به گزارش الوقت، «علی باقری» معاون سیاسی وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران که در امارات عربی متحده با انور قرقاش وزیر مشاور در امور خارجی این کشور دیدار و گفتوگو کرد، در توئیتی در این باره نوشت: در ادامه سفر به کشورهای منطقه، امروز در دبی، در نشست دوستانه و صمیمانه با دکتر انور قرقاش مشاور عالی سیاست خارجی جناب شیخ خلیفه بن زاید رئیس کشور امارات و خلیفه شاهین المرر وزیر مشاور در امور خارجی دولت امارات توافق کردیم تا صفحه جدیدی در روابط ایران و امارات گشوده شود.
گفتنی است سعید خطیبزاده درباره این سفر نیز به الجزیره گفته که باقری بعد از امارات عربی متحده به کویت سفر خواهد کرد.
منابع رسمی امارات، عصر چهارشنبه گزارش دادند که «علی باقری کنی» معاون سیاسی وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران با «انور محمد قرقاش» مشاور دیپلماتیک رئیس امارات عربی متحده دیدار کرده است.
بر اساس گزارش خبرگزاری رسمی امارات (وام)، این دیدار امروز با حضور «خلیفه شاهین المرر» وزیر مشاور اماراتی برگزار شده است.
وام در ادامه نوشت که در این دیدار، روابط امارات عربی متحده و جمهوری اسلامی ایران مورد بررسی قرار گرفته و دو طرف بر اهمیت توسعه این روابط بر اساس اصل حسنهمجواری و احترام متقابل در چارچوب منافع مشترک، اقدام در راستای ثبات و شکوفایی بیشتر در منطقه و همچنین توسعه روابط اقتصادی و تجاری تأکید کردهاند.
دلایل تمایل ابوظبی به تنشزدایی
آنچه در ابتدا در مورد گرایش ابوظبی به تنش زدایی با جمهوری اسلامی ایران و ترسیم چشماندازی از این موضوع حائز اهمیت است، شناخت انگیزهها و علل اتخاذ این رویکرد میباشد.
اولین و شاید تأثیرگذارترین فاکتوری که در آینده مناسبات ایران، نه تنها با امارات بلکه مجموعه شورای همکاری خلیج فارس از اهمیت راهبردی برخوردار میباشد، خروج محتمل نیروهای آمریکایی و یا به عبارت دقیقتر اخراج نظامی آمریکا از منطقه بویژه آبهای خلیج فارس است. برای دههها دولت آمریکا حضور نظامی خود در آبهای خلیج فارس و در کشورهای شورای همکاری را تحت مأموریت دفاع از امنیت شیخ نشینان خلیج فارس تعریف کرده است و در ذیل تعریف مشترک از منافع امنیتی با این کشورها، عملاً سطوح مختلفی از همکاریهای نظامی و سیاسی و امنیتی صورت گرفته است. در این میان با آغاز روند خروج نظامی آمریکا از منطقه، که اکنون با بهانه تمرکز بیشتر بر منطقه شرق آسیا و چین شکست راهبرد نظامی واشنگتن در برابر محور مقاومت توجیه میشود، معمای امنیتی در خلیج فارس به احساس ضعف اعضای شورای همکاری در برابر قدرت منطقهای ایران دامن زده است. اگرچه نقش اختلافات سیاسی و ژئوپلتیکی و بعضاً مرزی در این احساس تهدید غیرقابل انکار است اما عامل مهمترِ نبود سازوکارهای امنیتی مشترک همانند پیمان امنیت جمعی (که ایران بارها خواستار آن شده است) همراه با نبود استقلال عمل در سیاست خارجی و دنبالهرویهای شیخ نشینانی چون امارات از سیاستهای مخرب و تفرقهآمیز آمریکا، میباشد.
در چنین شرایطی گرایش به عادیسازی روابط با رژیم صهیونیستی بر مبنای ایجاد حفاظ امنیتی تحت استراتژی همیشگی ایالات متحده برای ایجاد ائتلاف منطقهای علیه ایران، عامل دیگری برای تمایل ابوظبی به تنشزدایی با تهران بوده است. اساساً تهران علاوه بر مخالفت کلی با مقوله عادیسازی روابط کشورهای اسلامی با رژیم جعلی و تروریستی صهیونیستی به عنوان گامی در جهت ضربه زدن به وحدت اسلامی و منافع فلسطینیان، از اقدام امارات در کشاندن پای صهیونیستها به آبهای خلیج فارس به چشم تهدید مهم امنیتی برای منافع ملی خود مینگرد. در چندین مورد بروز حادثه در آبهای امارات که نگرانی مقامات ابوظبی را در پی داشت، مستقیماً موضوع صهیونیستها در میان بود تا نشانگر این واقعیت باشد که حضور صهیونیستها می تواند به خطر افتادن امنیت امارات را نیز در پی داشته باشد. در چنین وضعیتی اینکه مقامات اماراتی کاهش تنش را به عنوان راهی برای تهدیدزدایی از عادی سازی برای تهران در پیش بگیرند محتمل است.
از بعدی دیگر مسأله جنگ یمن و به بن بست رسیدن تجاوز 6 ساله به این کشور موضوعی است که اماراتیها را برآن داشته تا در فرایند تنشزدایی از سعودیها عقب نمانند. اگرچه اهداف امارات و عربستان در جنگ یمن به شدت در حال فاصله گرفتن از هم هستند و ابوظبی با اعلام خروج مستقیم از جنگ بخش مهمی از بار پیشبرد برنامههایش را به نیروهای نیابتی در جنوب یمن (تشکیلات شورای انتقالی جنوب) واگذار کرده است اما نگرانی از چالشهای امنیتی و اینده مناسبات صنعا با تشکیلات شورای انتقالی موضوعاتی است که امارات خواستار گفتگوی با تهران در ارتباط با آنهاست.