الوقت- درحالی که جمع‌بندی سازمان‌های اطلاعاتی و امنیتی ایران نقش آفرینی کشورهای غربی برای جنگ‌آفرینی و تجزیه کشور به عنوان برنامه نهایی این دولت‌ها مورد تأکید قرار داده اند، در تازه ترین نمود از این تلاش، کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل روز چهارشنبه قطعنامه کانادا درباره «وضعیت حقوق بشر در ایران» را به تصویب رساند. این قطعنامه که در آن ایران به تبعیض علیه اقلیتها متهم شده با ۷۹ رأی موافق، ۲۸ رأی مخالف و ۶۸ رأی ممتنع به تصویب رسیده بود. این قطعنامه برای تصویب نهایی ماه آینده به مجمع عمومی ارسال خواهد شد. در این نشست جنجالی دیپلماتهای غربی همگی همسو با این قطعنامه کانادایی، ادعاهای خود را درباره وضعیت حقوق بشر و نیز حوادث و نارآمی‌های اخیر در ایران بیان کردند که با واکنش مخالف دیپلماتهای شرقی مواجه شد.
نماینده کانادا در سازمان ملل با حمایت از اغتشاشات و اقدامات تروریستی آشوبگران و گروهک‌های تجزیه طلب گفت که خواسته‌های آنان مشروع است و این امر نیازمند حمایت بین‌المللی است.
قطعنامه‌های مجمع عمومی سازمان ملل، برخلاف قطعنامه‌های شورای امنیت، انضباطی یا الزام‌آور نیستند و از آنها با عنوان تدابیر توصیه‌ای یاد می‌شود اما واشنگتن و متحدانش سعی دارند تا با اینگونه اقدامات در مقر سازمان ملل، جامعه جهانی را علیه ایران تحریک کنند و از این طریق تروریست‌ها و اغتشاشگران را به تداوم اقدامات خود تشویق و ترغیب نمایند.
ناصر کنعانی، سخنگوی وزرات خارجه ایران در واکنش به تصویب قطعنامه وضعیت حقوق بشر در ایران گفت که قطعنامه حقوق بشری علیه ایران فاقد وجاهت قانونی و مردود است و این اقدام نه تنها کمکی به ارتقای وضعیت حقوق بشر در سطح جهانی نمی‌کند، بلکه صرفا موجب استمرار توسل به کلیشه سازی‌های منفی و برچسب‌زنی سیاسی علیه کشورهای مستقل می‌گردد.
غرب به سرکردگی آمریکا از آغاز حوادث داخلی در ایران در دو ماه گذشته، تمام تمرکز خود را بر این ناآرامی‌ها قرار داده و کارزار سیاسی- تبلیغاتی و اطلاعاتی علیه ثبات ایران به راه انداخته است. در این میان کانادا به یکی از پیشقراولان جبهه سیاسی غرب برای دمیدن در آتش آشوب‌ها در ایران بدل شده است و شمشیر را علیه تهران از رو بسته است.
کانادا آتش بیار معرکه
علاوه بر تنظیم قطعنامه علیه ایران، کانادا در اوایل مهرماه هم به مخالفان اجازه داد تا در این کشور راهپیمایی ضد ایرانی برگزار کنند و به ادعای خودشان در این تظاهرات 50 هزار نفر حضور داشتند که بدون هیچ گونه ممانعتی از سوی نیروهای امنیتی شعارهای ضد ایران سر دادند و در پایان بیانیه‌ای را در حمایت از اغتشاشات و آشوبگران و در محکومیت سرکوب این افراد صادر کردند.
جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا که این روزها پرچمداری حقوق بشری علیه ایران را به دست گرفته است، بارها به سیاه‌نمایی علیه تهران پرداخته و با حمایت از آشوبگران، سعی دارد آتش اغتشاشات را همچنان داغ نگه دارد. ترودو حتی در راهپیمایی ضد ایرانی در کانادا هم در جمع مخالفان حاضر شد و با آنها عکس یادگاری نیز گرفت تا نشان دهد که در دشمنی با جمهوری اسلامی، هیچ ملاحظه‌ای به خرج نمی‌دهد.
ترودو درحالی فضا را برای برگزاری اعتراضات ضد ایرانی فراهم می‌کند که برای مردم کشورش که اعتراضاتی را علیه سیاستهای آمریکا و انگلیس و به خصوص خاندان سلطنتی این کشور برگزار می‌کنند به نیروهای امنیتی کانادا دستور می‌دهد تا با قاطعیت با آنها برخورد کنند تا مبادا خم به ابروی دولتمردان کاخ سفید و لندن بیاید و با این اقدام استاندارد دوگانه خود در برخورد با دوستان و کشورهای غیردوست را علنا نشان می‌دهد.
کانادا همچنین در هفته‌های اخیر تحریم‌هایی را علیه مقامات و دیپلماتهای ایرانی اعمال کرده آنهم در شرایطی هیچگونه رابطه سیاسی میان دو کشور وحود ندارد و طبیعتاً هیچ مقام و دیپلمات ایرانی در این مدت به کانادا سفر نکرده است. بسیاری از مردم در ایران که طی سالهای گذشته با تحریمهای اقتصادی غرب طعم حقوق بشر غربی را در سفره‌های خود به خوبی چشیده‌اند، معتقدند که اگر دولت جاستین ترودو واقعا دلسوز ملت ایران است به جای تصویب قطعنامه و پیوستن به تحریمهای اقتصادی آمریکا، بهتر است مفسدان اقتصادی ایرانی که سالهاست در خاک این کشور اقامت دارند را به تهران تحویل دهد. اشخاصی که صدها میلیون دلار از سرمایه کشور را برداشته و از ایران فرار کرده‌اند و با وجود درخواستهای جمهوری اسلامی برای بازگرداندن این افراد از طریق پلیس اینترپل اما اوتاوا تاکنون از تحویل آنها خودداری کرده است و حتی از این مفسدان اقتصادی به خوبی حفاظت می‌کند.
کانادا بزرگترین ناقض حقوق بشر در جهان
کانادا درحالی از سیاستهای حقوق بشری ایران انتقاد می‌کند که روی همه جنایتکاران تاریخ را در سراسر جهان سفید کرده است. این کشور که دنباله رو سیاستهای آمریکا و انگلیس در جهان است و سیاست خارجی خود را با اربابان خود هماهنگ می‌کند شریک جرم غربیها در کشتار مردم افغانستان و جاهای دیگر است و از اینرو، در زمره بزرگترین ناقضان حقوق بشری و انسانی قرار دارد.
به گزارش «Canadian dimension»، کانادا از سال ۲۰۰۵ در یک رسوایی شکنجه بازداشت‌شدگان در افغانستان دخالت داشته است که یکی از پیامدهای آن آسیب بسیار جدی به وجهه بین‌المللی کانادا بوده است و شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این رسوایی به بالاترین سطوح دولت کانادا نیز میرسد. بر این اساس، در طول مداخله ارتش کانادا در افغانستان، نیروهای کانادایی عمداً زندانیان افغان را به اداره امنیت ملی افغانستان، سرویس مخفی ملی، تحویل می‌دادند، اگرچه مقامات عالی رتبه نظامی و دولتی کانادا می‌دانستند که به طور سیستماتیک از شکنجه استفاده می‌کنند.
در سال ۲۰۰۹، دفتر کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان در قندهار تخمین زد که از هر سه زندانی که توسط کانادایی‌ها تحویل داده می‌شود، یک نفر در زندان‌های محلی مورد ضرب و شتم یا حتی شکنجه قرار گرفته است. به همین منظور، فاتو بنسوده، قانونگذار پیشین کانادا چند سال پیش از دادگاه لاهه خواست تا جنایات کانادا را هم در تحقیقات پیرامون ارتکاب جرایم جنگی در افغانستان مورد بررسی قرار دهد. اخیرا نیز دادگاه لاهه گفته به غیر از آمریکا، جنایات جنگی اعضای ناتو در افغانستان را بررسی خواهد کرد و شاید اسناد محرمانه دیگری از جنایات این کشور در افغانستان نیز برملا شود.
علاوه‌براین، در یک دهه گذشته بارها گورهای دسته جمعی از کشتار بومیان کانادا در قرون گذشته کشف شده است که نشان می‌دهد حاکمان سابق این کشور چه جنایت‌هایی در حق بومیان این کشور مرتکب شده‌اند. در آوریل 2019، سه مکان قبرستان در مدرسه شبانه‌روزی بومیان در کانادا کشف شد که دهها کودک در آن دفن شده بودند. در فاصله ماه می تا ژوئن ۲۰۲۱، بقایای بیش از 1000 نفر از بومیان، از جمله صدها کودک در مدارس شبانه روزی کانادا کشف شد. این مدارس در قرون گذشته تحت سلطه کلیسا بودند و گفته می‌شود در مدت 120 سال، حدود 150 هزار کودک بومی کانادا در این مدارس تحصیل کرده‌اند که هزاران نفر از آنها به طور مخفیانه کشته شده‌اند. گزارش کمیسیون حقیقت و آشتی تعداد گورهای بدون علامت در کانادا را ۳۲۰۰ قبر تخمین زده است.
افشای این گورهای دسته جمعی علاوه بر خشم بومیان این کشورف صدای سازمان ملل را هم درآورد و سخنگوی دبیرکل این سازمان گفت که این مسئله شوکه کننده و به مثابه باز شدن مجدد زخم‌هایی دردناک است. حتی پاپ فرانسیس هم که چند ماه پیش به کانادا سفر کرده بود، به خاطر این جنایات هولناک از بومیان این کشور عذرخواهی کرد. کشف این گورها چنان فاجعه بار بود که جاستین ترودو هم در سخنانی از این مسئله ابراز شرمساری کرد.
کانادا درحالی مدعی دفاع از حقوق اقلیتها در ایران شده است که در خود این کشور آزادی اقلیتهای دینی در این کشور وجود ندارد و مسلمانان بارها به صورت قانونی مورد تعرض قرار گرفته‌اند. محدودیت برای افراد باحجاب و مسلمان در کانادا چنان گسترده و تبعیض آمیز است که آنها از بسیاری از خدمات اجتماعی و دولتی محروم هستند. با درنظر گرفتن وضعیت حقوق بشری در کانادا در ارتباط با اقلیتهای دینی و نژادی، باید گفت که این کشور نه تنها درباره حقوق بشر در سایر کشورها نمی‌تواند قضاوتی بکند بلکه باید در قبال جنایاتی که خود در این زمینه مرتکب شده است باید پاسخگو باشد و در اصل باید در جایگاه متهم قرار گیرد نه شاکی.
