الوقت- عبدالله بن زاید، وزیر امور خارجه امارات، روز گذشته با انتشار متنی در صفحه ی شخصی خود در توئیتر به فوائد روابط کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی اشاره کرد. توئیتی که با واکنش های متفاوتی از سوی دیگر بازیگران منطقه مواجه شد و در مهم ترین انها، بنیامین نتانیاهو در صفحه ی شخصی خود در توئیتر می نویسد که بارها از مزایای اتحاد کشورهای عرب منطقه با اسرائیل سخن گفته است و اسرائیل از روابط با کشورهای عربی استقبال می کند.
این در حالیست که پیش از این نیز همکاری های نزدیک امنیتی امارات متحده عربی با رژیم صهیونیستی نیز بر کسی پوشده نبوده و رسانه های مختلف بارها از وجود همکاری های مخفیانه سرویس های اطلاعاتی اسرائیل و امارات خبر داده اند.
با توجه به اقدام وزیر خارجه امارات به عنوان یکی از رسمی ترین مواضعی که تاکنون مقامات رسمی این شیخ‌نشین در خصوص رابطه با تل‌آویو داشته اند، این سوال مطرح می شود که نقش امارات در روند عادی‌سازی روابط کشورهای عربی منطقه با رژیم صهیونیستی چیست؟ و چه فاکتورهایی بر تنظیم و توفیق سیاستهای امارات برای نزدیک شدن به رژیم صهیونیستی به عنوان آغاز یک اقدام دومینو وار که سوی دیگر کشورهای عربی منطقه نیز دنبال شود، موثر است؟
ائتلاف امنیتی کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس با رژیم صهیونیستی
با توجه به اهتمام ایالات متحده امریکا برای تشکیل یک ائتلاف متشکل از کشورهای عربی و اسرائیل برای مقابله با ج.ا.ایران در منطقه و تمایل این کشور برای کاهش هزینه های حضورش در سطح منطقه و البته تلاش برای پیشبرد طرح موسوم به معامله ی قرن،بی تردید در پس تمامی اقدامات کشورهای عربی منطقه جهت نزدیکی به اسرائیل، فشارهای ایالات متحده وجود دارد.
ایالات متحده در تلاش است با کاهش سطح و هزینه های حضورش در منطقه، ائتلافی مالی-نظامی و همسو با خود برای کنترل منطقه تشکیل دهد و بیشتر توجه ی خود را معطوف به تهدیدات شرق آسیا کند، از طرفی با توجه به عدم اعتماد کشورهای عربی حاشیه ی خلیج فارس از حمایتهای آمریکا از انها در شرایط بروز یک درگیری نظامی که در قضیه ی ساقط شدن پهپاد امریکایی در اب های منطقه ای ج.ا.ایران نمود بیشتری یافت، آنها به برقراری روابط نظامی-امنیتی با یک بازیگر دیگر که قادر به حفاظت از آنان باشد، ترغیب شده اند.
عدم یکپارچگی مواضع کشورهای عربی منطقه در قبال رژیم صهیونیستی
در شرایطی که در سخنان مقامات بحرینی و اقدامات پیدا و پنهان عربستان سعودی و امارات، تمایل برای برقراری روابط رسمی با تل آویو موج می زند اما از طرفی برخی دیگر از کشورهای منطقه نه تنها چنین مواضعی ندارند بلکه در خلاف جهت آن نیز به موضع گیری و اقدام پرداخته اند، تا جایی که قطر در نشست اخیر مالزی اعلام می کند اسرائیل عامل اصلی مشکلات و مناقشات منطقه است و کویت نیز برای اولین بار در اقدامی معنادار سفیر خود در فلسطین را تعیین می کند. بنابراین به نظر می رسد کشورهایی نظیر قطر و کویت که گرایش بیشتری به طرح پیشنهادی ایران موسوم به صلح هرمز داشته اند، تمایلی برای ورود به ائتلافی بدیل به همراهی اسرائیل را ندارند و این امر بیش از پیش مواضع کشورهای عربی در قبال این رژیم را دچار انشقاق می کند، همه ی این ها در حالیست که شاهد اختلافات قابل توجه ای در کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در خصوص دیگر مسائل نیز می باشیم که این امر عدم یکپارچگی مواضع کشورهای عربی حاشیه ی خلیج فارس در قبال روابط با اسرائیل را بیش از پیش تشدید می کند.
معامله قرن و مساله فلسطین
با انتشار اسناد جدیدی از مفاد طرح موسوم به معامله قرن،مشخص شد که کشورهای عربی حاشیه ی خلیج فارس نقش اصلی را در راستای ضمانت به شکل دهی این توافق با حمایت های مالی خود از آن بر دوش دارند و از طرفی یکی از مهم ترین ابعاد این طرح نیز عادی سازی روابط اسرائیل با کشورهای عرب منطقه می باشد.
در حالی که کشورهای امارات، بحرین و عربستان سعودی خود را برای ایفای نقش در این طرح آماده می کنند و این امر از مواضع و اقدامات این کشورها قابل استنتاج است اما از طرفی در شرایط افزایش سطح همکاری های قطر و ترکیه در خصوص موضوعات بین المللی و منطقه و تقابل این دو کشور در بسیاری از پرونده های مهم منطقه ای با محور سعودی-اماراتی، دستیابی به اجماعی ما بین کشورهای عرب منطقه بر سر قضیه فلسطین در چارچوب طرح معامله قرن که منجر به تنگنای بیشتر برای گروه های فلسطینی و فراموشی کلی مساله فلسطین گردد، دور از ذهن به نظر میرسد.
تفکرات سیاسی و مقابله با اسلام سیاسی
در مجموع و با توجه به سردمداری امارات متحده عربی در میان کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس برای تدارک عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی و اعلام رسمی آن، و با وجود فاکتورهای اشاره شده در این یادداشت در خصوص موضوع مذکور نباید از نوع تفکرات حکام امارات بالاخص محمد بن زاید،ولیعهد ابوظبی و نقش مشاور وی دحلان، در تنظیم نوع سیاست های این کشور غفلت کرد؛ چرا که امارات متحده عربی نشان داده است در کنار عربستان سعودی مخالف با تحرک جنبش های اسلامی در سطح منطقه و قدرت گرفتن آنها می باشد و این امر نیز یکی دیگر از عواملی است که می تواند این دو کشور را به اسرائیل نزدیک و نزدیک تر کند.
