الوقت- پیوستن حزب تندروی «اسرائیل خانه ما» به ائتلاف حاکم در رژیم صهیونیستی و انتخاب آویگدور لیبرمن، رئیس این حزب، به عنوان وزیر دفاع رژیم تاثیرات قابل توجهی بر تحولات سیاسی آتی دولت کنونی اسرائیل خواهد داشت و باعث می‌شود تا گرایش‌های این دولت به سمت راست افراطی بیش از پیش شود. انتخاب لیبرمن به عنوان وزیر دفاع باعث شده است تا در سطوح داخلی و خارجی ابهاماتی نسبت به آینده تحولات منطقه‌ای به وجود آید. در داخل اسرائیل حضور لیبرمن در راس وزارت دفاع باعث می‌شود احتمالات متعددی در زمینه‌های مختلف مطرح شود که حداقل این احتمالات تشدید اقدامات نظامی رژیم صهیونیستی علیه نیروهای مقاومت و به طور خاص در نوار غزه خواهد بود.
در سطح منطقه‌ای انتخاب لبیرمن در شرایطی صورت می‌گیرد که همگرایی و نزدیکی بی‌سابقه‌ای بین کشورهای عربی و به طور خاص عربستان سعودی با رژیم صهیونیستی شاهد هستیم. همچنانکه عبد الفتاح السیسی رئیس جمهور مصر نیز در هفته گذشته از گسترش معاهده صلح بین مصر و اسرائیل سخن گفت؛ به گونه ای که تمام کشورهای عربی را شامل شود. این درحالی است که احیای طرح صلح عربی از سوی عربستان سعودی پس از گذشت حدود 14 سال از دیگر تحولاتی است که در روابط بین برخی کشورهای عربی و اسرائیل شاهد هستیم. براین اساس می‌توان گفت انتخاب لیبرمن پاسخی از سوی دولت نتانیاهو به اقدامات عربستان سعودی بوده است. همچنانکه می توان گفت این انتخاب اطیمنان بخشی به جامعه داخل در خصوص توجه به منافع اسرائیل در هرگونه سازش احتمالی نیز می‌باشد.
با این حال برخی بر این باورند انتخاب لیبرمن به عنوان وزیر دفاع ممکن است تلاشهایی که در جهت نزدیکی بین اسرائیل با کشورهای عربی صورت می گیرد را با مشکل مواجه کند؛ در دوسال گذشته روابط بین ریاض و تل آویو با تکیه بر سه محور به هم نزدیک شده است: نخست تاکید بر دشمنی مشترک به نام ایران و به طور کلی محور مقاومت. دوم همکاری دوجانبه برای پرکردن خلاء ناشی از کنارکشیدن واشنگتن به عنوان حامی سیاسی و نظامی دوطرف و سوم رهبری دوجانبه منطقه در حل قضیه فلسطین به عنوان گامی مهم برای ورود اسرائیل به عنوان یک یک رژیم سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در منطقه عربی و عادی سازی روابط آن با اعراب. در چنین شرایطی این احتمال وجود دارد که حضور لیبرمن در وزارت دفاع این تلاش ها را با چالش مواجه کند. چرا که او همیشه بر دشمنی خود با کشورهای عربی تاکید و تصریح می کند که این دشمنی شامل کشورهایی که با اسرائیل معاهده صلح دارند نیز می‌شود.
باوجود آنچه که درباره دشمنی لیبرمن با اعراب گفته می‌شود، او از جمله افرادی است که طرح صلح عربستان سعودی را با رعایت برخی ملاحظات تایید می کند و معتقد است از طریق این طرح می توان به تروریسم و افراط گرایی – که از نظر وی نمود آن در مقاومت غزه و لبنان می‌باشد – پایان داد.
درخصوص اقدامات احتمالی لیبرمن در جایگاه جدید این احتمال نیز وجود دارد که وی در جبهه‌های شمال، جنوب و یا شرق دست به یک ماجراجویی بزند؛ البته تصمیم به ورود به یک جنگ از سوی اسرائیل نیازمند کسب موافقت دستگاه‌هایی است که در این زمینه مسئول هستند، ولی در گذشته نتانیاهو نشان داده است که می‌توان به صورت فردی هم در این خصوص عمل کرد و اقداماتی انجام داد که ممکن است مورد تایید و حمایت نهاد‌های مسئول نباشد. ضمن اینکه هر گونه اقدام احتمالی از سوی لیبرمن دراین زمینه به نوعی برد نتانیاهو تلقی می‌شود؛ به بیان دیگر چنانچه در تل آویو تصمیم گرفته شود عملیاتی نظامی در غزه، لبنان و یا سوریه صورت گیرد، اگر این عملیات با موفقیت همراه باشد، موفقیتی برای نتانیاهو تلقی می شود که شخصی مثل لیبرمن را در دولت جذب کرده است و چنانچه این عملیات با شکست و ناکامی همراه شود، تبعات احتمالی آن متوجه لیبرمن خواهد بود.
محمدرضا بلوردی
