الوقت_ بیش از چهل سال از اشغال خاک قبرس توسط ارتش ترکیه در سال ۱۹۷۴ در حمایت از ترکهای ساکن قبرس در برابر قوم ستیزی یونانیهای قسمت جنوبی و کشتار دو طرف می گذرد . در این مدت تلاش تشکلهای حقوقی و سیاسی اعم از سازمان ملل، کشورهای اروپایی و در نهایت طرح کوفی عنان در خصوص پیوستن دو بخش به همدیگر و ایجاد سیستم حکومتی فدرال، بی نتیجه بوده است .
در همه این سال ها علیرغم تغییر دولت ها در دو بخش یونانی و ترک نشین قبرس، مشکل سیاسی این کشور هنوز حل نشده است .
در سالهای اخیر مذاکراتی بین دولت آناستاسیاس در قبرس جنوبی و درویش اراوغلو در قبرس شمالی، درباره مسائلی همچون حل مشکل حکمیت ارضی در هر دو سو، خروج اتباع ترک از قسمت شمالی که برای افزایش جمعیت ترک نشین صورت گرفته بود، انجام پذیرفت. ولی در زمینه تقسیم قدرت سیاسی در ساختار پارلمانی، حکومتی هیچ نتیجه ای حاصل نشد .
با گذشت ۳۶ سال از تشکیل دولت جمهوری ترک نشین زیر ساختهای دولتی در این بخش از خاک جزیره شرایط به گونه ای تغییر شکل داده شده که امکان نادیده گرفتن حکومت قبرس شمالی دیگر مقدور نیست. از این رو تنها راه حلی که پیش روی طرفین مذاکره کننده و نمایندگان سازمان ملل در جزیره قرار دارد، تشکیل دولت فدرال است .
نتیجه انتخابات نشان می دهد که حرکت مردم قبرس شمالی در مسیر استقلال عمل و دوری از حاکمیت جمهوری ترکیه در روند تحولات سیاسی – اجتماعی و حتی اقتصادی است
با وجود برداشته شدن منع ورود و خروج اتباع بومی قبرس شمالی و جنوبی به دو طرف، هنوز هم وضع مالکیت اراضی که در جریان اشغال ترکیه رخ داد بلاتکلیف مانده؛ اما در تقویت رابطه مردم دو سوی قبرس نقش مثبتی داشته است. احساس نزدیکی و نیاز دو طرف به همدیگر باعث شده که مذاکرات به شکل مستمر در تمامی این سال ها جریان داشته باشد. مشکل اصلی اما موضوع حاکمیت اراضی و همچنین دخالت ترکیه در موارد اختلافی است .
قبرس شمالی تاکنون برای ترکیه به عنوان حیاط خلوت و در عین حال یکی از مناطق استراتژیک دریای مدیترانه بوده که می تواند بوسیله آن قدرت خود را به رخ کشورهای شاخ آفریقا، خاورمیانه و حتی جنوب شرقی اروپا بکشد و دیگر اینکه بسیاری از مسایل اقتصادی خارج از قاعده را عملی سازد .
مهمتر از همه منطقه ای است که می تواند به عنوان سکوی واکنش سریع در جریان تحولات منطقه ای در مدیترانه و بالاخص جنوب شرقی ترکیه عمل کند. از این رو حاکمیت نظامی و امنیتی ترکیه در قبرس امری اجتناب ناپذیر بوده و از این روست که سالیان سال در سرنوشت سیاسی قبرس شمالی دخیل بوده و یکی از مهره های تعیین کننده در روند تحولات رو به جلوی قبرس است .
در طول سالهای گذشته قبرس شمالی به کشوری فاقد هر نوع توانمندی سیاسی، اقتصادی و نظامی تبدیل شده است که بخش اعظمی از بودجه آن از سوی دولت ترکیه تأمین می شود. این موضوع باعث شده است که نسل جدید قبرس در قبال ترکیه واکنش نشان دهد که انتخابات دو هفته پیش نشانه ای از آن است .
با وجود برداشته شدن منع ورود و خروج اتباع بومی قبرس شمالی و جنوبی به دو طرف، هنوز هم وضع مالکیت اراضی که در جریان اشغال ترکیه رخ داد بلاتکلیف مانده؛ اما در تقویت رابطه مردم دو سوی قبرس نقش مثبتی داشته است
در تاریخ ۱۹ آوریل ۲۰۱۵ انتخابات ریاست جمهوری قبرس شمالی با شرکت چندین کاندیدا آغاز شد که رقبای قدرتمند در این بین درویش اراوغلو که رئیس جمهوری سابق بوده است و همچنین ریاست مجلس خانم سیبل سیبر و کاندیدای مستقل مصطفی آکینجی بودند. در این مرحله آقای اراوغلو و آکینجی به دور دوم ماندند که به نهایت در تاریخ ۲۶ آوریل ۲۰۱۵ مصادف با اردیبهشت ۱۳۹۴ با کسب بیش از ۶۰% آراء و تفاوت فاحش با اراوغلو به پیروزی رسید و به عنوان رئیس جمهوری منتخب مردم معرفی شد .
کالبد شکافی این نتیجه از نظر سیاسی بسیار مهم است. زیرا انتخاب آکینجی از دو دیدگاه مورد توجه است. نخست اینکه کسب آرای شگفت انگیز در این مرحله نشان می دهد که حرکت مردم قبرس شمالی در مسیر استقلال عمل و دوری از حاکمیت جمهوری ترکیه در روند تحولات سیاسی – اجتماعی و حتی اقتصادی است. با این انتخابات آن ها نشان دادند که تمایلی به حمایت مداوم ترکیه نداشته و خواستار وحدت دو قبرس به صورت فدرال هستند که در جریان نطقهای انتخاباتی آکینجی نیز بارها به این امر اشاره شده بود .
به نظر می رسد تمایل غرب به رفع تنشها در این منطقه و استقرار سیاستی متقن و همچنین احساس خطر از افراط گرایی دینی با ظهور داعش در منطقه باعث شده که توجه ویژه ای به منطقه خاورمیانه بشود. حمایت ترکیه از گروههای مخالف سوریه، سیاست دو گانه در قبال آمریکا، بروز تنش با اسرائیل و دخالت در مسایل عراق باعث شده که دیدگاه سیاستمداران غربی به این کشور تغییر کند .
ناخرسندی مقامات ترکیه از نتیجه انتخابات را می توان از عدم اعلام تبریک در ساعات اولیه به آکینجی درک کرد. هنوز نمیشود دقیقاً به نتیجه این تغییرات خوش بین بود، زیرا قبرس شمالی از نظر نظامی، امنیتی و اقتصادی به شدت به ترکیه وابسته است.
