الوقت- با سفر یائیر لاپید به ابوظبی، او اولین وزیر خارجه رژیم صهیونیستی لقب گرفت که به طور رسمی وارد خاک امارات شد. در این سفر وزیر خارجه صهیونیست‌ها به صورت رسمی سفارتخانه این رژیم در امارات را افتتاح کرد تا پس از گذشت نزدیک به 10 ماه از امضای توافق عادی سازی روابط موسوم به «توافق آبراهام» فرآیند روابط دیپلماتیک میان دو طرف در بالاترین سطح آغاز شود. اگرچه در دو سوی ماجرا تلاش می‌شود تا حداکثر پرپاگاندای تبلیغاتی در مورد مثبت بودن فضا و نتایج سفر صورت گیرد اما بی‌گمان تحولات ماه‌های اخیر منطقه بویژه در فلسطین بر اتمسفر این سفر تبلیغاتی سایه انداخته است.
غرق شدن کشتی عادی سازی در طوفان جنگ غزه
بی‌تردید مهمترین تحول منطقه‌ای که فضای عادی سازی روابط رژیم‌های عربی با صهیونیست‌ها را به شدت تحت تأثیر قرار داده و تأثیرات خود را تا سرحد سرد شدن فضای عادی سازی و به شکست کشاندن این روند برجای گذاشت، جنگ 11 روزه غزه بود.
وقتی امارات متحده عربی با عادی سازی روابط با صهیونیست‌ها جهان عرب را تاحدودی شوکه کرد ، مدعی شد که که این اقدام به کاهش درگیری طولانی مدت اعراب و اسرائیل کمک می کند. در همان زمان ، امارات متحده عربی آشکارا ادعا کرد که توافق آبراهام به آنها نیرو می دهد تا از فلسطینیان حمایت کنند و تجاوزات اسرائیل علیه آنها را مهار کنند." اما نه ماه بعد ، رژیم‌های عربی در موقعیت دشواری قرار گرفتند زیرا با شروع جنگ غزه احساسات عمومی در جهان عرب که به شدت طرفدار فلسطین بود بر علیه اقدام خیانت‌آمیز عادی سازی تهییج شد. اگرچه محدودیت های آزادی بیان و سرکوبگری رژیم‌های عربی در سراسر منطقه امکان فوران خشم عمومی در خیابان‌ها را تاحدودی گرفته بود اما فضای حمایتی از فلسطین در رسانه های اجتماعی نشان داد که "مسئله فلسطین" هنوز هم مهمترین مسئله جهان عرب و مسلمانان است. براساس نظرسنجی ها حدود ۸۰ درصد شهروندان اماراتی تمایل ندارند که "روابط کاری یا روابط ورزشی با اسرائیلی" ها داشته باشند؛ امری که بیانگر تضاد دیدگاههای افکار عمومی و سیاست رسمی مقامات این کشور است.
تحولات فلسطین بویژه در قدس در این برهه زمانی موجب شد تا در یک عقب نشینی آشکار ابوظبی مجبور شود در حمایت از اعلام دادگاه کیفری بین المللی برای "تحقیق در مورد جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت" که توسط اسرائیل علیه فلسطینیان مرتکب شده بود ، موضعگیری کند. انور قرقاش ، مشاور دیپلماتیک رئیس جمهور امارات اعلام کرد: "امارات متحده عربی با حقوق فلسطینیان ، برای پایان اشغالگری اسرائیل بر اساس یک راه حل دو کشوری با تشکیل کشور مستقل فلسطین به پایتخت قدس شرقی ایستاده است" . "این موضعی تاریخی و اصولی است که تکان نمی خورد." همچنین وزارت خارجه امارات متحده عربی مجبور شد برای کاستن از خشم افکار عمومی داخلی و عربی سریعاً نقشه های اسرائیل برای اخراج فلسطینیان از خانه هایشان در محله شیخ جراح قدس را محکوم کند. اقداماتی که به هیچ عنوان به مذاق صهیونیست‌هایی که فکر می‌کردند با امضای توافق عادی‌سازی می‌توانند برنامه‌های آپارتایدی خود را با سهولت بیشتری دنبال کنند، خوش نیامد.
اگرچه کاملاً برای افکار عمومی عربی و حتی صهیونیست‌ها کاملاً مبرهن بود که موضع‌گیری‌های امارات تاکتیکی و صرفاً ظاهرسازی برای کاهش خشم عمومی است اما این فضای بی‌اعتمادی بلافاصله تأثیرات خود را برجای گذاشت و موجب تنش آلود شدن روابط میان دو طرف شد.
تعهدشکنی طرف صهیونیستی در مفاد توافق
در حالی که محمد بن زاید ولیعهد امارات به طور ویژه به ثمرات اقتصادی عاید سازی روابط با صهیونیست‌ها چشم دوخته بود، با کنار رفتن نتانیاهو بسیار زودتر از آنچه انتظار می‌رفت متزلزل بودن امتیازت اقتصادی اعطایی به امارات مشخص شد. در پی تصمیم وزیر محیط زیست رژیم صهیونیستی برای لغو قرارداد انتقال نفت خام امارات از طریق اراضی اشغالی به مقصد اروپا، رسانه‌های این رژیم از احتمال بروز بحران دیپلماتیک میان امارات و تل‌آویو خبر دادند. رویترز به نقل از منبع مطلع از جزئیات این قرارداد نوشته بود، ارزش این قرارداد بین ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیون دلار در طول چندین سال است.
این موضعگیری کابینه جدید صهیونیستی شک بزرگی به اماراتی‌ها وارد آورد زیرا این تنها نشانه امکان عهدشکنی صهیونیست‌ها درباره اجرای مفاد آشکار و پنهان توافق نبود و پیشتر نتانیاهو که در آستانه انتخابات پارلمانی اسرائیل به شدت تحت فشار بود طرح الحاق شهرک‌های صهیونیست‌نشین در کرانه باختری را، برخلاف وعده‌‌ها و شعارهای امارات در مورد تعلیق کامل این طرح، مجدداً به مرحله اجرا گذاشت. در نتیجه این اقدام نتانیاهو که قرار بود در آستانه انتخابات اسرائیل به امارات سفر کند برای پنجمین بار متوالی لغو شد که نشانگر خشم ابوظبی از عهدشکنی صهیونیست‌ها بود.
اکنون نیز وزیر خارجه رژیم صهونیستی در حالی برای نجات فضای معاهده عادی سازی راهی امارات شده است که ابوظبی هزینه‌های عادی سازی را بسیار بیشتر از دستاوردهای آن می‌بیند اما همچون آب ریخته شده‌ای که دیگر جمع‌شدنی نیست امارات برای حفظ پرستیژ و آبروی خود تلاش می‌کند تا با نمایشی پرزرق و برق تبلیغاتی از بار این خسارت بکاهد.
