الوقت- «یوم النکبه» روز تاسیس رژیم جعلی صهیونیستی مصادف با 14 می 1948، تاریخی آمیخته با درد و دل‌شکستگی است که در ذهن و ضمیر هر فلسطینی و عرب ساکن سرزمینهای اشغالی وجود دارد، به ویژه آنهایی که حوادث روز نکبت را دیده‌اند و تلخی این احساس را تجربه کرده‌اند که در یک لحظه رژیمی سفاک آنها را از سرزمین آبا و اجدادی خود بیرون رانده است. به همین دلیل روز نکبت به عنوان تاریخی دلخراش باقی مانده تا زمانی که فلسطینیان بتوانند سرزمین خود را بازیابند.
یهودیان که پس از اعلامیه بالفور در سال 1917، راهی فلسطین شدند تا بتوانند رویای تاسیس دولت یهود را محقق کنند، در طی سه دهه با خرید بخشهایی از زمین‌های فلسطینیان جای پای خود را در این سرزمین تحکیم کردند. پس از تصویب قطعنامه 181 سازمان ملل در سال 1947 که طی آن مقرر شد 47 درصد به فلسطینی‌ها و 53 درصد به یهودیان تعلیق گیرد اما صهیونیستها به این مرزبندی‌ها راضی نشدند و با حمایت غربیها در می 1948 رژیم جعلی خود را تاسیس کردند تا همه فلسطین را غصب کنند.
آوارگی و قتل عام فلسطینی‌ها
تاسیس رژیم صهیونیستی مسالمت‌آمیز و بدون خونریزی انجام نشد و برای اینکه این رژیم منحوس پایه‌های حکومت خود را تحکیم کند، کشتارهای گسترده‌ای را به راه انداخت. با شروع اشغال رسمی فلسطین بین سالهای ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۰ بیش از ۵۳۰ شهر و روستای فلسطینی تخریب شد و بسیاری از این ویرانی‌ها به این دلیل رخ می‌داد که فلسطینی‌های آواره نتوانند به خانه‌های خود بازگردند. در طول ۷۵ سال اخیر بیش از ۱۰۰ هزار فلسطینی با گلوله مستقیم به شهادت رسیده و یک میلیون نفر نیز دستگیر شدند. بر اساس اداره آمار فلسطین، روز نکبت منجر به آواره شدن 800000 فلسطینی از 1.4 میلیون ساکن در فلسطین شد و رژیم صهیونیستی، 15 هزار فلسطینی را به شهادت رساند و بیش از 70 قتل عام انجام داد. با این حال روزنامه «هاآرتص» در سال ۲۰۲۱ نوشته بود:«از زمان تاسیس دولت اسرائیل از انتشار میلیون‌ها سند مربوط به قتل‌عام‌ها جلوگیری شده است».
یکی از وحشیانه‌ترین قتل‌عام‌ها در روستای «دیر یاسین» در حومه غربی بیت‌المقدس انجام شد و در 9 آوریل 1948 بیش از 110 فلسطینی توسط گروههای تروریستی یهودی کشته شدند. پس از این رویداد وحشیانه، فلسطینی‌های زیادی از ترس تکرار وقایع مشابه از خانه‌هایشان فرار کردند و صهیونیستها به راحتی سرزمین‌ها را تصاحب کردند.
قتل و غارت صهیونیستها در روز نکبت به قدری فاجعه بار بود که حتی آمریکاییها هم به آن اقرار کرده‌اند. مک دونالد، سرکنسول وقت آمریکا در قدس در گزارش خود نوشته بود:«همه خانه‌ها و مغازه‌های عرب کاملاً غارت‌شده و حتی قاب پنجره‌ها، درها، لوله‌کشی‌ها، وسایل برقی و تاسیسات برداشته شده است. امکان بازگشت اعراب به خانه‌های خود در اسرائیل یا فلسطین اشغالی یهودیان بسیار کم است».
روز نکبت برای فلسطینی‌ها چنان وحشتناک است که حتی افرادی که در آن سال و روزها به دنیا آمده‌اند برای خود تولد نمی‌گیرند، زیرا بر این باورند که در آن سال هزاران عزیز و سرزمین خود را از دست داده‌اند و حتی از اینکه در آن ایام به دنیا آمده‌اند احساس غم و اندوه می‌کنند.
روز نکبت، درد بدون التیام
روز نکبت به دشمن حقی داد که از آن برخوردار نبود، بنابراین صهیونیستها سرزمین فلسطین را اشغال کردند و مردم آنرا آواره کردند و در آن زمان اکثر مردم جهان در مقابل جنایاتی که رژیم صهیونیستی علیه مردم فلسطین مرتکب شد، سکوت کردند.
بررسی جنایات اشغالگران در 75 سال گذشته، نمایانگر ان واقعیت این است که معنای روز نکبت تنها به از دست دادن خاک کشور برای فلسطینی‌ها محدود نمی‌شود، بلکه داستان دردی است که از بین نمی‌رود و زخمی است که التیام نمی‌یابد و فلسطینی‌ها هر لحظه درد آنرا با گوشت و استخوان خود احساس می‌کنند، زیرا آنان با تماشای ویران شدن خانه‌هایشان، غارت زمین‌هایشان و مصادره مزارعشان، تمام معانی غم را چشیده‌اند.
بسیاری از مردم فلسطین که به اجبار از خانه‌هایشان آواره شده‌اند، هنوز کلیدهای خود را نگه داشته‌اند و به این امید که روزی به سرزمین اجدادی خود بازخواهند گشت. در سال 2018، برای هفته‌ها منطقه مرزی بین نوار غزه و سرزمینهای اشغالی شاهد تظاهرات موسوم به «راهپیمایی بزرگ بازگشت» بود که در آن ده‌ها هزار فلسطینی شرکت کردند و خواستار حق بازگشت به شهرهای خود شدند. فلسطینی‌ها هر ساله در 15 می، روز بعد از نکبت، این روز را گرامی می‌دارند تا نشان دهند که همچنان ساکنان اصلی سرزمینهای اشغالی، آنها هستند که به زور از آنها غصب شده است.
هر چند صهیونیستها مدعی هستند که فلسطینی‌ها به طور داوطلبانه روستاهای خود را در جریان نبردها ترک کردند و اتهامات مربوط به انجام قتل عام را رد می‌کنند اما اسناد و گزارش‌هایی که از حال و روز دوران نکبت وجود دارد، نشان می‌دهد که صهیونیستها با زور اسلحه فلسطینی‌ها را از سرزمین خود بیرون راندند و کسانی هم که در این راه مقاومت می‌کردند بهای آنرا با تقدیم خون خود می‌دادند.
صدها هزار فلسطینی پس از اعلام موجودیت رژیم جعلی، خانه و کاشانه خود را از دست داده و در کشورهای همجوار فلسطین سکنی گزیدند. بر اساس آمارهای اعلام شده، تعداد پناهندگان و نوادگان فلسطینی‌های اخراج شده که حالا در کشورهای مختلف پراکنده شده‌اند به بیش از هفت میلیون نفر می‌رسد.
طبق قوانین بین‌المللی، پناهندگان حق دارند به خانه‌ها و اموالی که از آنجا آواره شده‌اند بازگردند اما صهیونیستها نه تنها اجازه بازگشت به فلسطینی‌ها را نمی‌دهند بلکه سعی دارند بخش اندک باقی مانده در کرانه باختری و غزه را هم به اشغال خود درآورده و سرزمین یکدست صهیونیستی را تشکیل دهند. توسعه شهرک سازی در کرانه باختری که با واکنش جامعه جهانی مواجه شده است، بخشی از سناریوی بیرون راندن فلسطینی‌ها است. در حال حاضر، حدود 750000 شهرک نشین در 250 شهرک غیرقانونی در کرانه باختری اشغالی و بیت المقدس زندگی می‌کنند، در حالی که شهرک سازی‌های اسرائیل بر اساس قوانین بین‌المللی غیرقانونی است.
اگرچه بسیاری از فلسطینی‌هایی که در روز نکبت حضور داشتند، اکنون در قید حیات نیستند اما نوادگان آنها اکنون علم مبارزه با اشغالگران را برافراشته‌اند و تلاش می‌کنند تا سرزمین مادری خود را باز پس گیرند. صهیونیستها امیدوار بودند که با گذشت زمان اشغالگری در خاطره و تاریخ فلسطینیان پاک شده و به دست فراموشی سپرده شود اما آنچه الآن در سرزمینهای اشغالی در جریان است، نشان می‌دهد جوانان فلسطینی حق خود بر سرزمینهای از دست رفته را فراموش نکرده‌اند و برای بازگشت به سرزمین اجدادی خود لحظه شماری می‌کنند. فلسطینی‌ها ثابت کرده‌اند که برای آزادی سرزمین خود همه کار انجام می‌دهند و عملیات‌های شهادت طلبانه از سوی جوانان و نوجوانان فلسطینی در سالهای اخیر و بی‌محابا زدن به دل دشمن تا بن دندان مسلح، گواه این است فلسطینی‌ها هیچ گاه تسلیم نخواهند شد.
بازگشت امید به اردوی فلسطینی‌ها
از تاریخ اشغال فلسطین تاکنون چندین جنگ میان اعراب و رژیم صهیونیستی درگرفت که در بیشتر نبردها پیروزی با اشغالگران بود و با هر بار شکست اعراب، امید فلسطینیان برای آزدای سرزمینهای از دست رفته بیش از پیش به یأس بدل می‌شد. تغییر رویه اعراب و رهبران تشیکلات خودگردان به سمت راهکار مذاکرات سازش نیز طی چندین دهه هیچ دستاوردی جز مشرویت‌بخشی به اشغالگری و عقب‌نشینی بیشتر فلسطینیان در پی نداشت. اما با درخشیدن ستاره مقاومت در آسمان تحولات فلسطین ورق معالات به تدریج کاملاً برگشت. فلسطینیان به این باور رسیده بودند که برای پس گرفتن سرزمین خود چاره‌ای جز ایستادگی و مقاومت در برابر اشغالگران ندارند و به همین خاطر نهال مقاومت و مبارزه با دشمن را کاشتند. انتفاضه‌های اول و دوم که تنها سلاحش سنگ و تیر و کمان بود، خون تازه‌ای را در رگ‌های مقاومت نوپا تزریق کرد و اکنون موشک جای سنگ را گرفته و این نهال به درخت تنومندی تبدیل شده که در سایه آن امید فلسطینیان به تحقق آرمان آزادی قدس بیش از هر وقت دیگری شده است.
اکنون در هفتدوپنجمین سالگرد روز نکبت جای اشک‌ها و لبخندها عوض شده و این فلسطینیان هستند که جشن پیروزی دیگری بر ارتش صهیونیستی را برگزار می‌کنند و در مقابل صهیونیست‌هایی که به جای استحکام بیشتر رژیم، به دلیل اختلاف‌ها و شکاف‌هایی که همچون موریانه پایه‌های نگه دارنده رژیم را از درون تهی کرده است با نگرانی و وحشت از کابوس طلسم 80 سالگی دم می‌زنند.
گروههای مقاومت در غزه و کرانه باختری با استفاده از موشکها و پهپادها ضربات سختی را به ارتش اشغالگر تحمیل کرده و هیمنه پوشالی این ارتش را فرو ریخته است. مقاومت با موازنه بازدارندگی در برابر ارتش اسرائیل، روحیه فلسطینی‌ها را برای آزادسازی سرزمین اجدادی‌شان بالا برده است و صهیونیست‌هایی که روزی با میل و اراده خود قدم به سرزمین موعود گذاشته بودند، اکنون از ترس موشکهای فلسطین راه مهاجرت معکوس را در پیش گرفته‌اند تا کار فلسطینی‌ها برای بیرون راندن صهیونیستها تسهیل شود و با کم‌ترین هزینه سرزمین خود را آزاد کنند.
از سوی دیگر، فضای بین‌المللی هم در دو سال گذشته علیه اشغالگران بوده است و تصویب قطعنامه‌ها در مجمع عمومی سازمان ملل علیه رژیم صهیونیستی، حکایت از این دارد که اشغالگران هیچ حقی در سرزمینهای فلسطین ندارند و مجمع عمومی سازمان ملل هم برای اولین بار از سال 1948، طی قطعنامه‌ای در 30 نوامبر 2022، بزرگداشت هفتاد و پنجمین نکبت را در نشست ویژه مجمع عمومی در 15 می تصویب کرد تا مهر تاییدی بر حقانیت فلسطینیان در سرزمینهای اشغالی باشد.
در هم شکسته شدن قدرت و امنیت رژیم صهیونیستی در کنار بحران‌های سیاسی عمیق این رژیم و اعتراضات گسترده درون سرزمینهای اشغالی و تحولات میدانی به نفع جبهه مقاومت، زنگ سقوط و اضمحلال این رژیم را به صدا درآورده است و عملیات مشترکی که این روزها گروههای مقاومت در غزه علیه اشغالگران شروع کرده‌اند، فلسطینیان و افکارعمومی منطقه را برای آزادسازی سرزمینهای اشغالی امیدوارتر کرده است.
