به گزارش الوقت، خبرگزرای اینترفکس به نقل از وزارت خارجه روسیه گزارش داد که گروه طالبان دو سوم مرزهای افغانستان و تاجیکستان را به تصرف خود درآورده اند.
پیش از این طالبان از تصرف «رودخانه پنج» در مرز تاجیکستان و برافراشتن پرچم این گروه بر روی این پل خبر داده بودند. رودخانه پنج افغانستان را از تاجیکستان جدا میکند.
«ماریا زاخارووا» سخنگوی وزارت خارجه روسیه در این زمینه گفت: ما گزارشهایی از افزایش سریع تنش در مرز افغانستان و تاجیکستان دریافت کردیم. طالبان خیلی سریع بخشهای عمده مناطق مرزی را اشغال کرده است و اکنون کنترل دو سوم مرزها با تاجیکستان را در اختیار دارد.
اخیرا «ضمیر کابلوف»، معاون وزیر خارجه روسیه که نماینده ویژه کرملین در مسائل افغانستان است گفته بود که طالبان قول داده به مرزهای افغانستان با همسایههای این کشور در آسیای مرکزی احترام بگذرد.
روز پنج شنبه نیز منابع خبری گزارش دادند، گمرک اسلام قلعه در مجاورت مرز ایران( شهرستان تایباد) به تصرف طالبان در آمده است.
پیشروی طالبان در سرتاسر افغانستان در شرایطی روی میدهد که «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا پنجشنبه شب اعلام کرد مأموریت نیروهای این کشور از افغانستان تا ۳۱ آگوست (۹ شهریور) خاتمه مییابد.
با این حال بایدن در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران در اینباره که آیا تسلط گروه طالبان بر افغانستان اجتنابناپذیر شده است پاسخ داد: «خیر اینطور نیست.»
حضور ۲۰ ساله ایالات متحده آمریکا در افغانستان با هدف برقراری توازن بین نیروهای دولتی و مخالفین، با مجموعه ای از شکست های سیاسی، رویکردی و تاکتیکی همراه شد که در نهایت واشنگتن خروج را به ادامه حضور ترجیح داد. به گفته کارشناسنان، آمریکا با خروج نیروهای نظامی خود از افغانستان به صورت غیرمسئولانه اندک توازن موجود را نیز بر هم زد و باعث تشدید درگیری ها، بی ثباتی و ناآرامی شد.آمریکا که وظیفه تأمین امنیت و برقراری ثبات در افغانستان را وظیفه نیروهای امنیتی و دولتی می داند به هر حال دیر یا زود باید نیروهایش را از خاک افغانستان خارج می کرد. اما رویکرد مخرب این کشور را در جریان مذاکرات بین الافغانی در دوحه نیز باید مدنظر داشت. در جریان قراردادی که در سال ۲۰۱۹ به امضا رسید بیشترین تمرکز بر روی خروج امن نیروهای آمریکایی از منطقه بود تا برقرار صلح و ثبات در افغانستان. عملکرد آمریکایی ها در این قرارداد تقویت نظامی، اجتماعی و همچنین مشروعیت بین المللی را برای گروه طالبان به همراه داشت؛ مساله ای که باعث تضعیف دولت مرکزی افغانستان نیز شد. به این دلیل که در این مذاکرات دولت مرکزی حضور نداشت و از سویی طالبان نیز تعهدی برای آتش بس به دولت مرکزی نداد و در ادامه نیز تعداد زیادی از زندانیان طالبان از زندانها آزاد شدند که موجب تقویت نظامی آنها شد و به لحاظ روانی دولت مرکزی افغانستان را تحت تأثیر قرار داد. در ادامه این روند شاهد تضعیف روحیه نیروهای دولتی و تقویت نیروهای مخالف دولت بودیم که وضعیت کنونی را می توان ناشی از این تحولات دانست.