الوقت- در روز 30 سپتامبر، جنگنده‌های روسی حملات هوایی خود را به مناطق تحت اختیار شورشیان در شهرهای حما، حمص و لاذقیه آغاز کردند. این اتفاق چندان غیرمنتظره نبود. ولادیمیر پوتین در سخنرانی روز دوشنبۀ خود در مجمع عمومی سازمان ملل از برنامه‌اش برای ایجاد "ائتلاف بین‌المللی ضدتروریستی حقیقتاً فراگیر" خبر داد. تروریسم مورد اشارۀ پوتین، ظاهراً داعش، جبهۀ نصرت و ارتش آزاد سوریه و به طور کلی هر کسی که مخالف بشار اسد باشد را در برمی‌گیرد. بمباران‌های هواپیماهای روسی، در پی هفته‌ها مقدمه‌چینی نظامی در سوریه آغاز شدند.
در مورد انگیزه‌های بالقوۀ پوتین از افزایش حضور نظامی در سوریه، گمانه‌زنی‌های زیادی صورت گرفته است؛ انگیزه‌هایی از قبیل: دفاع از منافع روسیه در خاورمیانه؛ تقویت رژیم اسد؛ تقویت قدرت چانه‌زنی روسیه در معادلات قدرت آیندۀ سوریه؛ افزایش محبوبیت در داخل؛ و پر کردن خلا قدرتی که از عدم حضور جدی آمریکا ایجاد شده است. همۀ این گمانه‌زنی‌ها تا حدی درست هستند. اما این گمانه‌زنی‌ها گسترۀ جغرافیایی خلا قدرت را دست کم گرفته‌اند. حرکتی که پوتین در سوریه انجام داده، از این کشور فراتر می‌رود و او را در جبهه‌ای دیگر تقویت می‌کند. آن جبهۀ دیگر اروپا است.
همواره یکی از اهداف عمدۀ استراتژی پوتین، بر هم زدن نظام امنیتی اروپای پس از جنگ سرد بوده است. اگرچه شاید این هدف نیروی محرک اقدامات او در سوریه نباشد، اما مسلماً یکی از اثرات جانبی بالقوۀ این اقدامات است. رییس جمهور روسیه، برخلاف خودِ رهبران اروپایی، قدرت تاثیرگذاری اتحادیۀ اروپا را جدی می‌گیرد. به همین خاطر هم بر سر یک توافق تجاری ساده میان اوکراین و اتحادیۀ اروپا در سال 2013، چنان الم شنگه‌ای به راه انداخت.
برای مسکو، اروپایی که در چارچوب اتحادیۀ اروپا و ناتو متحد شده، به منزلۀ یک رقیب بالقوه است و تهدیدی برای استبداد فاسد حاکم بر روسیه محسوب می‌شود. از این رو عجیب نیست که کرملین شروع به حمایت مالی و معنوی از احزاب ملی‌گرا و ضد اتحادیۀ اروپایی، گسترش ماشین تبلیغاتیش در اروپا، و پیگیری پروژه‌های انرژی به شکلی که به دشمنی میان کشورهای اروپایی دامن بزند کرده است. اتحاد قوی میان آمریکا و اروپا نیز برای روسیه خوشایند نیست. در حالی که رشته‌های این اتحاد ضعیفتر می‌شود، قدرت نسبی پوتین در منطقه افزایش می‌یابد. تصمیم پوتین برای اقدام در سوریه، همراه با دودلی آمریکا، فرصتی دیگر در اختیار او گذاشته تا به شکاف بیشتر میان اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها دامن بزند.
در ماه‌های اخیر، امواج بحران ناشی از درگیری‌های سوریه به اروپا رسیده است. در حالی که دولتهای اروپایی به دنبال راهی برای حل بحران پناهجویان هستند و در حالیکه خطر تروریسم جهادی‌های اروپایی‌ای که از خاورمیانه به این قاره بازمی‌گردند، افزایش می‌یابد، فشار مردمی برای یافتن راه حلی برای بحران سوریه تشدید شده است. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که اکثریت بزرگی از فرانسوی‌ها، از دخالت نظامی برای مقابله با داعش حمایت می‌کنند. حتی در میان انگلیسی‌های خسته از جنگ نیز، حمایت افکار عمومی از استفاده از نیروی زمینی برای برخورد با داعش، رو به فزونی است. در روز 27 سپتامبر، فرانسه از اولین حملۀ هوایی خود علیه داعش خبر داد؛ این حمله به اردوگاه آموزشی این گروه در در دیرالزودر انجام شده بود. فرانسه پیشتر از ترس اینکه حملات هوایی در خاک سوریه به تقویت نیروهای اسد بیانجاند، از اینگونه حملات اجتناب می‌کردند.
معدود رهبران اروپایی‌ای که هنوز بر رفتن اسد اصرار دارند، روز به روز بیشتر به حاشیه رانده می‌شوند. فرانسو اولاند، رییس جمهور فرانسه، در مجمع عمومی سازمان ملل صراحتاً از اعتقاد خود مبنی بر ارتباط میان سرکوبهای اسد با ظهور داعش گفت، او بشار اسد را "منشاء مشکل که نمی‌تواند بخشی از راه‌حل باشد" خواند. موضع رسمی دیوید کامرون، نخست وزیر انگلیس، و آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، نیز این است که رفتن اسد یکی از ملزومات هر راه‌حلی برای بحران اسد است. کامرون در یک مصاحبه در 29 سپتامبر، گفت که با موضع آمریکا که اسد می‌تواند در دولت انتقالی ایفای نقش کند، موافق است اما در آن حد پیش نرفت که بگوید حاضر است برای جنگ با داعش با اسد همکاری کند. مرکل نیز خواستار مذاکره با اسد شده است. ماتئو رنزی، نخست وزیر ایتالیا نیز به نوبۀ خود ظاهراً از پشتیبانیِ روسیه از اسد، حمایت می‌کند، و گفته است: "رسیدن به صلح بدون حضور روسیه، غیرممکن است."
بدون شک، بخشی از سفر پوتین به پاریس در 2 اکتبر، متوجه دور کردن اولاند از موضع آمریکایی‌ها و نزدیک کردن او به جبهۀ کرملین است. در حال حاضر، احتمال چنین اتفاق چندان زیاد نیست. پیوستن به "ائتلاف" پوتین برای حفظ اسد، برای اروپایی‌ها به مثابه تایید حملاتی است که به تشدید بحران پناهجویان و حملات هوایی علیه شورشیان مورد حمایت غرب می‌انجامد.
اما در حالیکه دولت فرانسه، روسیه را متهم به دورویی کرده است، واشنگتن ظاهراً احتیاط بسیار بیشتری در برخورد با روسیه به خرج می‌دهد. ایالات متحده تا چه زمانی می‌تواند انتظار داشته باشد که متحدانش از خطی که خودش اقدام چندانی برای دفاع از آن صورت نمی‌دهد، حمایت کنند؟ پس از آنکه سوریه از "خط قرمز" آمریکا در استفاده کردن از سلاحهای شیمایی عبور کرد و با این وجود آمریکا در نهایت ترجیح داد که در این کشور دخالت نظامی نکند، به اعتبار این کشور خدشه وارد شده است و متحدانش از آن دلسرد شده‌اند. واشنگتن از ابتدای بحران خواستۀ متحدانش برای حضور جدی‌تر را، از ایجاد منطقۀ پرواز ممنوع گرفته تا حمایت گسترده‌تر از شورشیان معتدل، رد کرده است. گزینه‌هایی که با حضور روسیه در میدان نبرد سوریه، دیگر قابل اجرا نیستند.
اگر موضع روسیه در مورد سوریه موفق به کسب حمایت دیگران شود، وجهۀ رهبر آمریکا دچار ضربۀ سختی خواهد شد. دولتهای اروپایی که اعتبار سیاسی خود را از ابتدای بحران سوریه خرج حمایت از موضع واشنگتن کرده بودند، حالا برای اینکه به جای بیرون راندن بشار اسد، جنگ با داعش را در اولویت قرار دهند تحت فشار قرار گرفته‌اند و به این فکر می‌کنند که شاید از ابتدا حق با پوتین است. آیا او نسبت به واشنگتن متحد قابل اعتمادتر است؟ در هر صورت، اقدام روسیه آنقدرها که برای کاخ سفید رمزآلود است، برای سیاستمداران اروپایی عجیب نیست. چنانکه یک دیپلمات ارشد اروپایی به فارن پالیسی گفته است: "اگر من جای روسیه و ایران بودم، دقیقاً همین کارها را می‌کردم."
اما موضوع خطرناکتر این است که موضوع از سوریه فراتر می‌رود. حضور روسیه در سوریه، از درگیری در اوکراین جدا نیست.
خشونتهای به پشتیبانی روسیه در شرق اوکراین، دقیقاً همزمان با افزایش حضور ارتش روسیه در سوریه، به شکل شگفت‌انگیزی آرام شده است. با وجود آرامش نسبی در شرق اوکراین، خونریزی‌ها همچنان ادامه دارد و ناظران بر این باروند که جدایی‌طلبان مورد حمایت روسیه روز به روز در حال قویتر شدن هستند. اگر شرایط در اوکراین آرام بماند، رهبران اروپایی در مقابل رای دهندگان، بهانه‌ای برای حفظ تحریمها علیه کشوری که حل مشکل سوریه را به آن سپرده‌اند، نخواهند داشت. ایجاد چنین سردرگمی‌ای یکی از اهداف پوتین است.
تحریمها برای اقتصادهای اروپایی‌ها تبعات سنگینی داشته است. کمیسیون اروپایی تخمین زده است که تحریمهای مرتبط با اوکراین، باعث کاهش 0.3 درصدی رشد ناخالص داخلی در سالهای 2014 و 2015 شده است؛ این مقدار کاهش، آن هم در شرایطی که پیش بینی رشد این شاخص در ناحیۀ یورو در سال 2015، تنها 1.5 درصد است، چیزی نیست که بتوان به راحتی از آن گذشت. لب مطلب این است که رژیم تحریمها هزینه‌زا و عامل تفرقه بوده است، و رهبران اروپایی اخیراً بیشتر از اشتیاق خود برای بازسازی روابط تجاری با روسیه خبر می‌دهند. کسب‌وکارهای اروپایی خواستار این موضوع هستند، و از طرفی توجه اروپایی‌ها نسبت به اوکراین در حال فروکش کردن است.
عقب نشینی اروپایی تضعیف شده از تحریمها، همان چیزی است که پوتین می‌خواهد: حذف تحریمها هم به بازگشت او به جامعۀ جهانی کمک می‌کند و از فشارهای سنگین بر اقتصاد روسیه خواهد کاست. در واقع او از اروپا و ایالات متحده می‌خواهد که اوکراین را، که وارد بن بست شده، فراموش کنند، تا در مقابل او به آنها در بحران سوریه کمک کند. این سناریو همین حالا هم کلید خوده است. رییس جمهور روسیه در پاریس در مورد هر دوی این مسائل با همتایان اروپاییش بحث کرد و همزمان شایعات از وجود برنامه‌های برای ملایمتر کردن تعهداتی که از روسیه و گروه‌هایی نیابتی‌اش در توافق مینسک 2 گرفته شده بود خبر می‌دهند.
اگرچه پیتر آلتمایر، رییس دفتر آنگلا مرکل، این موضوع را که همکاری آلمان و روسیه در سوریه، موضع برلین را در قبال تحریمهای مرتبط با اوکراین تغییر خواهد داد رد کرده است، اما زمزمۀ چنین اقدامی از زیگمار گابریل، شریک ائتلافی مرکل و وزیر اقتصاد، به گوش می‌رسد. در حالی رژیم تحریمهای اتحادیۀ اروپایی در ژانویۀ سال 2016 باید تجدید شود که کشورهایی نظیر مجارستان، یونان و اسلواکی همین حالا هم نظر خود را مبنی بر غیرسازنده بودن تحریمها اعلام کرده‌اند.
آنچه که به نگرانی بیشتر احزاب لیبرال اروپایی نسبت به آیندۀ خود منجر می‌شود این است که اقدامات پوتین در سوریه باعث تقویت صداهایی خواهد شد که مسکو را به عنوان جایگزینی برای واشنگتن و بروکسل مطرح می‌کنند. احزاب پوپولیست، ملی‌گرا و ضد اتحادیۀ اروپا که در سالهای اخیر محبوبتر شده‌اند، به صورت فعالانه پیامهای تبلیغاتی روسها را دریافت و به هواداران خود انتقال می‌دهند.
اقدامات پوتین در سوریه، موضع کسانی را که نسبت به مقابله با روسیه، که از زمان الحاق کریمه به روسیه آغاز شد، انتقاد داشتند تقویت می‌کند. روابط با روسیه و همچنین شخصیت پوتین که به قطبی شدن فضا دامن می‌زند، روز به روز بیشتر به مسئله‌ای داخلی در بسیاری از کشورهای اروپایی بدل می‌شود. رهبرانی نظیر نایجل فراژ در بریتانیا یا مارین لوپن در فرانسه، از دیرباز خواستار اتحاد با پوتین علیه تروریسم اسلامی بوده‌اند. پوتین با اشتیاق از این فرصت بهره جسته و به اروپا به خاطر نهیلیسم و فرسودگیش کنایه زده و می‌گوید که ارزشها و حاکمیتِ ملی اروپاییان تضعیف شده است. در اروپایی که مدتهاست اعتماد به نفسش را از دست داده، این پیام در حال یافتن گوشهای شنواست.
هر چه قدر هم که سپردن حل و فصل یک بحران خارجی به کشورهایی نظیر روسیه برای واشنگتن وسوسه‌کننده باشد، اما نمی‌توان بی‌توجه به مسائل دیگر در این موضوع تصمیم‌گیری کرد. ولادیمیر پوتین با حرکت تازه‌اش، خود به عنوان بازیگری منسجمتر و قابل اطمینان‌تر از واشنگتن مطرح کرده است. اما هزینۀ خودداری آمریکا در حال عبور از مرزهای خاورمیانه است و ممکن است که در سالهای آتی در اتحاد میان آمریکا و اروپا تغییر و خدشه وارد کند.
فارن پالیسی
- هاآرتص: حوثی‌ها تابع ایران نیستند
- جنجال بر سر پرواز مشکوک پهپادهای ناشناس در آمریکا ادامه دارد
- ارتش یمن حمله موشکی به تل‌آویو را تأیید کرد
- ریشه‌های ژئوپلتیکی بحران امنیتی خیرپختون‌خواه و بازیگران موثر
- «سوریه پسا اسد» | آوردگاه جدید رقابت ترکیه با محور عربی؟
- رسانه عبری: اسرائیلی‌ها بخاطر پول برای ایران جاسوسی می‌کنند
- ادعاهای مشاور امنیت ملی ترامپ درباره برنامه هسته‌ای ایران
- رسانه عبری: اسرائیل از دهه ۶۰ بمب هسته‌ای ساخته است
- ارتش یمن: عسقلان و تل آویو را هدف قرار دادیم
- اسرائیل مسئولیت ترور اسماعیل هنیه را برعهده گرفت
انتخاب سردبیر
ریشه‌های ژئوپلتیکی بحران امنیتی خیرپختون‌خواه و بازیگران موثر
رفتارشناسی مصر نسبت به تحولات سوریه پسااسد؛ چالش‌ها و فرصت‌ها سقوط بشار اسد و به روی کار آمدن هیئت حاکمِ تحریر الشام بر سوریه، برای مصرمسئله ای حائز اهمیت بوده است...
کریدور جولان تا رود فرات | خیز بلند به سوی رویای «اسرائیل بزرگ» تلاش رژیم صهیونیستی برای احداث کریدور جاه‌طلبانه «نیل تا فرات»، به دلیل حساسیت بازیگران منطقه...
آیا سناریو فتح دمشق علیه انصارالله قابل اجراست؟ سقوط دولت اسد، نتانیاهو را برآن داشته تا از این فرصت تاریخی در جهت تغییر معادلات منطقه‌ای و شکستن حصار امنیتی مقاومت حداکثر بهره‌برداری ...
افق تاریک «دوران گذار» در سوریه پسا اسد سوریه به کدام سو می‌رود؟ این سوالی است که اکنون ذهن همه را به خود مشغول کرده است....
خبر
هاآرتص: حوثی‌ها تابع ایران نیستند
یک تحلیلگر امور نظامی اسرائیلی در روزنامه هاآرتص نوشت که انصارالله تابع ایران نیست و حملات آنها.....جنجال بر سر پرواز مشکوک پهپادهای ناشناس در آمریکا ادامه دارد ماجرای پرواز مشکوک پهپادهای ناشناس بر فراز ایالت نیوجرسی در آمریکا کماکان ادامه دارد....
ارتش یمن حمله موشکی به تل‌آویو را تأیید کرد سخنگوی نیروهای مسلح یمن اعلام کرد که نیروهای این کشور با موشک بالستیک هایپرسونیک شهر یافا اشغالی (تل‌آویو) را هدف قرار داد...
رسانه عبری: اسرائیلی‌ها بخاطر پول برای ایران جاسوسی می‌کنند یک رسانه عبری زبان اعتراف کرد نهادهای اطلاعاتی رژیم صهیونیستی به شدت از پدیده گرای.....
ادعاهای مشاور امنیت ملی ترامپ درباره برنامه هسته‌ای ایران مایک والتز گزینه دونالد ترامپ رئیس جمهور منتخب آمریکا برای سمت مشاور امنیت ملی مدعی شده که.....
رسانه عبری: اسرائیل از دهه ۶۰ بمب هسته‌ای ساخته است یک رسانه عبری زبان از طرح بزرگ فریب که اسرائیل علیه تیم بازرسان آژانس انرژی هسته‌ای آمریکا که از.....
ارتش یمن: عسقلان و تل آویو را هدف قرار دادیم سخنگوی ارتش یمن از دو عملیات پهپادی خود علیه اهداف نظامی در عسقلان....
اسرائیل مسئولیت ترور اسماعیل هنیه را برعهده گرفت وزیر جنگ رژیم اسرائیل برای اولین بار به صورت رسمی ترور اسماعیل هنیه، رئیس دفتر....
وزیر اقتصاد لبنان: خسارت جنگ اسرائیل به لبنان ۱۵ میلیارد دلار می رسد وزیر اقتصاد لبنان میزان خسارت رژیم صهیونیستی به زیرساخت‌ها، منازل مسکونی و تأسیسات عمو.....
مقاومت در منطقه یک نیاز عمومی است سعدالله زارعی گفت: تمام ملتهای منطقه خودشان را در برابر آمریکا و اسراییل آسیب‌پذیر می‌بینند و تنها راه چاره مقابله با این مسئل....
تقویت تلاش‌های طالبان برای جلوگیری از قاچاق انسان به ایران والی نیمروز، جلسه‌ای را با حضور مقامات ارشد این ولایت هم‌مرز با ایران، برای اجرا...
کرملین: فعلاً انگیزه‌ای برای دیدار پوتین و ترامپ وجود ندارد دبیر مطبوعاتی رئیس‌جمهور روسیه در واکنش به سخنان رئیس‌جمهور منتخب آمریکا درباره امکان دیدار با پوتین، اعلام کرد که هنوز هیچ پیش‌زمینه....
حمله داعش به تحریرالشام در الحسکه در حالی که مدت زمان زیادی از سقوط نظام سوریه نمی‌گذرد، این کشور از یک سو شاهد گسترش اشغالگری و.....
موضع مصر در قبال سوریه پس از «بشار اسد» چیست؟ روزنامه رای‌الیوم به بررسی موضع مصر در قبال سوریه جدید و اظهارات دو تحلیلگر در این باره پرداخت....
رسانه عبری: یمن به معضلی برای اسرائیل تبدیل شده است یکی از روزنامه‌های رژیم اسرائیل به حملات اخیر یمن به این رژیم اشاره کرد و گفت که تعامل با این کشو.........
واللا: اسرائیلی‌ها مستعد جاسوسی برای ایران هستند یک روزنامه صهیونیستی به نقل از یک گزارش امنیتی این رژیم نوشت که اسرائیلی‌ها مستعد جاسوس....
انصارالله: آمریکا حقیقت سقوط جنگنده خود را نمی‌گوید عضو شورای عالی سیاسی یمن اعلام کرد که حملات واشنگتن به یمن تروریستی است و این حملات در راستای ....
خطای راهبردی در تحلیل سوریه چه چیزی بیش از دولت اسد در دمشق می‌تواند اسرائیل را تهدید کند؟ این چیزی غیر از سر برآو...
امام خامنه‌ای: جمهوری اسلامی نیاز به نیروی نیابتی ندارد رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار جمعی از مداحان اهل‌بیت(ع) تاکید کر....
صهیونیست‌ها: قدرت مقابله با یمن را نداریم رسانه‌های صهیونیستی با هجمه تند علیه ارتش و نهادهای امنیتی و اطلاعاتی این رژیم به خاطر شکست در مقابله با حملات یمن، اعلام.....
بیشترین بازدید
اسرائیل مسئولیت ترور اسماعیل هنیه را برعهده گرفت
ریشه‌های ژئوپلتیکی بحران امنیتی خیرپختون‌خواه و بازیگران موثر
رسانه عبری: اسرائیلی‌ها بخاطر پول برای ایران جاسوسی می‌کنند
«سوریه پسا اسد» | آوردگاه جدید رقابت ترکیه با محور عربی؟
ارتش یمن: عسقلان و تل آویو را هدف قرار دادیم
ادعاهای مشاور امنیت ملی ترامپ درباره برنامه هسته‌ای ایران
جنجال بر سر پرواز مشکوک پهپادهای ناشناس در آمریکا ادامه دارد
رسانه عبری: اسرائیل از دهه ۶۰ بمب هسته‌ای ساخته است
هاآرتص: حوثی‌ها تابع ایران نیستند
ارتش یمن حمله موشکی به تل‌آویو را تأیید کرد
رویترز: اروپا در حال بررسی احتمال اعزام نیرو به اوکراین است
دلایل تصمیم عراق برای تعلیق قرارداد 10 میلیارد دلاری با چین
استقرار نیروهای نظامی سوریه در مرز با عراق
کناره گیری ۵۰۰ افسر از ارتش رژیم صهیونیستی در نیمه دوم ۲۰۲۴
نماینده سازمان ملل: درگیری در سوریه هنوز پایان نیافته است
دولت آمریکا ۲ روز با تعطیلی فاصله دارد
تأثیر سقوط نظام بشار اسد بر کشورهای شمال آفریقا
ادعای آمریکا: سرکرده داعش در دیرالزور سوریه را کشتیم
قرارداد خرید برق افغانستان از ازبکستان تمدید شد
مسیر پرپیچ و خم تشکیل ارتش جدید سوریه
لاپید: کابینه نتانیاهو بیمار است
آکسیوس: هیچ پیشرفتی در عادی‌سازی روابط ریاض-تل‌آویو صورت نگرفته است
ترامپ: تبدیل شدن کانادا به پنجاه و یکمین ایالت ایده‌ای عالی است
احتمال ازسرگیری گفت‌وگوهای هسته‌ای ایران و اروپا در ژانویه
انصارالله: آمریکا حقیقت سقوط جنگنده خود را نمی‌گوید
پیشرفت چراغ خاموش آتش‌بس غزه
نیوزویک: عربستان به دنبال توافق جدید با ترامپ است
اکونومیست: ۷۰ درصد ارتش اوکراین آماده واگذاری مناطق شرقی به روسیه است
نتانیاهو: زلزله‌ای در منطقه رخ داد
رئیس سابق ام آی ۶: اروپا عملا در شرایط جنگ با روسیه است
رویترز: دولت بایدن قصد فروش ۶۸۰ میلیون دلار سلاح به اسرائیل دارد
آلمان اعزام نیرو به اوکراین را رد کرد
ترامپ: سوریه خودش باید بحرانش را حل و فصل کند
لبنان روی ریل سازندگی
اشتباه استراتژیک اردوغان با بیرون کشیدن مار از لانه
اولیانوف: روسیه بشار اسد را در شرایط سخت رها نکرد
ادعای ترامپ در خصوص احتمال جنگ با ایران: هر چیزی ممکن است
کرملین: پوتین شخصا تصمیم اعطای پناهندگی به اسد را اتخاذ کرد
ترامپ برای دومین بار به عنوان شخصیت سال مجله تایم انتخاب شد
رسانه آمریکایی: مذاکره اوکراین با تیم ترامپ درباره توقف جنگ آغاز شد
پرونده ها
اختلافات ترکیه و آمریکا
undefined
معامله قرن
undefined
سازمان القاعده
سازمان القاعده القاعده پس از 2001 دچار دگرگوني‌هاي چشم¬گيري شد. ساختار هرمي آن جاي خود را به ساختاري داد كه زيرمجموعه‌ها در آن با استقلال عمل فعاليت مي‌كردند. اين تحول اگرچه تسلط مركز بر پيرامون را تقليل داد اما بر گستره و توالي عمليات القاعده در كشورهاي مختلف خاورميانه افزود. با اين حال توان عملياتي كلان القاعده در اثر اين دگرگوني تا حدود زيادي تحليل رفت. القاعده پس از بمب‌گذاري‌هاي لندن در 2005، تاكنون نتوانسته است عمليات موفقيت آميزي در كشورهاي غربي انجام دهد. افزون بر اين، گسترش دامنۀ منطقه اي فعاليت هاي القاعده به كشته و دستگير شدن بسياري از رهبران و كادرهاي اصلي آن انجاميد. با اين حال تمامي اين چالش‌ها مانع تداوم فعاليت القاعده نشد. زيرمجموعه هاي آن در عراق، يمن، افغانستان، پاكستان، سومالي و ديگر كشورها و مناطق فعال باقي ماندند. تشكيلات القاعده تشكيلات القاعده در سال 1988 توسط اسامه بن لادن جهت مبارزه با "اتحاد جماهير شوروي" در افغانستان تأسيس شد. القاعده از سازمان "مكتب الخدمة" كه هدف آن مسلح كردن و آموزش مجاهدين اسلامي براي جنگ با شوروي بود گسترش و پيشرفت يافت. اين سازمان از حمايت و پشتيباني دولت‌هاي اسلامي به ويژه عربستان سعودي و پاكستان و همچنين ايالات متحده آمريكا برخوردار بود. در سال 2000 ايمن ظواهري سازمان "جهاد اسلامي مصر" را با سازمان القاعده ادغام كرد و به شخص دوم اين تشكيلات تبديل شد. خاستگاه اصلي القاعده را بايد "وهابيت" برشمرد كه خود ريشه در جنبش سلفي، مذهب حنبلي و پيروان اهل حديث دارد. رهبران، نظريه پردازان و بسياري از اعضاي القاعده يا وهابي‌اند يا از پيروان مذاهب حنبلي و حنفي كه به وهابيت تمايل زيادي دارند. القاعده را جنبشي سلفي نيز دانسته‌اند، زيرا پيشوايان آن، يعني "احمد بن حنبل" و "ابن تيميه" از نخستين مدعيان سلفي‌گري بوده‌اند. اين تفكر با دريافت خاص خود از توحيد و تكيه بر استدلال‌هاي ظاهرگرايانه بسياري از مسلمانان را كافر مي‌داند و نوك اين ويژگي تكفيري خود را به طور خاص متوجه شيعيان كرده است. ايدئولوژي القاعده بر چهار ركن سلفي‌گري، راديكاليسم، شيعه ستيزي و غرب ستيزي استوار است. از آنجا كه دو ركن آخر بر آمده از ويژگي سلفي‌گري است، به اختصار مي‌توان آن را ايدئولوژي "سلفي راديكال" ناميد. از نگاه آنان، دين يك نظام ساده حقوقي است كه از جانب خداوند براي رهايي بشر از عذاب دنيوي و اخروي نازل شده و تكاليفي را بر او واجب كرده است. به همين دليل بشر براي سعادت دنيا و آخرت بايد به عبادت و اطاعت خدا بپردازد. به رغم تداوم فعاليت، القاعده از نيمۀ دهۀ گذشته دچار چالش‌هاي بزرگي شد كه آيندۀ آن را در هاله‌اي از ابهام فرو برد. چهار چالش عمدۀ القاعده در اين سال ها به ترتيب اهميت عبارتند از: - تنزل جايگاه در جهان اسلام: در نظرسنجي هاي پس از يازده سپتامبر، القاعده از مقبوليت و محبوبيت قابل توجهي در كشورهاي اسلامي برخوردار بود. اين جنبش در ذهن بسياري از مسلمانان متشكل از جهادگراني بود كه پس از آزادسازيِ افغانستان از اشغال ملحدان، مبارزه با ظلم و ستم در ابعاد داخلي (در برابر رژيم‌هاي فاسد منطقه) و خارجي (در برابر امريكا و غرب) و دفاع از منافع جهان اسلام را سرلوحۀ فعاليت هاي خود قرار داده‌اند. اين نوع نگاه در ابتدا با توجه به گفتمان ظلم‌ستيز و جهادگرايانۀ القاعده چندان غيرمنتظره نمي‌نمود. اما با روشن شدن پيامدهاي عملكرد القاعده بر جهان اسلام، به ويژه اشغال افغانستان و عراق و نيز گسترش فعاليت‌هايي كه بيش از هر چيز جان و مال مسلمانان و بي‌گناهان را هدف مي‌گرفت، طرفداري از گفتمان القاعده به تدريج رو به كاهش نهاد. به طور مشخص از سالهاي 2005 و 2006 محبوبيت القاعده و پشتيباني از آن در ميان مسلمانان رو به تنزل نهاد، به نحوي كه در 2010 طرفداري از القاعده نسبت به 2001 به نيم كاهش يافت. تنزل هواداري از القاعده به معناي كاهش حمايت پرسنلي و مالي به ويژه از زيرمجموعه‌هاي اين سازمان مي‌باشد. پيامدهاي اين واقعيت را در عراق، يمن و مغرب شاهد بوديم؛ - بهار عربي: دومين چالش، خيزش‌هاي فراگير و مردميِ 2011 در خاورميانه مي‌باشد. اين تحركات در سه جهت براي القاعده پيامدهاي منفي در بر داشت: نخست آنكه تبليغات عليه رژيم‌هاي حاكم كه پيشتر يكي از ابزارهاي اساسي القاعده براي جلب حمايت و توجيه عملكردش نزد مسلمانان بود، با توجه به حضور گستردۀ مردم در اعتراضات ضدرژيم، كارآيي خود را در جذب نيروهاي جوان و پشتيباني مالي از القاعده در ميان شهروندان عرب از دست داد. دوم آنكه تقريباً تمامي نيروهاي فعال در زندگي سياسيِ منطقه – به جز القاعده – در اين تحولات حضور داشتند. تصويري كه دوري القاعده از جوامع عربي را به خوبي به نمايش گذاشت. سوم آنكه، مردمي بودن تحولات و حاشيه‌اي بودن نقش آمريكا و در واقع غافلگيريِ اين كشور از سرعت و گسترۀ تحولات و نيز تضاد آمريكا با برخي از رژيم‌هاي عرب، امكان بهره‌گيري تبليغاتي القاعده از حضور امريكا را از بين برد؛ - حذف رهبر كاريزماتيك: مرگ بن لادن بزرگترين چالش القاعده در طول سالهاي فعاليت آن بود. جنبش‌هاي اسلام‌گرا اغلب بر محور شخصيتي كاريزماتيك و نيرومند به فعاليت مي‌پردازند. نگاهي به جنبش‌هاي اسلام‌گراي قرن بيستم در خاورميانۀ عربي نشان مي‌دهد كه حذف رهبريِ كاريزماتيك از صحنه، اغلب به معناي زمين‌گير شدن و آغاز زوال چنين جنبش‌هايي بوده است. افزون بر اين، شخصيت جذاب و محبوبيت بن لادن در ميان اعضاي القاعده و توان سخنوريِ وي نقشي اساسي در تحكيم وحدت سازمانيِ القاعده داشته است. مرگ بن لادن علاوه بر حذف چهرۀ كاريزماتيك و وحدت‌بخشِ القاعده، اين جنبش را با چالش جانشيني روبه رو كرد؛ - بحران جانشيني: هشت هفته پس از مرگ بن لادن اعلام شد كه أيمن الظواهري به جانشيني وي انتخاب شده است. اين فاصلۀ زماني به خوبي گوياي اختلافات دروني القاعده بر سر انتخاب جانشين است. حتي اگر اين تأخير را، بنا بر تحليلي، ناشي از دشواري برگزاري سريع نشست اعضاي عالي‌رتبۀ القاعده براي انتخاب رهبر بدانيم، عدم بيعت زودهنگام زيرمجموعه هاي القاعده اين تحليل را زير سوال برد. تأخير در بيعت ساير زيرمجموعه هاي القاعده، نشان از تأثير چالش جانشيني بن لادن بر وحدت سازماني القاعده مي باشد. افزون بر فقدان اجماع بر سر الظواهري، وي چهره‌اي كاريزماتيك به حساب نمي‌آيد و از شخصيت و قدرت سخنوري بن لادن و اثرگذاري وي در رهبران و كادرهاي القاعده برخوردار نيست. از ديد برخي وي بيشتر براي مديريت يك اداره يا شركت مناسب است تا رهبري يك جنبش جهاني. مجموعۀ چهار چالش فوق، القاعده را در بستر اصلي و در حال دگرگوني فعاليتش، خاورميانه، به حاشيه رانده است. مرگ بن لادن بزرگترين ضربه‌اي بود كه به القاعده وارد شد. اگرچه الظواهري به عنوان ايدئولوگ القاعده معروف است اما وي به وضوح از صفات لازم براي رهبري جنبشي گسترده همچون القاعده برخوردار نيست. وضعيت فعلي القاعده در حالي كه كمتر از سه سال از كشته شدن اسامه بن لادن، بنيان گذار القاعده نگذشته است كه طيف هاي جوان‌تر و نوظهور القاعده پاگرفته و اقدامات انتحاري را در برخي از كشورهاي منطقه انجام مي دهند. اين در حالي مي باشد كه در سال هاي گذشته، القاعده به لحاظ سازماني و ايدئولوژي در مسير تنزل و عقب نشيني بود. روند ظهور مجدد اين سازمان تروريستي در برخي از كشورهاي منطقه را مي توان به شرايط بحراني و بعضاً هرج و مرج داخلي اين كشورها بي ارتباط ندانست. چرا كه خلأ ايدئولوژي در جهان عرب به واسطه شكست حكومت‌هاي اصلاح طلب، بازار سازمان القاعده و ايدئولوژي القاعده گرايي را در جهان عرب رونق بخشيده است. به بيان ديگر، بسياري از مخالفان انقلاب هاي عربي، كه خواهان حفظ ديكتاتورهاي سابق در قدرت بودند و يا خواهان قدرت‌يابي ديكتاتورهاي ديگر و بعضاً بازگشت آنها بودند، نسل جديدي از القاعده نوين را پايه گذاري كرده‌اند. سازماني كه بسياري از اعضاي قديمي و كليدي آن در سالهاي گذشته كشته شدند، با گفتمان جديد و با هدف تغيير در جهان اسلام، تنها از طريق جهاد خشونت‌آميز و تروريسم، سعي در پياده نمودن پارادايم خود دارند. در اين بين جماعت اخوان المسلمين به عنوان دشمن محوري القاعده، كه چند سالي در مسير تسلط بر سياست‌هاي جهان عرب، تغييراتي را به وجود آورد، نقش مهمي در تقويت اين گروه نوين بازي كرد. هر چند كه اخوان در ادامه حركت خود، دچار چالش هاي جدي شده است، اما توانست اثبات كند كه تغيير واقعي در جهان عرب بدون تروريسم و اقدامات خشن هم امكان دارد. بر همين اساس، بسياري از تحليلگران، ظهور نسل جديد از گروه القاعده را پيش بيني كردند. نكته قابل تأمل اينكه، نوظهوران و وابستگان به القاعده نوين خيز بلندي از دمشق تا بغداد و بيروت برداشته اند و در سال گذشته خشونت و افراطي‌گرايي هاي فراواني را انجام داده اند. القاعده اي كه در عراق صحبت از شكست و محو جدي آن بود، مجدداً احيا شده و اقداماتي مرگبارتر از گذشته انجام مي‌دهد. امروز گروه دولت اسلامي عراق و شام، داعش بار ديگر براي به دست گرفتن مناطق غربي عراق در حال جنگيدن است. حتي اين گروه با ائتلاف با جبهه النصره در سوريه شكوفاتر شده است و به همراه يكديگر براي نابودي منطقه تلاش مي كنند. بر همين اساس، خشونت فرقه اي بين شيعه و سني چندين برابر شده است. بسياري از جهادي‌هايي كه از اروپا روانه سوريه شده‌اند در آتش القاعده نوين در حال سوختن مي باشند. تلاش گردان‌هاي تروريستي چون (گردان‌هاي عبدا… عزام) براي كشاندن جنگ فرقه‌اي از سوريه به لبنان و عراق است. حتي حمله به سفارت ايران در بيروت و ساير اقدامات انتحاري چون بمب گذاري را در مناطق شيعه نشين در دستوركار خود دارند
گروه داعش
دولت اسلامي عراق و شام يا داعش به عنوان گروهي منشعب از القاعده محسوب مي شود كه از منظر گرايشات عقيدتي و فكري و همچنين جنبه رفتاري رويكرد يكساني با القاعده دارد. با اين حال رفتارهاي اين گروه تروريستي در طول يك دهه گذشته و به خصوص چند سال اخير نشانگر راديكال تر و خشن تر بودن اين گروه در مقايسه با القاعده است و داعش با توجه به جدايي از القاعده و پيدايش اختلافاتي بين آن دو به عنوان مخوف‌ترين و قدرتمندترين گروه تروريستي در عرصه خاورميانه ظهور كرده است. هر چند كه داعش در شكل كنوني آن محصول بحران سوريه و گسترش اختلافات و منازعات منطقه اي بعد از 2011 است، اما ريشه ها و روند قدرت گرفتن آن به دوره پس از صدام در عراق يعني از سال 2003 به بعد مربوط است. حمله آمريكا به عراق در سال 2003 فرصت و فضاي مناسبي را براي حضور و نقش آفريني گروههاي مسلح و تروريستي مختلف از جمله گروههاي مرتبط با القاعده در اين كشور بوجود آورد. بر اين اساس گروههاي مسلح مختلفي به خصوص در سالهاي پس از 2004 در عراق ظهور كرد كه با جذب نيرو و منابع مالي در تلاش بودند كه با نيروهاي نظامي آمريكايي و همچنين نيروهاي عراقي مقابله كنند. يكي از مهمترين اين گروهها جماعه التوحيد و الجهاد بود كه به رهبري ابومصعب زرقاوي در سال 2004 تشكيل شد. پس از آنكه زرقاوي بيعت خود با اسامه بن لادن رهبر القاعده را اعلام كرد به تنظيم القاعده في بلاد الرافدين تبديل شد و همچنين به اين گروه القاعده عراق نيز اطلاق مي شد. زرقاوي بعد از آزادي از زندان در اردن در سال 1999 رهبري بخشي از داوطلبان جهادي در افغانستان را برعهده داشت، اما در سال 2001 از اين كشور به شمال عراق فرار كرد و در آنجا به گروه انصارالاسلام پيوست و سپس با ايجاد القاعده عراق، وفاداري خود به رهبري شبكه جهاني القاعده را بيان داشت. القاعده عراق به تدريج به اصلي ترين گروه تروريستي در عراق تبديل شد و بيشترين انفجارها و اقدامات تروريستي از سوي اين گروه صورت گرفت. از جمله مهمترين اقدامات القاعده عراق كه در پي ايجاد فتنه مذهبي و جنگ داخلي در عراق بود، انفجار حرم شريف امامين عسگرين در سامرا در سال 2006 بود. اين تشكل عمليات تروريستي خود را به اندازه اي افزايش داد كه به يكي از قوي ترين گروههاي مسلح در صحنه عراق تبديل شد و شروع به گسترش نفوذ خود در مناطق گسترده اي از عراق كرد تا اينكه در سال 2006، زرقاوي علنا در يك نوار ويدئويي تشكيل آنچه را " شوراي مجاهدين" خواند به سركردگي عبدالله رشيد البغدادي اعلام كرد. پس از كشته شدن زرقاوي توسط نيروهاي آمريكايي در سال 2006، ابوحمزه المهاجر به سركردگي اين گروه تعيين شد و در پايان همان سال دولت اسلامي عراق به سركردگي ابوعمر البغدادي تشكيل شد. دولت اسلامي عراق به عنوان گروهي تروريستي و شاخه القاعده در عراق در شكل جديد خود تحت رهبري ابوعمر البغدادي تلاشهاي خود براي ايجاد ناامني در عراق را ادامه داد، با اين حال اين گروه از سال 2008 با افول و كاهش قدرت و تاثيرگذاري در عراق مواجه شد. شكل گيري نيروهاي الصحوه يا بيداري از ميان عشاير سني عراق براي مقابله با القاعده عراق و اقدامات نظامي و امنيتي در مقابل آن باعث تضعيف جدي اين گروه شد. در 19 آوريل 2010، نظاميان آمريكايي و عراقي طي يك عمليات نظامي در منطقه الثرثار، منزلي را هدف قرار دادند كه ابوعمر البغدادي و ابوحمزه المهاجر در آن حضور داشتند و پس از درگيريهاي شديد ميان دو طرف، اين منزل هدف حملات هوايي قرار گرفت و در نتيجه آن دو سركرده تروريستها به هلاكت رسيدند. يك هفته بعد، اين گروه تروريستي در بيانيه اي هلاكت البغدادي و المهاجر را رسما اعلام كرد و پس از حدود ده روز، مجلس شوراي دولت اسلامي عراق تشكيل جلسه داد و ابوبكر البغدادي را به عنوان جانشين ابوعمر البغدادي انتخاب كرد. هر چند در اين دوره دولت اسلامي عراق در مرحله ضعف بود، اما بحران سوريه فرصتهاي نويني را براي اين گروه ايجاد كرد و البغدادي با بهره گيري از آن توانست به جايگاه و نقش آفريني عمده اي در معادلات عراق و سوريه بپردازد. بحران سوريه از چند منظر باعث ايجاد فرصت براي گروه تروريستي دولت اسلامي عراق شد. اول اينكه سوريه با توجه به مجاورت جغرافيايي و پيوستگي سرزميني با عراق فضاي عملياتي مناسبي را براي افزايش قدرت و نقش آفريني اين گروه بوجود آورد. دوم اينكه گسترش بحران و رقابتهاي منطقه اي و افزايش تنشهاي مذهبي و فضاي افراط گرايانه در منطقه منابع انساني و مالي گسترده اي را براي گروه دولت اسلامي عراق فراهم ساخت. با توجه به شرايط جديد سوريه ابوبكر بغدادي يكي از معاونان خود به نام ابومحمد الجولاني را به سوريه فرستاد كه منجر به شكل گيري گروه جبهه النصره در سوريه در 2011 شد. جبهه النصره تا سال 2013 به عنوان گروهي وابسته به القاعده در سوريه معروف بود و توانست با جذب نيرو و منابع مالي به يكي از بازيگران مهم معارض در اين كشور تبديل شود. در حالي كه گزارشهاي اطلاعاتي از رابطه فكري و تشكيلاتي اين گروه با شاخه دولت عراق اسلامي پرده برداشت، در نهم آوريل 2013، ابوبكر البغدادي در يك پيام صوتي اعلام كرد كه جبهه النصره امتداد دولت اسلامي عراق است و تشكيل آنچه دولت اسلامي عراق و شام خواند با ادغام جبهه النصره و دولت اسلامي عراق اعلام كرد. اما طولي نكشيد كه يك نوار صوتي منتسب به ابومحمد الجولاني پخش شد كه در اين نوار از رابطه خود با دولت اسلامي عراق سخن گفت، اما وي ايده ادغام با اين گروه را نپذيرفت و بيعت خود را با شبكه القاعده تحت رهبري ايمن الظواهري اعلام كرد. بر اين اساس به رغم تاكيد ايمن الظواهري بر انحلال داعش و فعاليت جداگانه دولت اسلامي در عراق و جبهه النصره در سوريه، البغدادي بر ادامه حيات داعش تاكيد كرد. بر اين اساس بود كه اختلافات مهمي بين البغدادي و ايمن الظواهري و درگيريهاي بين جبهه النصره و داعش رخ داد. با اين حال داعش توانست به نقش آفريني گسترده تري در سوريه بپردازد و جايگاه خود را در اين كشور با تصرف برخي مناطق تثبيت كند. داعش پس از تقويت خود در سوريه بتدريج حضور و نقش آفريني خود در عراق را نيز گسترش داد. داعشي‌ها كه در طول سال 2013 حضور پراكنده اي در عراق داشتند، از ابتداي 2014 نقش خود در اين كشور را بسيار توسعه دادند. بر اين اساس بود كه آنها توانستند بر مناطق گسترده اي از عراق در استان الانبار مسلط شوند و شهرهاي مهم رمادي و فلوجه را به تصرف خود درآورند. هر چند نيروهاي عراقي توانستند مناطق مهمي از جمله رمادي را از كنترل داعش خارج سازند، اما شهرهايي مانند فلوجه همچنان در دست داعش باقي ماند. در حالي كه ارتش عراق در حال تشديد اقدامات اطلاعاتي و نظامي خود براي خارج ساختن داعش از فلوجه بود، مرحله جديدي از عمليات نظامي و پيشرويهاي اين گروه در استانهاي صلاح الدين، نينوا، ديالي و كركوك آغاز شد. داعش بعد از ناكامي در تصرف سامرا به موصل حمله كرد و توانست بر اين شهر مسلط شود. سپس پيشرويهاي داعش به سوي ساير مناطق عراق ادامه يافت و از جمله باعث تسلط بر تكريت شد. در حال حاضر داعش بر مناطق قابل توجهي از سوريه به خصوص قسمتهاي شرقي مانند الرقه و همچنين بخش‌هاي مهمي از مركز و غرب عراق مسلط است. در چنين شرايطي كه با گسترش توان مالي و انساني داعش و همكاري برخي گروههاي محلي با آن همراه است، تهديدات مختلف ناشي از آن در منطقه در حال گسترش است.
جنبش گولن
جنبش گولن طی سالهای اخیر، جریانی در ترکیه رشد کرده که اگر چه خود را وامدار اندیشه‌های سعید نورسی عالم برجسته ترک می‌داند، اما از جهات گوناگون به ارائه الگویی نوین پرداخته است. این جریان که عموماً با نام رهبر آن فتح‌الله گولن آمیخته است، تحت عناوینی همچون جماعت خدمت، جریان نورچی و جماعت گولن نیز شناخته می‌شود. این جریان نه تنها در ترکیه نوین به عنوان یکی از جریان های مهم شناخته شده، بلکه در سطح منطقه نیز جریانی تاثیرگذار محسوب می شود و طی سال های گذشته، رشدی فزاینده در مناطقی همچون بالکان، آسیای مرکزی و قفقاز، افریقا و حتی امریکا داشته است. شخصیت ودیدگاه های گولن درباره گولن و شخصیت او دیدگاه های متفاوتی وجود دارد. برخی از شاگردان گولن به او لقب خواجه افندی داده اند؛ زیرا وی هم تحصیلات سنتی دینی داشته و هم به فلسفه غرب و به ویژه فلسفه کانت تعلقی ویژه دارد. برخی دیگر از افراد جماعت، او را به چشم حضرت مهدی (عج) نگاه می کنند. برخی دیگر او را یک واعظ ساده مذهبی می دانند که بواسطه نوع سخنرانی هایش در میان مردم مشهور شده است. برخی نیز او را یک مصلح بزرگ دینی و پیام آور صلح و آشتی اسلام با دموکراسی تلقی می کنند. مخالفان وی نیز او را فردی دروغگو و فریبکار توصیف می کنند که حتی جرات بازگشت به ترکیه را نیز ندارد. عده ای نیز اعتقاد دارند گولن با شخصیت بت گونه ای که به هوادارانش داده، تصویری نژادپرست، ناسیونالیست و بیگانه از دیگران، از جماعت خود ترسیم کرده است. تکبر و خوار شمردن کسانی که خارج از جماعت هستند، به رویه ای معمولی تبدیل شده است. به نحوی که نزد پیروان این جماعت، غیر از گولن، سایر علمای جهان اسلام بی اطلاع هستند و درک درستی از مسایل ندارند. (DAĞ, 2014) به هر حال فارغ از آنکه قضاوتی درباره تعارف فوق از گولن و شخصیت وی داشته باشیم، واقعیت آن است که امروز نام فتح الله گولن با اصطلاح اسلام روشنگر یا معتدل ترک که بسیاری از پژوهندگان از آموزه هاو جهان بینی آن با عنوان «پارادایم اسلام اجتماعی» یاد می کنند، گره خورده است.( فلاح، 207:1389-205) در حقیقت فتح الله گولن در ترکیه به عنوان پدر اسلام اجتماعی معروف است و وی را بنیانگذار و رهبر جنبش گولن می‌خوانند. همچنین برخی از کتاب های گولن از پرفروش ترین کتاب ها در ترکیه و حتی سایر کشورهای اسلامی بوده اند. مدارس او در بیش از 160 کشور جهان فعالیت می کنند و آراء و افکار وی را به شاگران خود منتقل می کنند. جماعت خدمت(جریان گولن) آنچه امروز به نام جریان گولن یا جماعت خدمت معروف است، حاصل اندیشه ها و تلاش های محمد فتح الله گولن است. وی به عنوان یکی از شاگردان مکتب نورسی، تلاش زیادی جهت مدرن کردن جنبش نور انجام داد. وی که مشهورترین واعظ، نویسنده و تدریس کننده علوم اخلاقی و الهیات ترکیه محسوب می شود، در صدر جریانی قرار گرفته که طی سال های گذشته از تاثیر به سزایی در فضای سیاسی ـ اجتماعی ترکیه و برخی دیگر از کشورهای اسلامی برخوردار بوده است. اگر چه گولن صراحتا نورجی بودن خود را به زبان نیاورده و در سخنرانی ها کمتر از سعید نورسی یاد می کند، باید این حال جریان وی عمدتا جریانی منشعب از جماعت نور تلقی می شود. گولن که هم اکنون در پنسیلوانیای آمریکا زندگی می کند، خطیبی توانا است که از سن 14 سالگی خطابه می کرده است. وی بیشتر آموزش های دینی خود را نزد پدر و در تکیه محله خود نزد علما و متصوفه فرا گرفته است. پدرش علاوه بر زبان عربی و ترکی، زبان فارسی را هم به او آموخت. وی که هیچگاه ازدواج نکرده و مجرد زندگی می کند، بحث های دینی خود را با احساسات، عواطف و بیانی رسا همراه می کند و عیبی نمی بیند که هنگام موعظه، اشکش بر گونه جاری شود. او از طریق فن خطابت و همچنین با شیوه های خاص خود مانند گریه کردن در حال سخنرانی، توجه مخاطبان را به خود معطوف کرده و نورجی ها و دیگر افراد گروه های دینی را تحت تأثیر قرار داده است. از جلسات وعظ او فیلمبرداری می‌شود و این فیلم ها میان هوادارانش دست به دست می چرخد و تکثیر می شود. همچنین مجموعه سخنرانی های فتح الله گولن در قالب کاست و سی دی در مناطق مختلف توزیع می شود. این اقدام که هم پول و هم طرفداران او را افزایش داده است، با مخالفت سایر زعمای حرکت نورجی مواجه شده و اعتراض آنها را برانگیخته است. با این حال فتح الله گولن همچنان به این شیوه تشکیلاتی خود ادامه می دهد و موفق به ایجاد شبکه ای گسترده شده است. ماهیت جریان گولن درباره این جریان، دیدگاه‌های کلان مختلفی وجود دارد. به نحوی که برخی جریان گولن را جریان بومی می دانند که از بطن جامعه و اعتقادات مذهبی مردم ترکیه برخاسته است و برخی دیگر نیز آن را جریانی وارداتی تلقی می‌کنند که توسط امریکا و سایر کشورهای غربی مورد حمایت قرار گرفته است. باید توجه داشت که فتح الله گولن در ترکیه به شخصیت افسانه ای تبدیل شده که حضور، نفوذ و سایه وی و جماعتش در محیط و فضای کلیه اماکن سیاسی، نظامی و امنیتی ترکیه سایه افکنده و وابستگی این جماعت و التزام آن به احکام اسلامی و سیاست های آن بطور واضح و شفاف مشخص نیست. در واقع این جریان به رغم تعدد و تنوع حوزه های فعالیتش، همچنان ناشناخته و مبهم به نظر می رسد و بسیاری از صاحب نظران چه در داخل و چه خارج از ترکیه، نسبت به مقاصد و نیات دراز مدت این جریان اظهار بی اطلاعی می کنند. به نحوی که هیچ کس از میزان قدرت مالی و تعداد طرفداران این جریان اطلاع درستی ندارد و معلوم نیست نفوذ گولن در دستگاه های کلیدی دولتی تا چه حد است و در صورت احراز قدرت بیشتر، چه خط مشی را پیش خواهد گرفت.
جماعت اخوان المسلمين
جماعت اخوان¬المسلمين را مي¬توان مهم¬ترين جنبش اسلامي در جهان عرب طي قرن گذشته محسوب كرد. جنبشي كه حسن البنا در 1928 مصر پديد آورد، ايدئولوژي آن اسلام و در اصول سياسي و اجتماعي خواهان بازگشت به حكومت اسلامي در قرن هاي اوليه است. اين جماعت در زمان تأسيس و شكل‌گيري به عنوان جنبشي اسلام‌گرا در مقابل جريان‌هاي سكولار جهان عرب ظهور كرد. اساس و مبناي شكل‌گيري آن مبارزه با الغاي خلافت و جلوگيري از گسترش الگوي لائيك در جهان اسلام بود. در واقع، در شرايطي كه خلافت اسلامي در قالب امپراتوري عثماني در مركزيت جهان اسلام مضمحل شده بود و جريان‌هاي سكولار و ملي‌گراي عربي و تركي در حال رشد و عرض اندام بودند، حسن البنا با طرح دعوت اسلامي، جنبش جديدي را پايه‌گذاري كرد كه احياي مجدد خلافت در رأس امور و برنامه‌هاي سياسي آن قرار داشت و به همين دليل به كانوني براي جلب مسلمانان در داخل و خارج مصر تبديل شد. در حقيقت جنبش اخوان المسلمين را اصولاً بايد زائيده اوضاع سياسي و اجتماعي تاريخ معاصر مصر در پي رواج تفكر جدايي دين از سياست (سكولاريسم) در ميان روشنفكران و آهنگ احساسات ملي گرايانه براي اصلاح اين كشور در دوران اختناق بعد از انقلاب 1919 مصر بر ضد انگليس دانست. اهداف بنيان گذاران اين جنبش- به ويژه حسن البناء- از يك سو بر ايجاد تحول در اعتقادات اسلامي مسلمانان و بالاخص مصريان از حالتي ايستا و بي تحرك به سمت پويايي و حاكميت تعاليم شريعت بر زندگي اجتماعي و سياسي مصر و از سوي ديگر بر يگانگي مسلمانان در برابر استعمارگران غرب كه كشورهاي اسلامي را مورد تجاوز قرار داده بودند، دور مي زد. حسن البناء رهبر جنبش تلاشهاي خود را در سه مرحله «تبليغ»، «جذب و سازماندهي» و «مرحله عملي» آغاز نمود. اصولي كه حسن البناء بر آن اعتقاد داشت عبارت بودند از:1 ـ «اجتناب از جدال‌هاي مذهبي و فرقه‌اي» (از زماني كه جماعت تقريب بين مذاهب اسلامي تأسيس شد حسن البناء و ايت‌الله قمي در تأسيس آن سهيم بودند همكاري ميان اخوان‌المسلمين و شيعيان برقرار شد كه در نهايت به ديدار نوّاب صفوي در سال 1954م. از مصر منجر گرديد. حسن البناء در مراسم حج 1948 با ايت‌الله كاشاني ديدار كرد و ميان آنها تفاهم برقرار گرديد و برخي از دانشجويان شيعه كه در مصر تحصيل مي‌كردند به جنبش اخوان‌المسلمين پيوستند)؛ 2 ـ «سياست گام به گام»: در نگاه وي جنبش قبل از آنكه به هدف غايي خويش برسد، بايد اين مراحل را (تبليغ، بيان و تفسير؛ عمل و نتيجه‌گيري) را گام به گام طي نمايد؛ 3 ـ «استفاده از نيروهاي مختلف براي تحقق اهداف»؛ 4 ـ «برپايي حكومت اسلامي»: اخوان‌المسلمين حكومت را براي خود نمي‌خواهد، بلكه حامي كساني مي‌باشد كه بتوانند مسؤوليت حكومت را بر عهده بگيرند و قوانين قرآن را اجرا نمايند و اگر چنين فردي پيدا نشد، تشكيل حكومت يكي از برنامه‌هاي اخوان‌المسلمين خواهد بود؛ 5 ـ «مقاومت در برابر تجاوزگران». جنگ جهاني دوم و پيامدهاي مصر، روند تصاعدي نفوذ اخوان المسلمين را در مصر گسترش داد، تشكيلات اخوان المسلمين سازمان يافته‌تر و مواضع سياسي و ايدئولوژيك آنها منسجمتر گرديد. بعد از جنگ سازمان از وضع آشفتة حزب وفد استفاده نمود و خود را به عنوان سازمان انقلابي و مخالف نظام موجود معرفي كرد و پايگاه‌هاي توده‌اي حزب وفد را به سرعت تصرف كرد. بر اثر دسيسه‌ها و برخي اقدامات خودسرانه كه بعضي از افراد در سازمان عليه دولت انجام مي‌دادند، دولت در سال 1948م با سيزده مورد اتهام به سازمان در مورد فعاليتهاي تروريستي، توطئه عليه سرنگوني نظام سلطنتي مصر، جمع‌آوري مهمّات و... سازمان را منحل اعلام نمود و حسن البناء در توطئه‌اي سازمان يافته در فوريه 1949م ترور گرديد. اخوان‌المسلمين با توجه به رسالت فراكشوري خود كه به ويژه در مقابله با جهت گيري رو به گسترش ملي‌گرايي سكولار خلاصه مي شد؛ در مصر محدود نماند و به كشورهاي مختلف جهان عرب سرايت كرد و به تدريج در ساير كشورهاي عربي شكل گرفته و گسترش پيدا كرد. در اين زمينه دو مرحله را مي‌توان مشخص كرد. مرحله اول، رشد فزاينده توجه و تمايل به دنياي اسلام و به ويژه معضلات سياسي آن و درگيري مستمر با اين مشكلات؛ مرحله‌اي كه قبل از سال 1937 آغاز شده بود. مرحله دوم تاسيس شعب گوناگون اخوان‌المسلمين در خارج از مصر بود، به نحوي كه اين جنبش در حال حاضر در بسياري از كشورها بويژه در خاورميانه و شمال آفريقا، شاخه هاي اين جنبش فعال مي باشد.
گروه طالبان
طالبان به عنوان يكي از پديده‌هاي تاريخ معاصر افغانستان، در پي رقابت قدرت‌هاي بزرگ و پس از اشغال افغانستان توسط شوروي، در سال 1373 حكومت را در افغانستان به دست گرفت و با آموزش و حمايت‌هاي بي‌دريغ كشورهاي منطقه نظير پاكستان و عربستان سعودي تا سال 1380 در قدرت باقي ماندند. پس از اشغال افغانستان توسط شوروي در 7 دي 1357، مبارزان افغان به مبارزه عليه اشغالگران شوروي پرداختند و سرانجام نيروهاي ارتش سرخ در بهمن 1367 خاك افغانستان را ترك كردند. با خروج ارتش سرخ از افغانستان، ايالات متحده به قرارداد ژنو وفادار نماند و از مجاهدان افغاني به دليل رقابت و خصومت با شوروي حمايت كرد. بدين ترتيب افغانستان به ميدان رقابت قدرت‌هاي بزرگ در جنگ سرد تبديل شد. با پايان جنگ سرد و خروج شوروي از افغانستان و در پي تغييرات داخلي در پاكستان، اين كشور اقدام به تأسيس هزاران مدرسه ديني با گرايش سلفي ديوبندي كرد كه با حمايت كشورهاي عربي حوزه خليج فارس به ويژه عربستان همراه بود. نقش پاكستان در ايجاد، پرورش و حمايت از گروه افراطي طالبان كاملاً آشكار است. منافع ملي پاكستان در افغانستان نيز توسط گروههاي دست‌نشانده پشتون كه در مناطق شمال غربي پاكستان و در مرز با افغانستان زندگي مي‌كنند، تأمين مي‌شود. زماني كه احزابي مثل حزب اسلامي حكمتيار ديگر نتوانستند خواسته‌ها و منافع پاكستان را تأمين كنند، گروه‌هايي از جنگجويان مناطق قبايلي پاكستان به رهبري بيت‌الله محسود در وزيرستان جنوبي متحد شدند و جنبش طالبان پاكستان را در دسامبر 2006 پايه‌گذاري كردند . به نظر مي‌رسد در تحليل شكل‌گيري طالبان بايد مؤلفه‌هايي مانند شكنندگي اجتماعي، سنت‌هاي پايدار و انعطاف‌ناپذير مذهبي، فقر فرهنگي و اقتصادي، تعصب قبيله‌اي و سلحشوري عشيره‌اي، سخت‌گيري اخلاقي، ساخت كشمكش‌پرور قومي، ملي و مذهبي و نيز دخالت بازيگران خارجي كه مقاصد، منافع، ديدگاه‌ها، اولويت‌ها و نگراني‌هاي نامتقارن، متفاوت و متعارض دارند، مورد توجه قرار گيرد. ايدئولوژي طالبان عقايد افراطي مذهبي دارند و به ديوبنديه كه به آموزه‌هاي وهابي نزديك مي‌باشد، وابسته‌اند. اين جنبش افراطي تاكنون توضيحات مشخص و واضحي درباره آرمان‌هاي خود نداده است؛ هر چند كه اعتقاد خود در تشكيل امارت اسلامي را به صورت آشكار اعلام مي كند. احمد رشيد در اين باره مي‌گويد: «شناخت پديده طالبان به دليل تعدد گروههاي وابسته به آنها در مناطق قبايلي و آزاد پاكستان، ساختار سياسي، رهبري و فرايند تصميم‌گيري، دشوار به نظر مي‌رسد. با اينكه در دين اسلام آيات و احاديث محكمي وجود دارد كه كشتن انساني بي‌گناه را به مثابه قتل همۀ انسان‌ها دانسته‌اند، اما حاميان و رهبران طالبانيسم ادعا مي‌كنند در راستاي اجراي دقيق قوانين و سنت اسلام و تشكيل خلافت و حكومت اسلامي به اين اقدامات دست مي‌زنند و پيروان خود را مقيد و ملزم به اطاعت از دستورهاي دين اسلام مي‌كنند». بنابراين مهمترين اصل در انديشه سياسي گروههاي بنيادگراي افراطي از جمله طالبان، احياي امارت اسلامي است. در حال حاضر، طالبان پاكستان كه به نوعي از اعقاب فكري جمعيت علماي هند به شمار مي‌رود، طرح احياي امارت اسلامي را در پاكستان دنبال مي‌كند. در تئوري خلافت و امارتِ مطلوب طالبان، مردم و احزاب جايگاهي ندارند. تعدادي از سران قبايل و نخبگان ديني با عنوان اهل حل و عقد گرد هم مي‌آيند و فردي را براي اين پست نامزد مي‌كنند؛ آن‌گاه تمام اختيارات كشور به شخص خليفه يا اميرالمؤمنين منتقل مي‌شود. مخالفت با مفاسد فرهنگ و تمدن غربي يكي از شعارهاي اساسي تمام گروههاي اسلامي است؛ اما آنچه بنيادگرايي افراطي از نوع طالبان را از ساير گروههاي اسلامي جدا مي‌سازد، نفي مطلق مدنيت غربي است. گروههاي اسلامي ديگر نظير اخواني‌ها نقادانه به تمدن غربي مي‌نگرند و ضمن رد جنبه‌هاي منفي، از جنبه‌هاي مثبت آن استقبال مي‌كنند؛ اما طالبان و مكتب‌هاي ديوبندي و وهابي با هر نوع دستاورد تمدن غربي مخالفت مي‌كنند. برخورد غيرنقادانه در پذيرش يا نفي فرهنگ غربي، مشكلات بي‌شماري به همراه دارد. مخالفت تعصب‌آميز طالبان با تلويزيون، وسايل تصويربرداري، لباس فرنگي، سينما و امثال آن نشانۀ آشكار روحيه ستيزه‌جويي آنان با مظاهر تمدن غربي است. طالبان تلويزيون و سينما را ابزاري شيطاني مي‌داند. مولانا فضل‌الله، رهبر طالبان پاكستان، نيز تلويزيون را ابزار لهو و لعب كه مشروعيتي در دين ندارد، دانسته است. گروه اجراي مقررات اسلامي يا تنفيذ الشريعه كه بر دره سوات مسلط شده‌اند، تحصيل را براي دختران در اين منطقه ممنوع كرده‌اند. به دستور مولانا فضل‌الله، بيش از 170 مدرسه و ساختمان دولتي در اين منطقه تخريب شده‌اند. در اعلاميه‌اي كه در 2 بهمن 1387 در روزنامه محلي دي نيوز پاكستان منتشر شد، طالبان پاكستان به طور كامل حضور دختران را در مدارس منطقه دره سوات ممنوع اعلام كرد. به اين ترتيب، بيش از 400 مدرسه خصوصي دخترانه بسته شد. دست‌كم 10 مدرسه دخترانه كه پس از 26 دي 1387 همزمان با اتمام ضرب‌العجل اعلام‌شدۀ طالبان فعال بودند، در شهر مينگورا منفجر شدند و بيش از 170 مدرسه و ساختمان دولتي مورد حمله قرار گرفتند. از پيچيدگي‌هاي اساسي بينش طالبان، روح تعبدگرايي و قداست‌بخشي به دستاوردهاي كلامي و فقهي پيشينيان است. بنيادگرايي افراطي دوران صدر و ميانه اسلام را دوره طلايي و مصون از هر نوع خطا تلقي و درباره تفاسير و تأويل‌هاي ديني اين دوره اعتقادي جزم‌گرايانه دارد. اجتهاد و انبساط تازه در اين مكتب جايگاهي ندارد و مردم عموماً موظف به پيروي مقلدانه از كلمات و گفتار علماي سلف هستند. برداشت صرفاً تقليدگرايانه آنها از دين سبب بدبيني و حتي دشمني آنان با الگوهاي زندگي رايج در دنياي معاصر جهان اسلام شده است. تنها الگوي مطلوب نزد بنيادگرايان افراطي، الگوي زندگي جوامع روستايي قرون اوليه اسلامي است. رفتار خشك و متحجرانه آنان با زنان و نوع نگرش‌شان به نقش اجتماعي و تربيتي زن در جامعه، ريشه در همين روح سلفي‌گري آنها دارد كه با ضروريات زندگي كنوني كاملاً بيگانه است. همچنين تفسير آنان از مفاهيمي مانند توحيد و شرك، كه اساس انديشه كلامي بنيادگرايي افراطي را تشكيل مي‌دهد، در مغايرت آشكار با تفاسير رايج آن مفاهيم نزد ساير مكاتب اسلامي است.
رژيم صهيونيستي
شاباك يا به صورت مخفف شين بت يا شين بث، سرويس ضد اطلاعات و امنيت داخلي اسراييل است. شين بت خلاصه كلمه ‹‹خدمت به امنيت›› است. ايسر هرئيل از زمان شكل‌گيري اين سازمان تا سال 1952م. رئيس آن بود. نامبرده بعدها به رياست موساد هم رسيد. اين سازمان مسئول جمع آوري اطلاعات درباره سازمانهاي اطلاعاتي خارجي مربوط به دول دوست و دشمن و فعاليتهاي آنها و تأمين امنيت مقامات و تأسيسات اسراييلي، تحقيق درباره خرابكاري عليه دشمنان داخلي و خارجي، از جمله خرابكاري و تروريسم در اسراييل و خارج است.
وهابیت
وهابیت مسلکی است که در سال ۱۱۴۳ هجری قمری در شبه جزیره ی عرب بوجود آمده است و در بسیاری از اصول عقاید و احکام شرعی با مذاهب دیگر تفاوت دارد. پیروان این مسلک را «وهابی» گویند.
اكراد
قوم كرد نژادي با سابقه اند ، اما خاستگاه اين قوم دقيقا روشن نيست و صاحبنظران در باره ي منشاء و خاستگاه آنان اختلاف جدي دارند . در مورد نژاد آنان نيز بحث و گفتگو وجود دارد ، عده اي نژاد آنان را توراني و سامي مي خوانند ، گروهي آنان را از نژاد آريايي و ايراني اصيل مي دانند . شماري از عوامل سياسي و تاريخي اين قوم را متفرقه و پراكنده ساخته كه هم اكنون در چند كشور كه مهمترين آن ايران ، تركيه و عراق است زندگي مي كنند .
شیعیان علوی
علویان از اقلیت های مهم و موثر در جامعه ترکیه محسوب می شوند که حدود 20 درصد از جمعیت 78 میلیونی ترکیه را تشکیل می دهند. آنها در دوره امپراتوری عثمانی مورد سوظن شدید بودند و امنیت هویتشان به خطر افتاد و آسیب جدی دیدند اما دوره جمهوریت و آتاتورک را که حاکمیت بر مبنای سکولاریسم شکل گرفت؛ فرصتی برای بازنمایی هویتی یافته و با همراهی با حاکمیت از فضای تنش خارج شدند. هر چند که این اقلیت هیچ وقت نتوانست با هویت مکتبی خویش سهم سیاسی و فرهنگی در ترکیه کسب نماید. هویت سیاسی آنها بر مبنای مقتضات زمان، مکان و عوامل موثر بر آن، جلوه های متفاوتی داشته و از ملی گرایی تا چپگرایی سیالیت یافته است تا اینکه در یک دهه اخیر به شدت در تکاپوی هویت طلبی سیاسی خود هستند
New node
انقلاب بحرین
تاریخ بحرین در چند دهه گذشته همواره مواجه با اعتراضات مداوم مردم علیه رفتار تبعیض آمیز و تمامیت خواه رژیم سلطنتی آل خلیفه بوده است؛ به نحوی که این کشور کمتر روی آرامش و ثبات سیاسی به خود دیده است. انقلاب 14 فوریه 2011 میلادی مردم بحرین هر چند سه روز پس از سقوط حسنی مبارک در مصر و همراه با موج خیزش‌های مسلمانان علیه رژیم‌های دیکتاتوری آغاز شد اما با نگاهی دقیق‌تر ریشه های این انقلاب مردمی را حداقل باید از دهه 1970 میلادی و نوع رفتار خاندان حاکم بر این کشور با مردم مورد مطالعه قرار داد.
New node
روز جهانی قدس
undefined
تحولات ترکیه
undefined
آزادسازی موصل
آزادسازی موصل یا نبرد بازپس گیری موصل از اشغال گروه تروریستی داعش، عملیات نظامی منظم و کلاسیکی است که از روز دوشنبه ۱۷ اکتبر ۲۰۱۶ به فرمان حیدر العبادی نخست وزیر عراق برای پس گرفتن موصل از سیطره داعش آغاز شد. موصل مرکز استان نینوا و دومین شهر بزرگ عراق در تابستان ۲۰۱۴ به اشغال گروه داعش درآمد و از آن زمان ابوبکر بغدادی، خلافت خودخوانده خود را در این هشر استقرار نمود. عملیات آزادسازی موصل از نوع جنگ‌های شهری منظم به شمار می‌رود.
آزادسازی حلب
پس از آن که دیدبان حقوق بشر سوریه مستقر در لندن؛ اوایل هفته جاری اعلام کرد که 60 درصد از مناطق شرقی حلب توسط ارتش سوریه از اشغال گروه‌های تروریستی آزاد شده است، حال منابع خبری امروز اعلام کرده‌اند؛ با پیشروی سریع و برق آسای ارتش سوریه طی چند روز گذشته، مناطق تحت کنترل دولت سوریه در شرق حلب، به میزان 80 درصد رسیده است.
New node
