به گزارش الوقت، "ایهود باراک"، نخست وزیر اسبق رژیم صهیونیستی در گفتگویی با روزنامه "تاگس اشپیگل" درباره جنگ 33 روزه با حزب الله لبنان در سال 2006 گفت: خون ریزی های ما در این جنگ بی فایده بود. ما باید در خاورمیانه آماده باشیم که قربانی بدهیم اما باید ارزش آن را داشته باشد. ما در آن زمان سیستم دفاعی گنبد آهنین را نداشتیم.
وی عقب نشینی رژیم صهیونیستی از جنگ 33 روزه را درست دانست و گفت: این تصور که اگر ما در آن زمان در لبنان می ماندیم فلسطینیان تسلیم می شدند دیدگاه بی معنی است. در ضمن ما در جریان انتفاضه دوم نمی توانستیم در کرانه باختری عملیات های ضروری را پیش ببریم.
وی جنگ 33 روزه علیه لبنان را البته عامل قدرتمندتر شدن حزب الله دانسته و گفت: حزب الله در مبارزات با ما نیروی نظامی خود را بهبود بخشید.
ایهود باراک همچنین به قدرت گرفتن زرادخانه های موشکی حزب الله بعد از جنگ 33 روزه در سال 2006 و 10 برابر شدن آن اشاره کرد.
باراک در بخش دیگری از این گفتگو راه حل دو دولتی برای حل مناقشات با فلسطینیان را همچنان امکان پذیر دانسته و آن را تنها راه حل دانست.
وی راه حل تک دولتی و الحاق کامل سرزمین های اشغالی را به نفع اسرائیل ندانست.
تابستان سال ۲۰۰۶ بود که رژیم صهیونیستی در ادامه خوی تجاوزگری خود ابتدا به جنوب لبنان و سپس به مناطق دیگر این کشور حمله کرد، ولی نتیجه این حمله دقیقاً مخالف پیش بینی اشغالگران و با پیروزی حزب الله به پایان رسید؛ پیروزی که رویای "نیل تا فرات" صهیونیستهای افراطی را برباد داد.
قرار بود بر اساس توافق سال ۲۰۰۴ رژیم صهیونیستی با حزب الله لبنان، این رژیم شماری از اسرای لبنانی، فلسطینی و مسلمان را آزاد کند، ولی برخلاف این توافق، صهیونیست‌ها سه اسیر لبنانی را آزاد نکردند، از این رو حزب‌الله برای آزادی آنها، در جولای ۲۰۰، در عملیات "الوعد الصادق" دو نظامی اسرائیلی را اسیر کرد.
در سال ۲۰۰۴ حزب‌الله و رژیم صهیونیستی، پس از مذاکرات غیرمستقیم متعهد به تبادل اسراء میان خود شدند. در این تبادل ۴۳۶ اسیر مسلمان از کشورهای مختلف به همراه پیکر ۵۹ شهید از افراد مقاومت در مقابل یک اسیر زنده و جنازه سه نظامی صهیونیست، مبادله شدند.
رژیم صهیونیستی برخلاف توافق انجام شده، سه نفر از اسیران مورد توافق از جمله "سمیر قنطار" را آزاد نکرد؛ "سید حسن نصرالله" دبیر کل حزب الله در روز آزادی اسراء اعلام کرد که راه آزادی آن سه نفر مورد نظر، گرفتن اسیرانی دیگر از صهیونیست‌ها است.
نیروهای حزب‌الله در مرز لبنان و فلسطین اشغالی در ۲۱ تیر ۱۳۸۵ عملیات الوعده صادق را برای آزادی باقی‌مانده اسرای لبنانی به ویژه قنطار (که در ۲۰ دسامبر ۲۰۱۵ در سن ۵۳ سالگی بر اثر حمله موشکی رژیم صهیونیستی در جرمانا، در نزدیکی دمشق سوریه به شهادت رسید) آغاز کردند.
صبح دوازدهم جولای ۲۰۰۶ برابر با ۲۱ تیرماه ۱۳۸۵ نیروهای حزب‌الله به یک خودرو نظامیان رژیم صهیونیستی در مرز لبنان و سرزمین‌های اشغالی حمله کرده و دو نظامی صهیونیست را به اسارت گرفتند. تعدادی از نظامیان صهیونیست برای جلوگیری از انتقال این اسراء، وارد عمل شدند، اما خودرو این نظامیان منفجر شد و تعدادی دیگر از صهیونیست‌ها کشته شدند؛ در مجموع این عملیات، هشت نظامی صهیونیست کشته و دو تن نیز اسیر شدند.
حزب‌الله از همان ابتدا برای مبادله اسرای نظامیان صهیونیست با باقی‌مانده زندانیان لبنانی اعلام آمادگی کرد، اما ارتش صهیونیستی بدون توجه به این موضوع، عملیات نظامی را برای نجات دو نظامی اسیر خود آغاز کرد.
رژیم صهیونیستی در مقابل این اقدام حزب الله، به لبنان اعلام جنگ کرد؛ البته منابع آمریکایی و اسرائیلی پس از جنگ ۳۳ روزه فاش کردند که اسرائیل درصدد بود با یک حمله غافلگیرکننده تا رودخانه "لیتانی" را اشغال کند. این حمله قرار بود در ماه اکتبر یعنی دو ماه پس از عملیات الوعد الصادق انجام شود، اما این عملیات برنامه آنها را جلو انداخت.
تجاوز همه جانبه ارتش رژیم صهیونیستی به لبنان که از زمین، هوا و دریا در ۲۲ تیر ماه سال ۱۳۸۵ آغاز گردید و خسارت‌های فراوانی به مردم لبنان وارد کرد، اما در عین حال با پیروزی حزب الله در این جنگ نابرابر، کام مردم لبنان، منطقه و آزادی خواهان سراسر جهان شیرین شد.
رژیم صهیونیستی در جنگ ۳۳ روزه ۱۵ هزار خانه لبنانی‌ها را به صورت کامل نابود کرد و هزاران مرکز حساس از جمله نیروگاه برق، بنادر، پل‌ها و… لبنان را ویران نمود، اما نتیجه جنگ ۳۳ روزه برای جهانیان غیر باور بود، آن هم شکست سنگین ارتش صهیونیستی که خود را جزو شش ارتش برتر جهان می‌دانست.
پیروزی حزب الله در جنگ ۳۳ روزه ثابت کرد که قدرت ادعایی نظامی صهیونیست‌ها پوشالی است و فقط به برای "پروپاگاندا" (تبلیغات سیاسی) استفاده می‌شود و ارزش دیگری ندارد.
شکست ارتش صهیونیستی از حزب الله لبنان در جنگ ۳۳ روزه، سردمداران این رژیم را وادار به قبول آتش بس در صبح روز سی و چهارم جنگ برابر با ۱۴ آگوست ۲۰۰۶ (۲۳ مرداد ۱۳۸۵) بر اساس قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت، کرد و از همان تاریخ میان دو طرف آتش‌بس برقرار شد.
