الوقت- رژیم صهیونیستی نه تنها در غزه و رفح بحران انسانی آفرید بلکه حالا با غارت منابع آبی در کرانه باختری به دنبال خلق فاجعه ای جدید یا همان «جنگ آبی» است.
در حالی که اخیر کم‌آبی به بحرانی شدید برای ساکنان فلسطینی کرانه باختری تبدیل شده، تحلیلگران استفاده صهیونیست‌ها از آب به عنوان سلاح مجازات جمعی مردم این منطقه را عامل بحران می‌دانند؛ حربه ای که صهیونیست‌ها از طریق آن برای کنترل جمعیت فلسطینیان در کرانه باختری و ادامه پروژه شهرک سازی استفاده می‌کنند.
سرزمین های اشغالی، به ویژه کرانه باختری و بلندی های جولان، برای اقتصاد آب و امنیت اسرائیل مهم هستند. حدود یک سوم منابع آبی اسرائیل از بارندگی در دامنه های غربی کرانه باختری سرچشمه می گیرد و از همان سیستم آبخوانی که کرانه باختری را تامین می کند، استخراج می شود. از این رو، اشغال کرانه باختری توسط اسرائیل از سال 1967، امکان بهره برداری بیشتر از این آبخوان را با جلوگیری از توسعه منابع آب جدید توسط جمعیت عرب فراهم کرده است. همزمان، شهرک‌های صهیونیست‌نشین در کرانه باختری رود اردن نیز از آبخوان بهره می‌برند.
هر ساله با فرارسیدن تابستان، بحران آب در کرانه باختری تجدید می شود و تانکرهای حمل آب در صف می ایستند تا حداقل نیاز خانهها را با قیمت‌هایی دو برابر قیمت عادی تامین کنند.بحران امسال هم در اوایل تابستان آغاز شد، زمانی که شرکت اسرائیلی «مکورت» که بخشی از نیازهای خود را به تشکیلات خودگردان فلسطین می فروشد، مقدار آن را بین 40 تا 50 درصد کاهش داد. بر اساس گزارش ساکنان فلسطینی کرانه باختری، علی رغم فراوانی آب‌های زیرزمینی، اشغالگران هرگونه تلاشی برای حفر چاه را با دستور نظامی بسته و یا منفجر می‌کنند.
مشاور فنی رئیس سازمان آب، معاذ ابوسعده، به الجزیره گفته بود که فلسطینیان در کرانه باختری به دو منبع آب وابسته هستند: منبع محلی، که چاه های زیرزمینی است که در این منطقه متمرکز شده اند. شمال کرانه باختری و منطقه اریحا و تامین کننده 42 درصد نیاز مردم است و منبع دیگر آب خریداری شده از شرکت اسراییلی «مکوروت» به ویژه برای استان های کرانه باختری مرکزی و جنوبی است که 58 درصد کل آب را تشکیل می دهد.
این مقام فلسطینی می افزاید: «این مشکل هر ساله تابستان در نتیجه عدم تغییر مقدار آب تأمین شده از سوی اسرائیل و حتی کاهش آن» علی‌رغم افزایش جمعیت منطقه تکرار می‌شود. ابوسعده می‌گوید که شرکت اسرائیلی در اواخر ژوئن به جای پمپاژ 33000 لیتردر روز، 25000 لیتر را پمپاژ نمود که سهم آب رام الله بیشترین کاهش را شاهد بود. از سال 2018 آب تأمینی کرانه باختری به جای افزایش، کاهش تدریجی داشته است. به عنوان مثال در الخلیل، بزرگترین شهر کرانه باختری، مشاور سازمان آب می گوید که طرف اسرائیلی میزان آب را در یک نقطه از 34000 لیتر در روز به 22000 لیتر کاهش داده و مشکل اینجاست که همچنان این وضعیت ادامه دارد و بدتر می‌شود.
جلوگیری اسرائیل از حفر چاه توسط فلسطینی‌ها
یکی از دلایل تشدید بحران اب در کرانه باختری سیاست‌های سختگیرانه رژیم علیه حفر چاه‌های جدید در روستاهای فلسطینی نشین کرانه باختری است.
در این رابطه ابوسعده با تصریح اینکه بر اساس توافق اسلو طرف اسرائیلی باید با حفر چاه پس از اخذ مجوز موافقت کند اما به گفته این مقام فلسطینی «این کار تقریباً غیرممکن است». به گفته ابوسعده جنگ در غزه این سختگیری‌ها را افزایش نیز داده است.
همچنین سلیمان ملاسا، رئیس سندیکای کارکنان سازمان آب بیت المقدس، در گفتگو با الجزیره به حملات مکرر شهرک نشینان و انجام اقدامات خرابکارانه علیه چاه‌های آب شرب روستاهای فلسطینی اشاره می‌کند.
ملاسا نیز با بیان سهمیه ثابت آب کرانه باختری علی رغم افزایش جمعیت منطقه و بیشتر شدن تقاضا، وضعیت استان رام الله را مثال می زند و می‌گوید: تعداد مشترکان رام الله، که در زیرمجموعه سازمان آب بیت المقدس به حساب می‌آید، در 6 سال گذشته از حدود 68 هزار نفر به 84 هزار نفر رسیده است اما همچنان سهم این منطقه در حدود 35 هزار لیتر ثابت باقی مانده و گاه حتی به 25 هزار لیتر نیز کاهش می یابد.
این مقام فلسطینی خاطرنشان می کند که از طریق تانکرهای دارای مجوز از سازمان آب برای تأمین ساکنان در نقاط خاص، به راه حل های اضطراری متوسل می شود، اما تفاوت قیمت در حدود 4 مثقال (کمی بیشتر از یک دلار) به ازای هر لیتر مستقیماً از سازمان آب است. قیمت یک لیتر ممکن است به 40 شکل (واحد پول اسرائیل) یعنی حدود (11 دلار) برسد. داده های اداره مرکزی آمار فلسطین نشان می دهد که میانگین مصرف سرانه آب فلسطینیان در روز حدود 85.7 لیتر است در حالیکه این میزان برای اشغالگران اسرائیلی دو برابر بوده و به بیش از 7 برابر مصرف سرانه فلسطینی ها می رسد.
گزارشی که توسط موسسه تحقیقات کاربردی (ARIJ) در چهارم جولای منتشر شد، حاکی از صدور 86 دستور نظامی از سال 2019 تا ژوئن گذشته بوده است. این گزارش تأکید می‌کند که دستورات نظامی مهمترین اهرم فشار اسرائیل علیه توسعه بخش آب فلسطین است. به گفته این مؤسسه، مسئله آب یک بحران جدی در سرزمین‌های اشغالی فلسطینی است، اما طی دو دهه گذشته «مسیر متفاوت و خطرناکی به خود گرفته و به سطوح بی‌سابقه‌ای رسیده است».
این گزارش خاطرنشان می‌کند که دستورات نظامی محدودیت‌های شدیدی بر فلسطینیان برای توسعه بخش آب ایجاد کرده و مانعی واقعی برای توانایی آنها در مدیریت آب مورد نیازشان بوده است. در این گزارش توضیح داده شده است که مطابق با قوانین اسرائیل ، تمامی دستورات نظامی در چارچوب دستورات قبلی، از جمله فرمان شماره 92 صادر شده در 15 اوت 1967 است که « کنترل تمام امور مربوط به آب توسط دادگاه های اسرائیل به افسران نظامی صهیونیستی مسئول در این حوزه واگذار شده است.»
همچنین این گزارش به دو دستور نظامی دیگر صادر شده در سال‌های 1967 و 1968 اشاره می‌کند که بر اساس آنها: «تمامی چاه‌ها، چشمه‌ها و پروژه‌های آبی تحت نظارت مستقیم حاکم نظامی اسرائیل قرار می‌گیرند» و «تمامی منابع آب در سرزمین‌های فلسطینی به مالکیت این رژیم درآمده است».
با توجه به این شرایط از نظر فلسطینیان تشدید جنگ آبی صهیونیست‌ها علیه کرانه باختری در کوران جنگ غزه بخشی از سیاست تنبیهی رژیم علیه حمایت مردمی در این منطقه از مقاومت است.
