الوقت- از زمانی که بازیهای المپیک در ریودوژانیرو شروع شده است. با ابتکار یک مرد برزیلی، یک المپیک کوچک نیز برای کودکان در محلات بسیار فقیر ریودوژانیرو در حال برگزاری است. ورزشهایی مانند دو میدانی و بسکتبال از جمله ورزشهایی است که در المپیک کودکان در آنها به رقابت میپردازند. این بازیها نیز همراه با مدال و مراسم اهدای جوایز نیز همراه است.
به گزارش الوقت به نقل زا خبرگزاری فرانسه، مبتکر این طرح جابران منگینی است که دوست ندارد کودکان فقیری که با او در یک محله زندگی میکنند هیچ سهمی از بزرگترین اتفاق ورزشی سال نداشته باشند. هر شنبه عصر حدود 50 کودک در خانه جرباس در محله فقیرنشین "کامپو گراند"دور هم جمع میشوند تا یک نسخه کوچک از المپیک را برگزار کنند.
جارباس درباره این طرح ابتکاری خود میگوید:
"همه ماجرا زمانی درست شد که تعدادی از بچههای محل دیدند من در حال درست کردن مشعلهایی شبیه به مشعلهای المپیک هستم. آنها اینقدر از برگزاری المپیک هیجانزده بودند که از من خواستند برایشان سکو و حتی مدال نیز درست کنم.
ما حتی تصمیم گرفتیم تا محله را نیز برای شروع بازیهای المپیک تزیین کنیم و نشانههای المپیک را به محله اضافه کنیم.
پس از آن به پیشنهاد خود بچهها تصمیم گرفتیم اصلاً بازیهای المپیک در محله خود برگزار کنیم. ماشینها را جا به جا کردیم فضایی به اندازه ۲۵ متر باز شد. میز پینگپنگ و حلقه بسکتبال خریدم و طی مراسمی کوچک المپیک شروع شد. بچههایی که در بازیها برنده میشوند روی سکو میروند و ما نیز موسیقی محلی برزیل را همه با هم میخوانیم.
من تلاش کردم از شهرداری کمک بگیرم که اگر برای آنها امکان دارد کمی درباره این طرح تبلیغ کنند و یا کمی کمک مالی کنند ولی آنها هیچ پاسخی ندادند، در نتیجه همه مخارج را من از جیب خود پرداخت کردم. من سعی کردم با ساخت مدلهایی از مدال المپیک و فروش آنها کمی پول برای این کار به دست بیاورم.
بیشتر کودکان در محله ما، هیچگونه دسترسی به باشگاهها و امکانات ورزشی ندارند و هیچکسی هم وجود ندارد که امکانات ورزشی را به صورت رایگان در اختیار کودکان در محلات فقیر قرار دهد، اما من گمان میکنم آموزش ورزشی یک نیاز اساسی برای کودکان است چرا که به آنها رعایت و احترام به قوانین و رقیبشان را آموزش میدهد.
ما در این شهرک فقیر از همه چیز دور افتادهایم. استادیومها از اینجا بسیار دور هستند و رسیدن به آنها به وسیله وسایل نقلیه عمومی کار بسیار دشواری است، همچنین بلیط آنها نیز بسیار گران است و برای بسیاری از مردم پرداخت این هزینهها غیر ممکن است.
بسیاری از مادر پدرها بیاید تمام هفته را بدون مرخصی کار کنند و از اینکه میدانند بچههایشان تحت سرپرستی در حال ورزش و تفریح هستند بسیار خوشحال هستند. من امیدوارم که بتوانم در زمان برگزاری پاراالمپیک نیز برنامهای مشابه برگزار کنم.
بسیاری از مردم برزیل که در مناطق فقیرنشین این کشور زندگی میکنند نسبت به هزینههای صورت گرفته برای برگزاری بازیهای المپیک اعتراضهای فراوانی کردهاند که بارها منجر به حمله به مشعل المپیک در مسیر حرکت آن شد. همچنین بسیاری از رسانهها از عدم توجه به کودکان فقیرنشین در زمان برگزاری بازیهای المپیک از سوی مقامات برزیلی مطرح کردهاند. در حالی که بسیاری از استادیومهای برگزاری مسابقات خالی هستند هیچ امکانی برای ورود افراد با قدرت کم مالی و دیدن بازیها در نظر گرفته نشده است.
با وجود شور و هیجانی که در ابتدای اعلام میزبانی برزیل از مسابقات المپیک وجود داشت، این کشور در حال حاضر با مشکلات سیاسی و اجتماعی عمیقی روبروست و اعتراضات علیه مسابقات المپیک حتی در جریان برگزاری این بازیها جریان داشته است. بخش عمده این اعتراضات از جانب گروههای رنگین پوست و آفریقایی تبار دنبال شده است. یکی از مهم ترین واقعیت های موجود در برزیل مشکل نژاد پرستی در میان این ملت است که اقوام گوناگونی دارد. برزیلی های آفریقایی تبار به کرات از سوی پلیس این کشور مورد تهاجم قرار گرفتند و از جمله اولین قربانیان، ساکنان حلبی نشین ها و محله های فقیر نشین هستند. راه حل برزیل برای پایدار نمودن وضعیت اجتماعی اما خود داستان جالبی داشت! 200 هزار دلار خرج شد تا آثار حلبی نشین ها از شهر و از مقابل دیدگان توریست ها محو شود و بسیاری از آن ها نیز مجبور به تغییر خانه خود شدند.
المپیک که روزی امید برزیلی ها برای اتحاد و پیش رفت کشور بود، حالا به نماد کاهش کیفیت زندگی بسیاری از برزیلی ها، احیای شکاف های فرهنگی و سیاسی کشور و نابسامانی های اقتصادی سیاسی تبدیل شده است و همه واقعیت این است که برزیلی ها به زندگی خوب خود بر نمی گردند مگر با پایان رویای شکست خورده ای به نام المیک ریو.