پیشتر هم عادل الجبیر، وزیر امور خارجه کنونی عربستان در زمانی که سفیر سعودی در ایالات متحده بود گفت که چندان دور از ذهن نیست در صورتی که عربستان ببیند باید با ایران برخوردار از توانایی تولید سلاح هسته ای برخورد کند، خود نیز برای دستیابی به سلاح هسته ای تلاش های تازه ای را آغاز کند.
این باور وجود دارد که عربستان نزدیک به 60 درصد بودجه برنامه هسته‌ای پاکستان را تأمین مالی کرده است، به این شرط که بتواند طی مدت کوتاهی کلاهک‌های هسته‌ای (از پاکستان) خریداری کند. در این چارچوب؛ عربستان در طول سه دهه گذشته بخش بزرگی از برنامه هسته ای پاکستان را تامین مالی کرده است. دولت عربستان کمک‌های مالی را در اختیار صنایع دفاعی پاکستان قرار داده و به گفته کارشناسان غربی به آزمایشگاه‌های ساخت تجهیزات موشکی و هسته‌ای این کشور کمک کرده است. بازدید سلطان بن عبدالعزیز آل سعود، وزیر دفاع وقت عربستان در سال‌های۱۹۹۹ و ۲۰۰۲ از مرکز تحقیقات هسته‌ای پاکستان مهر تأییدی بر نزدیکی روابط نظامی دو کشور بوده است.
گری سیمور مشاور باراک اوباما در زمینه خلع سلاح معتقد است که سعودی‌ها معتقدند نوعی تفاهم میان آنها و پاکستان وجود دارد، و در بدترین حالت خواهند توانست از پاکستان سلاح‌های اتمی دریافت کنند. در مقابل اما یکی از مسئولان وزارت دفاع عربستان گزارش های رسانه ای درباره تلاش عربستان سعودی برای دستیابی به سلاح هسته ای از پاکستان را بازتاب نگرانی های رو به افزایش عربستان از دستیابی ایران به توانایی ساخت سلاح هسته ای دانسته، اما در عین حال تاکید کرد، آن چه این روزها در برخی رسانه ها زده می شود، صرفا پیش بینی است و به هیچ وجه نمی توان به این اخبار توجه کرد. وزیر خارجه پاکستان نیز در واکنش به انتشار اخباری مبنی بر احتمال فروش دانش هسته‌ای به عربستان، محتوای این گزارشات را «بی‌اساس و دروغ» خوانده است.
فارغ از تایید یا رد این اظهارات رسمی و غیررسمی باید توجه داشت که سعودی ها با درکی که از روند تحولات منطقه و همچنین افزایش قدرت ایران در جهان عرب پیدا کرده اند، به بازبینی نگاه خود به محیط پیرامونی پرداخته و تلاش هایی را در این خصوص بویژه در موضوع نیروگاه های هسته ای انجام داده اند. امضای این قراردادها با فرانسهف چین و کره جنوبی بوده و در این میان حفظ ارتباطات با پاکستان برای خرید دانش هسته ای و دانشمندانی که بتوانند تکنولوژی عربستان را به پیش ببرند.
سعودی ها با ناامیدی از شکست پروژه خاورمیانه عاری از سلاح های هسته ای و همچنین فقدان ظرفیت های بومی راهبردی در دستیابی به فناوری هسته ای، به این نتیجه رسیده که می بایستی این ضعف راهبردی را با توسل به یک قدرت برخوردار از سلاح های هسته ای تامین کنند. حال فرانسه، چین و بخصوص پاکستان از جمله قدرت های هسته ای هستند که سعودی ها امید دارند بتوانند این موضوع را محقق کنند.
بنظر نمی رسد که صرف ارتباطات هسته ای با قدرت های هسته ای جهان، دلیلی بر تحقق این امید سعودی ها باشد، چرا که عربستان عضو «ان.پی.تی» بوده و پروتکل الحاقی و نظام بازرسی ها را نیز امضاء کرده است. همچنین آمریکایی ها نیز هرگونه تحرک سعودی ها در این موضوع را با دقت رصد می کنند، بویژه که پیدا شدن رقبای هسته ای برای اسرائیل و به راه افتادن مسابقه هسته ای، کاملا روند موازنه و توان ضربه اول آمریکا را از بین برده و خاورمیانه را با نظام جدیدی مواجه خواهد کرد که هیچ مطلوبیتی برای غربی ها نخواهد داشت.
