، خبرنگار سوری در این مورد می‌گوید: « از زمانی که آمریکا شروع به تقویت پایگاه‌های نظامی خود در سوریه کرد، خطوط قرمز بیشماری دربارة محدودیت نزدیک شدن گروه‌های مقاومت به آن پایگاه‌ها را ترسیم کرد. اما به تدریج، گروه‌های محور مقاومت و ارتش سوریه توانستند این محدودیت‌ها را زیر پای بگذارند و معادلات موجود را دگرگون سازند.»
پس از آزادسازی دیرالزور، پایان دادن به حضور آمریکایی‌ها به هدف اصلی گروه‌های محور مقاومت تبدیل شد. بدین ترتیب بود که پهپادهای آنها بر فراز حریم هوایی پایگاه التنف در جنوب شرقی سوریه به پرواز درآمدند.
این موضوع از زمان تجاوز رژیم اشغالگر قدس به غزه، شدت بیش‌تری گرفته است؛ زیرا اخبار و دلالت‌های بسیاری وجود دارد که نقش آمریکا در این تجاوز را اثبات می‌کند. طبعا اجزای مختلف محور مقاومت نمی‌توانند نسبت به این جنایت و نسل‌کشی در غزه بی‌تفاوت باشند. در چنین بستری، گروه‌های مقاومت در عراق و سوریه، دوشادوش یکدیگر پایگاه‌های آمریکایی را زیر آتش سنگین خود قرار می‌دهند.
در این وضعیت، ایالات متحده ابتدا رویه سکوت را برگزید. به تعبیر دقیق‌تر، برنامه مقاومت برای حمله به پایگاه‌های آمریکایی موجب برانگیخته شدن خشم واشنگتن گردید؛ اما پنتاگون چاره‌ای جز اختیار سکوت در برابر هدف قرار گرفتن تمام پایگاه‌هایشان در گسترة سرزمینی سوریه، از التنف، پایگاه میدان نفتی «عمر» تا کونیکو، شدادی و خراب الجیر نداشت.
با این حال، دامنه و شدت حملات به قدری بود که ارتش آمریکا تلفات انسانی قابل توجهی داد و نمی‌توانست بیشتر از این سکوت کند. به همین جهت، دست به اقدام متقابل زد؛ اما اقدامی که با پاسخ قاطع و فوری مقاومت مواجه شد. ایالات متحده دو منطقه در بیابان‌های اطراف شهر «المیادین» را بمباران کرد؛ اما مقاومت به فاصله کمتر از یک ساعت پایگاه العمر را در هم کوبید و بعد از آن طی 24 ساعت دو پایگاه دیگر را با پهپاد مورد حمله قرار داد. مقاومت به این بسنده نکرده و طی 72 ساعت بعد نیز مجموعا 5 بار به پایگاه‌های آمریکایی حمله کرد تا درس ماندگاری برای اشغالگران آمریکایی باشد.
محمود مبیض، خبرنگار سوری در این مورد می‌گوید: «آنچه که رخ داد عبارت است از تحولی چشمگیر در ماهیّت عملیات نظامی جناح‌های محور مقاومت و نیز همکاری مشترک و تنگاتنگ میان گروه‌های مقاومت عراقی و ارتش سوریه. بی‌شک این عوامل در شکستن سلطة نیروهای آمریکایی و آغاز فصلی نوین در معادلات منطقه دخیل بوده است، بطوریکه امروز هیچ پایگاه آمریکایی مصون از حملات محور مقاومت نیست.»
پس از گذشت بیست روز از تجاوز اسرائیل به نوار غزه، قدرت برتر ارتش سوریه و دیگر جناح‌های محور مقاومت که به گفتة پنتاگون توانسته‌اند بیش از 15 تن از نفرات ارتش آمریکا را به هلاکت برسانند، ثابت گشته است. به هر روی، منابع میدانی واشنگتن را متهم می‌کنند که تعداد واقعی کشته‌شدگان خود در حملات محور مقاومت را پنهان می‌سازد.
معادلات واشنگتن در راستای گسترش نفوذ خود در منطقه از طریق پایگاه‌های نظامی‌اش در شرق سوریه، بوسیلة حملات هدفمند موشکی و پهپادیِ محور مقاومت تغییر کرد. این حملات، پیامی از سوی محور مقاومت به واشنگتن بود که فحوی آن این است که زین پس معادلات و قوانین بازی تنها آنگونه خواهد بود که ما مشخص می‌کنیم.
