الوقت_ پاكستان از جمله كشورهاي جهان سومي است كه همواره آبستن تحولات مختلف از كودتا، انقلاب و درگيريهاي مسلحانه و ... مي‌باشد. بعد از اينكه به دنبال اختلافات اساسي ارتش و دولت، جريانات وابسته به عمران خان و به خصوص طاهر القادري که صحنه سياسي اين كشور را آشفته كرده و به دليل ويژگي‌هاي خاص اين كشور در پيشبرد اهداف خود ناكام بوده و تا حدودي از مواضع خود عقب نشيني كردند؛ اين بار حمله جریان تحریک طالبان به مدرسه اي در پاكستان و كشتار بي‌رحمانه دانش‌آموزان ابعاد جديد به آشفتگي اين كشور داد که این مساله تا حد زیادی به شکست مذاکرات اخیر دولت و طالبان و در نهایت گسترش حملات ارتش به مواضع طالبان برمی گردد. بعد از به قدرت رسیدن نواز شریف در پاکستان، مذاکراتی میان کمیته 5 نفره دولت و تحریک طالبان به منظور حل اختلافات آغاز شد که این مذاکرات به دلیل مخالفت ارتش به جایی نرسید و در همین راستا نیز با حمایت آمریکا حملات گسترده ای به مواضع طالبان در وزیرستان شمالی و جنوبی صورت پذیرفت. این حملات که ضربات و تلافت سنگینی را به آنها وارد کرد باعث شد تحریک طالبان با حمله انتحاری به یکی از مدارس وابسته به ارتش از خود واکنش نشان دهد. در همین راستا طالبان به ارتش هشدار داده که 145 مدرسه دیگر وابسته به ارتش در سراسر پاکستان می تواند به عنوان اهداف سهل الوصول در آینده تعریف شود. موضوعی که در تضعیف روحیه ارتش پاکستان بی تاثیر نبوده است، به نحوی که تاکنون هیچ واکنش قابل اشاره ای جز چند حمله هوایی محدود توسط دولت این کشور صورت نپذیرفته است. به علاوه اختلافات گسترده مقامات سیاسی و نظامی پاکستان با یکدیگر و واگذاری موضوع مبارزه با طالبان به ارتش از سوی دولت در این مساله بی تاثیر نبوده است، به نحوی که مقامات سیاسی با اين تفسير که نیروهای مسلح پاکستان کنترل تمام مسایل امنیتی را در دست دارند، دخالت سیاستمداران در حوزه مسائل امنیتی را غيرمنطقي ارزيابي مي‌كنند . علاوه بر اختلافات بین ارتش و سیاستمداران، حقیقت این است که بسیاری از سیاستمداران پاکستانی از طالبان می ترسند. تنها حزبی که در سالهای اخیر تلاش کرده طالبان را به چالش بکشد، حزب ملی گرای پشتو (عوامی نشنال پارتی موسوم به ای‌ان‌پی)، است كه بارها مورد حمله طالبان قرار گرفته و تعدادی از مقامات ارشد آن به قتل رسیده اند.
علاوه بر چالش های داخلی پاکستان در مبارزه با طالبان، سیاست های دوگانه این کشور در قبال همسایگان خود از جمله افغانستان نیز در تشدید این مساله مزید برعلت بوده است. درحالی که به فاصله کوتاهی پس از کشتار تروریستی این کشور، راحيل شریف فرمانده نیروهای مسلح پاکستان طي سفر به کابل از دولت افغانستان خواست تا علیه ملافضل الله رهبر طالبان پاکستانی اقدامات شدیدتری انجام دهد، اما به نظر نمی رسد که این درخواست به سادگی مورد پذیرش قرار گیرد. چراکه دولت افغانستان در مقابل این درخواست متقابلا از پاکستان انتظار دارد که با رهبران طالبان افغان که در خاک آن کشور هستند مبارزه کند .
بنابراین می توان نتيجه گرفت که یک بار دیگر سیاست های منطقه ای پاکستان و حمایت ارتش آن کشور از گروه‌های مسلح تندرو باعث می شود که خود این کشور دستخوش خشونت و بی ثباتی شود. تلاش ارتش پاکستان برای کسب قدرت بیشتر در امور داخلی افغانستان از طریق حمایت از طالبان افغان، عملا پیروزی سال های اخیر پاکستان علیه طالبان پاکستانی را به خطر انداخته است، مگر آنکه دولت و ارتش این کشور سیاست دوگانه خود در قبال گروه های مسلح تندرو را به کلی تغییر دهند. ضمن آنکه لازم است تا با تغییر سیاست ها در قبال هند و افغانستان به سمت بهبود روابط حرکت نمایند؛ چرا که در غیر این صورت محکوم به شکست خواهند بود.
